حصار شهر باستانی ری فرو می ریزد

هشدار کارشناسان میراث فرهنگی نتیجه نداد، اتوبان امام علی از شهر باستانی ری گذشت. تیغ‌های جرثقیل به سازه‌های معماری تمدن تاریخی، گیر کرد و اکنون فعالیت اتوبان امام علی متوقف شده است! هنوز معلوم نیست که چه دوره ای و زمان کدام مسئول مجوز ادامه پیدا کردن این اتوبان را داده شده و آثار باستانی به دست آمده متعلق به چه روزگاری است.

دانلود فایل مرتبط با خبر: خبرگزاری میراث فرهنگی- گروه میراث فرهنگی- اگرچه بارها و بارها دوستداران میراث فرهنگی و کارشناسان هشدار داده اند که نباید اتوبان امام علی از روی شهر باستانی ری عبور کند اما باز هم مسئولان سازمان میراث فرهنگی موافقت خود را برای اجرای این پروژه اعلام کردند و اکنون سازه‌های معماری شهرباستانی ری از دل زمین بیرون زده است.

این اتوبان درست به موزات کانال آب شهرری و محدوده حصار ربض اجرا شده است. به این ترتیب محدوده گورستان زیرین نصف شده و آن سوی اتوبان افتاده است. ری همان شهری است که در وندیداد نامش به آبادانی آمده است و یکی از قدیمی‌ترین شهرهای جهان و ایران به شمار می رود. بنای ری به زمان اقوام آریایی می‌رسد و این شهر باستانی از تمام شهرهای ماد بزرگتر بوده است.

اما اکنون مشاهده شده است که بقایایی از این شهر در پایتخت و جلوی چشم مسئولان بدون هیچ نگرانی از تبعات آن با جرثقیل‌های اتوبان کشی شکافته شده و به نظر می‌رسد که به زودی بسیاری از بخش های این شهر زیر اتوبان له می‌شود.

محمد حسین فراهانی، مدیر اداره میراث فرهنگی تهران نیز در این باره نگرانی ندارد و به CHN می گوید که کاوش‌های اتفاقی این بخش از شهرری، 10 روزی است که در حال انجام است و مشکلی این محوطه تاریخی را تهدید نمی کند.

این مدیر در پاسخ به این سوال که چرا مجوز کشیدن اتوبان امام علی روی محوطه تاریخی داده شده است، می گوید:« مجوز و توافقات با شهرداری 4 سال پیش انجام شده و ربطی به من ندارد و من اطلاعات دقیقی در مورد چگونگی آن ندارم.»

او تاکید می کند که در حال حاضر در این شهر تاریخی گمانه زنی‌ها در حال انجام شدن هستند و اتوبان امام علی هنگامی که کار پیش می‌رفت به مسیری برخورد کرد که آن منطقه اکنون دارد مستند سازی می‌شود.

این تصویر هوایی از " ری باستان" با هواپیمای "دوست ایران" است که هلن اشمیت به همسرش هدیه داده.حصاری که در این تصویر دیده می شود، حصار باروی ربض است.این اتوبان دقیقا روی حصار ربض کشیده می‌شود

محمد مرتضایی، مسئول هیات کاوش آثار به دست آمده اما معتقد است که تنها چند سازه معماری از زیر زمین بیرون زده که اتفاق خاصی نیست و این هیات کاوش در حال گمانه زنی برای به دست آوردن آثار است و این اتفاق می توانست در هر موقعیتی با عملیات عمرانی پیش بیاید.

او با بیان اینکه در حال حاضر گروه کاوش اقدام به جمع آوری زباله‌ها زده و هنوز اقدامات کاوش انجام نشده است، می گوید که پس از جمع آوری نخاله های شهری و زباله ها کار کاوش آغاز می شود تا ما به بستر اصلی برسیم.

مرتضایی می گوید که اینجا زمین هایی نبوده که برای اتوبان کشی نیاز به مجوز داشته باشد. با این وجود کارشناسان قدیمی که روی شهرری کار کردن این ادعا را رد کرده و معتقدند این زمین ها بخش مهمی از ری به شمار می آیند و اصلا نباید اقدامی برای اتوبان‌کشی در این محوطه انجام می‌شد.

این در حالی است که باستان شناسان معتقدند که این اتوبان حصار تاریخی شهرری را هدف قرار داده و آن را به طور کامل از بین می برد. بر اساس متون تاریخی، شهرهای ایرانی دارای سه حصار بودند که شامل حصار ارگ یا کهن دژ ( پیرامون محدوده حاکم نشین ساخته می شده است)، حصار دوم که باروی شارستان است ( شهروندان در آن ساکن بودند ) و حصار سوم باروی ربض است محدوده کشاورزی و باغداری محسوب می شود و در برابر دشمنان قلعه دفاعی نیز بوده است. اکنون این قلعه دفاعی خلع سلاح شده و زیر هجوم جرثقیل های اتوبان سازی با خاک یکسان می‌شود.

از سوی دیگر این اتوبان بخشی از ری را مورد تهدید قرار می دهد که جزوی محدوده ربض است و بر اساس اقدامات اتوبان کشی نصف شده است. بر اساس متون تاریخی این بخش همان گورستان زیرین مربوط به قرون اسلامی و آل بویه است.

کارشناسان میراث فرهنگی بر این باورند که در صورت ادامه این خاک برداری ها و پوشیده شدن این بخش از شهرری و اتوبان سازی ، ساختمان سازی ها آغاز شده و تمدن ری برای همیشه زیر ساخت و سازها مدفون شده و از یاد و خاطرها می رود.

افزون بر این دو، باروی شارستان که درست نزدیک این اتوبان است، برای همیشه از بین می رود. در حالی که باستان شناسان در گذشته فکر می کردند که باید مراقب محدوده شهرری و نهشته ها و نهفته های آن بود اما اکنون کانون این شهر باستانی این گونه مورد تجاوز قرار گرفته است. آن هم شهری که در همه متون تاریخی ایران از آن یاد شده و بارها و بارها باستان شناسان و کارشناسان میراث فرهنگی بر اهمیت در تاریخ و فرهنگ ایرانیان تاکید کرده اند.