دوره فعلی در بین مجالس هشتگانه جمهوری اسلامی یکی از ضعیفترینها بود و هیچ کس نمیتواند ادعا کند که کارنامهای قابل دفاع دارد/ مجلس با حمایتهای واقعا بیدلیل از دولت شرایطی را موجب شد که همه را درگیر بحران کرد.
ایلنا: انتخابات مجلس نهم در حالی برگزار شد که درباره چگونگی فعالیت و همچنین موفقیت یا ناکامی مجلس هشتم بحثهای متناقض زیادی مطرح میشود. گروهی بر این باورند که مجلس هشتم مجلسی بود که در فضایی آرام به کارش توجه نشان میداد و البته گروه دیگر ضعفهای این دوره را به مراتب بیشتر از نکتههای مثبتش میدانند و اذعان دارند که بیتوجهیهای متعدد دولت به قانون و جایگاه قوه مقننه ریشه در عدم شناخت مجلسنشینان از موقعیت مجلس داشت.
داریوش قنبری سخنگوی فراکسیون اقلیت که یکی از خط امامیهای مجلس هشتم به شمار میرود، در گفتوگویی با «ایلنا» در این رابطه به پرسشهای مطرح شده پاسخ میگوید:
مجلس هشتم را به عنوان یک مجلس هشتمی چطور دیدید؟
گمان میکنم چون عضوی از بدنه مجلس هشتم هستم، به راحتی میتوانم نظرم را بگویم. دوره فعلی در بین مجالس هشتگانه جمهوری اسلامی یکی از ضعیفترینها بود و هیچ کس نمیتواند ادعا کند که کارنامهای قابل دفاع دارد.
به این صراحت؟
ببینید! قانون اساسی برای اینکه کشور بتواند با تهدیدهای کمی به راه خود ادامه بدهد، بیشترین اختیار را به قوه مقننه داده است تا در کنار قانون نویسی با ابزاری به نام نظارت دستگاههای دیگر را از خطا و تخلف برحذر دارد. اما واقعیتهای رفتاری مجلس هشتمیها دقیقا نشان میدهد که مجلس در این دوره نه تنها نتوانست به این کار مهم خود برسد، بلکه در مقطعهایی با حمایتهای واقعا بیدلیل و بیمورد خود از دولت شرایطی را موجب شد که همه را درگیر بحرانهای مختلفی کرده است؛ بحرانهایی که به زعم کارشناسان و صاحبنظران خروج از آنها دشواریها و البته هزینههای زیادی را میطلبد. به همین دلیل مشخص تاکید دارم که مجلس هشتم تحت هیچ شرایطی نمیتواند ادعای کارآمدی داشته باشد.
چه عاملی بیشترین تاثیر را در این رویه غلط مجلسنشینان داشت؟
اصلیترین دلیل این بود که مجلس هشتم زمانی تشکیل شد که دولت احمدینژاد روی کار بود و دولتیها توانستند با استفاده از موقعیت دولتی خود چهرههایی را روانه بهارستان کنند و آنهایی که با حمایت اینچنینی قبای نمایندگی را بر تن خود دیدند، برای ادای دین هم که شده به جای اینکه به فکر دغدغههای مردم باشند، در راستای اهداف و خواستههای قوه مجریه فعالیت کردند که خب! نتیجهاش این شد که دولت قانونهای مصوب را به طو دلخواه عملی میکرد یا اصلا آنها را به مرحله اجرایی نمیرساند. به همین دلیل اصرار دارم اینطور بگویم که دولتیهای حاضر در مجلس، مجلس هشتم را به مجلسی ضعیف و ناکارآمد بدل کردند.
خب! غیر دولتیها چرا هیچ تحرکی از خود نشان نمیدادند؟
خیلی از چهرههای دلسوز با راههای مختلفی تلاش کردند تا اعتبار مجلس محفوض بماند و اگر شاید تحرکات آنها نبود، شرایط حتما بدتر از اینی میشد که هماکنون با آن مواجه هستیم. البته با وجود اینکه به شخصه عملکرد لاریجانی را قابل قبول و البته خیلی بهتر از حداد عادل میدانم، باید بگویم که هیئت رییسه هم میتوانست با نفوذ و تاثیرگذاری خود از به وجود آمدن چنین شرایطی که حتی گاهی مجلسیها متهم به «وکیلالدوله» میشدند، ممانعت کنند. به عنوان مثال بنده و دیگر از اعضای که از دولت سئوال داشتند گاهی به مدت ۱۰ ماه منتظر میماندیم تا سئوالمان وصول شود، آن هم در شرایطی که بر اساس آیین نامه داخلی مجلس سئوال نمایندهها باید حداکثر بعد از ۱۰ روز برای پاسخ خواستن به دولتیها ارجاع شود.
کارنامه اقلیت مجلس هشتم را کارنامهای قابل دفاع میدانید؟
تا حدودی توانستیم به عنوان اقلیتی کارساز ظاهر شویم. البته این را هم باید در نظر بگیرید که فضایی که در مجلس بود که مخالف زیادی با اقلیت داشت.
مطلب آخر را بفرمایید.
در آخر تاکید میکنم که حامیان دولت اجازه کارآمدی را از مجلس گرفتند كه اميدوارم این شرایط بد برای نهمین مجلس تکرار نشود.