احتمال تبدیل انتخابات به "چالش امنیتی"، اکنون و پس از تنها ماندن دسته بندیهای رقیب حُکومتی در پای صندوقهای رای گیری، یک واقعیت سمج و سرسخت است که آقای خامنه ای، دوستان و رُقبای همریش اش چاره ای جز خیره ماندن در چشم هراس انگیز آن ندارند.

گُزارشهای گوناگون از نُقاط مُختلف کشور و به ویژه شهرهای بُزُرگ بیانگر بایکوت چشمگیر رقابت انتخاباتی در باند حاکم از سوی لایه های مُختلف اجتماعی می باشد. در حالی که بخشی از جامعه به دلیل مُشکلات معیشتی و بی اعتمادی به حُکومت فاسدی که این وضعیت را بر سر آنها خراب کرده به مراسم آن بی اعتنا ماند، بخش دیگر از طریق تحریم نمایش انتخابات، پیام سیاسی روشنی مبنی بر به رسمیت نشناختن مشروعیت دستگاه حاکم و اُرگانهای آن برای فرمان راندن بر سرنوشت خود را ارسال کرد

خالی ماندن صندوق نُذورات آقای خامنه ای چه به این دلیل و چه با آن انگیزه، در هر صورت یک نتیجه واحد را به دست می دهد و آن ژرفش قُطب بندی "بالا" و "پایین" در مجموع است؛ بدین گونه که بُحران سیاسی حاصل از خیزشهای 88 و 89، نه تنها بر جای خود باقی مانده و پُتک سنگین خود را بر سر صحنه گردانان و بازیگران معرکه انتخاباتی فرود آورده، بلکه نارضایتی از شرایط اقتصادی نیز بیان سیاسی یافته و در برکنار ماندن از نمایش حاکمان به سُخن درآمده است.

با وجود آنکه همین زاویه از پروژه سیاسی "نظام" به تنهایی برای فرو بردن بیشتر آن به کام بُحران ثبات کفایت می کند، اما شوربختی باند حاکم آن است که آثار ویرانگر این تدبیر، بیرون "خیمه" نمانده و تا تاریک ترین پستوهای بارگاه ولایت را شُخم زده است. اُرگان قُدرت "یکدست"، در پروسه ی روغنکاری چرخهای گاری انتخابات از درون مُنفجر شده و اینک بُحران آتوریته با تمام وزن کمرشکن خود روی شانه های رژیم ولایت فقیه نشسته است.