روز پنجشنبه، آمریکا و 16 کشور اروپایی و عربی در حالی در استانبول برای "بررسی بُحران سوریه" گرد هم آمدند که روسیه طرح خود مبنی بر دخالت دادن طرفهای منطقه ای درگیری سوریه مانند تُرکیه، قطر، عربستان و جمهوری اسلامی در حل بُحران را به سازمان ملل ارایه می داد.

شکست طرح صُلح آقای کوفی عنان که تازه ترین جنایات رژیم اسدها در دو روستای "القبیر" و "مارزاف" آن را مُهر و امضا کرد، نیروی مُحرک تحرُکات در دو سوی است که تحت شرایط جدید می بایست سازمان و جهت یابد. در این راستا وزیر اُمورخارجه آمریکا برای نخُستین بار به صراحت از "استراتژی انتقال قُدرت از اسد" سُخن می گوید و نقشه راهی را با این مضمون در اختیار شرکت کنندگان در کُنفرانس استانبول قرار می دهد.

روسیه که تا کنون از طرح آقای عنان به عُنوان ابزاری برای جلوگیری از دخالت شورای امنیت سازمان ملل در بُحران سوریه استفاده کرده، اینک توپ را در زمین خود دارد و ناچار به تکان خوردن است. با این حال، طرح مُشارکت این کشور که به طور ضمنی کنار رفتن بشار اسد را نیز در خود جای داده، بدون آنکه خواهان برکناری رژیم او باشد، آخرین گامی نیست که مُسکو در این زمینه بر خواهد داشت. طرح مزبور فقط نشان می دهد که روسیه زنگهای بورس چانه زنی بر سر منافع خود در سوریه را به صدا درآورده است.

این خبر خوبی برای رژیم جمهوری اسلامی نیست. روسیه تا کنون نشان داده که اگر چه مُلاها را به دیده شُرکای پُرحاصلی می نگرد، اما به حال مُحاسبات ویژه خود سودمند نمی بیند که نرخ بالایی برای آنها قایل شود. قطعنامه های شورای امنیت، نیروگاه هسته ای بوشهر یا موشکهای اس اس 300 نمونه های برجسته ای از این مُعادله هستند.