سپاه می خواهد کمک ها را خودش دپو و توزیع کند. مردم زلزله زده و مصیبت دیده اما تحمل برخوردهای نظامی و سختگیرانه را ندارند. آنها بی سرپناه شده اند، دام و احشامشان در خطر حمله گرگ است، ساعت ها حتی از آب و نان محروم بوده اند و حالا هم به زحمت از چادر، غذا و دیگر امکانات اولیه بهره مند می شوند؛ از انها شاید نتوان انتظار صبر و حوصله ی زیادی داشت. اما رفتار نیروهای سپاه پاسداران که گاهی به تندی هم می گراید، خشم برخی از مردم منطقه را برانگیخته است که شکایت و گلایه خود را در گفت و گو با خبرنگار کلمه در منطقه زلزله زده مطرح کرده اند.

بر اساس این گزارش، نیروهای سپاه همچنین در جهت ایجاد فضایی نسبتا امنیتی در منطقه تلاش می کنند که معلوم نیست چه منطقی پشت آن است. شاید ممنوع شدن عکس برداری در مناطق زلزله زده و در برخی موارد جلوگیری از فعالیت آزادانه خبرنگاران را هم در همین راستا بتوان ارزیابی کرد. این در حالی است که سکوت صدا و سیما در دو روز ابتدایی پس از زلزله، به اندازه کافی مردم مصیبت زده آذربایجان شرقی را از لحاظ اطلاع رسانی و فواید آن با محرومیت رو به رو ساخته است.

* * *

مشکل فقط به سانسور و دروغ و شایعه پراکنی مسوولان ختم نمی شود. فاجعه بدتر از آن است که تصور می کنید. اگر تا دیروز گله ی مادر و پدر داغدار، فرزندان یتیم شده و آسیب دیدگان از زیر آوار ماندن عزیزان خود بود اما امروز از گرسنگی و عدم توزیع امکانات و اقلامی می گویند که به مناطق رسیده اما توزیع نمی شود.

اگر پدری دیروز جلوی چشم ما با غضب به دستانش نگاه می کرد که جنازه کودک ۷ ماهه اش را از زیر آوار بیرون آورده، امروز همان دست ها را برای زنده نگه داشتن دو فرزند باقی مانده اش خالی می بیند. گویی حالا مردم با گرسنگی و تشنگی دیگر دغدغه نداشتن سقف را فراموش کرده و حالا در فکر این هستند که چگونه ادامه حیات دهند. در روزهای اخیر خودروهای حامل کمک های مردمی کم نبودند که روانه آذربایجان شرقی شدند، اما مردم از عدم توزیع این کمک ها و توزیع نامناسب آن خبر می دهند.

در واقع بهتر آن است که بگوییم اگرچه مردم ترجیح دادند با بی اعتمادی کامل به شماره حساب دولتی اعلام شده خود دست به کار شوند و برای اطمینان از اینکه کمک های شان به دست مردم آسیب دیده از زلزله می شود به طور مستقیم شماره حساب اعلام کنند و قشرهای مختلف کمک ها را دست به دست و خانه به خانه از نقاط مختلف ایران جمع آوری کنند و روانه این مناطق کنند، اما حالا باید دغدغه این را داشته باشند که سرانجام این کمک ها چه می شود و از کجا سر در می آورد. موضوعی که بیش از همه تصویر کیسه ی برنجی را زنده می کند که با نامه ای برای مردم بم از مغازه های پایتخت سر در آورده بود.

یکی از خانم های حاضر در کمپ با گلایه و نارضایتی از وضعیت حاضر در کمپ ها به خبرنگار ما می گوید: مدیریت درستی در توزیع مواد غذایی و بهداشتی و آب و دیگر اقلام وجود ندارد. به برخی از چادرها و روستاها مواد غذایی داده اند، اما ما حتی برای گرفتن چادر به تعداد مناسب هم موفق نشدیم.

او با اشاره به چادری که در همان نزدیکی است، می گوید: الان در همین چادر یک خانم حامله هست که به دلیل نبود ماشین امکان انتقال او به بیمارستان را نداشته ایم. او برای دریافت کمک اصرار و خواهش می کند.

‌وی همچنین به مورد دیگری اشاره می کند که به شدت برای زلزله زدگان مشکل ساز شده: مشکلات ما این جا فراوان است.حتی برایمان دستشویی صحرایی هم درست نکردند.

یکی دیگر از آسیب دیدگان زلزله ساکن در ورزقان نیز می گوید: آخرین وعده غذایی که توانستیم دریافت کنیم، بیسکوییت ساقه طلایی بوده که آن را هم با کتک کاری و حمله به ماشین ها توانستیم دریافت کنیم.

او ادامه می دهد: تمام کمک های ارسالی از بخش های مختلف، حتی کمک هایی که گفته می شود از ترکیه رسیده، را سپاه می گیرد و انبار می کند. طبق گفته او، حتی نمایندگان هلال احمر هم می نشینند نگاه می کنند و وقتی به آنها می گوییم شما چرا کاری نمی کنید، می گویند سپاه نمی گذارد.

او با اشاره به برخوردها و کتک کاری هایی که در مواردی برای دریافت کمک ها صورت گرفته، توضیح می دهد: چون آقایان می آیند چند بسته پرت می کنند بین مردم و می روند، به خاطر همین مردم مجبورند بروند با زور قبل از رسیدن کمک ها به انبارها و ذخیره شدن آن از سوی سپاه، آنها را بگیرند.

ممنوعیت فیلمبرداری و عکس برداری از مناطق زلزله زده

یکی دیگر از مردم منطقه در گفت و گو با خبرنگار کلمه اشاره می کند که حیاط محوطه ی در اختیار سپاه پر از اقلام مختلف است، اما توزیع درستی ندارند. او همچنین از ممنوع شدن فیلمبرداری و عکس از امروز خبر می دهد.

این در حالی است که در روزهای گذشته خبرنگاران و تصویربرداران می توانستند آزادانه در منطقه به کار خود برسند و مشخص نیست جلوگیری از فعالیت آزادانه دوربین ها با چه توجیهی صورت می گیرد.

این آسیب دیده زلزله سپس می گوید: معاون احمدی نژاد آمده و به اهر رفته که کم ترین خسارات را داشته، و معلوم کدام روستا را دیده که از تخریب ۲۵ درصدی صحبت می کند، در حالی که ما اکثرا تخریب های ۸۵ تا ۱۰۰ درصدی داریم.

او سپس اضافه می کند: ما ۷ خانوار هستیم. حدود ۲۷ نفر در ۲ چادر زندگی می کنیم و مسوولان با آنکه چادرها به دستشان رسیده، آنها را به مردم نمی دهد. آب آشامیدنی اینجا آلوده است و توزیع درستی صورت نمی گیرد، باید فکری برای آن کنند. ماشین ها را می بینیم که پر از کمک می رسد اما توزیع درستی صورت نمی گیرد.

… و هنوز در حال صحبت است که زمین می لرزد و پس لرزه ای دیگر به جان خانه های نیمه مخروبه می افتد.

قلب مردم ایران برای زلزله زدگان می تپد

زلزله و پس لرزه ادامه دارد. مردم نقاط مختلف کشور نیز روز و شب قلبشان با زلزله زدگان می لرزد و هر یک به نحوی در تلاش برای ابراز همدردی هستند. برخی داوطلبانه شماره حساب جمع کرده اند. یکی از شهروندان که از شهر خود به منطقه آمده، می گوید: از کارخانه های مختلف خصوصی کمک نقدی گرفته ایم و در تدارک تهیه کمک های مورد نیاز هستیم.

یکی دیگر نیز از تهیه بسته های تهیه شده مردمی مشتمل بر کنسرو، آب معدنی ، پوشاک و … خبر می دهد که به همراه پیام هایی آنها را به آذربایجان ارسال کرده اند.

آن دیگری هم می گوید: موفق شدیم ۱۶ میلیون کمک نقدی جمع کنیم و به زودی آن را برای آسیب دیدگان هزینه می کنیم.