شفاف نیوز: عزل وزیر اطلاعات توسط محمود احمدی نژاد در فروردین ماه سال جاری و بعد نامه مقام معظم رهبری به مصلحی، سرآغاز ماجرایی بود که در ادبیات سیاسی ایران به "خانه نشینی" رئیس جمهور مشهور شد.
این ماجرا اگر چه 11 روز طول کشید و بعد احمدی نژاد آن را دورکاری خود دانست اما این ماجرا در چشم بسیاری از حامیان احمدی نژاد، هشداری بود که خیلی ها ترجیح دادند درباره آن سکوت کنند. در میان جریان های اصولگرا کم نبودند مردانی که به صراحت به انتقاد از احمدی نژاد پرداختند و خانه نشینی وی را دلیلی بر عدم تابعیت وی از ولایت فقیه تعبیر کردند. جستجویی ساده در اخبار آن روزها و پس از آن می تواند لیست بلندبالایی از منتقدان مجلس نشین این خانه نشینی را فراروی هر بیننده ای قرار می دهد.
در این میان کم نبودند نمایندگانی که زبان سکوت در دهان گرفتند و خبرها آمد که مجالس شبانه ای هم با رئیس دولت حتی در ایام خانه نشینی برگزار می کردند. این نمایندگان بعدها پرچمدار جریانی در طیف اصولگرا شدند که "جبهه پایداری" نام گرفت. جبهه ای که اگر چه خود را اصولگرا می داند اما تاکنون سران این جبهه حاضر به موضع گیری عملی در برابر جریان انحرافی خفته در درون دولت نشده اند.
در همان برهه و در میان موج انتقادات درباره این اقدام توجیه ناپذیر رئیس جمهور، عدهای از نمایندگان مجلس از این اقدام رئیس جمهور حمایت کردند و سعی در توجیه این عمل محمود احمدینژاد داشتند.
در همان روزها بود که مرتضی آقا تهرانی از دیدار خود با احمدینژاد روایت احساسی ارائه داد تا شاید جو سیاسی به سمت رئیس جمهور برگردد.
آقا تهرانی درباره دیدارش با احمدینژاد گفت: احمدینژاد در حالی که گریه میکرد گفت بنده نمیبخشم افراد حزب اللهیای را که به من تهمت زاویه داشتن با رهبری عزیز انقلاب را میزنند.
وی در این دیدار مدعی شد که رئیس جمهور بیمار است و پزشک احمدینژاد، اجازه ملاقات وی با کسی را نمیدهد!
از سوی دیگر بسیاری از نمایندگان حامی دولت که نام آنها در فراکسیون انقلاب اسلامی و جبهه نوظهور پایداری دیده میشود، در این باره روزه سکوت گرفتند و هیچ اعتراضی به رئیس جمهور نکردند تا اصل ولایی بودن برای نمایندگی مردم را زیر سوال ببرند.
این در حالی بود که چندی بعد حجت الاسلام سالک با اشاره به ماجرای تغییر وزیر اطلاعات، گفت: «در جریان آقای مصلحی آقا به صورت کتبی نامه نوشتند که ایشان دست نخورد. نه تنها رییس جمهور بلکه کل دستگاههای زیرمجموعه دولت باید تبعیت کنند. اینکه من دیگر نمیتوانم با این شخص کار کنم دیگر گذشته است».
وی ادامه داد: «آقا اول به آقای رییس جمهور نامه نوشتند که به صلاح نیست آقای مصلحی جابجا بشود. آن نامه اول تذکر بود ولی آن اجرا نشد دومی را نوشتند. یعنی اول تذکر دادند حتی اگر آن را ارشادی بگیرید دومی میشود حکم مولوی و باید اجرا بشود. آقای رییس جمهور هم اجرا کردند و دیدند که بحث بحثی جدی است».
یعنی با وجود دونامه از رهبر معظم انقلاب، محمود احمدینژاد ۱۱ روز تحصن خانگی کرد و باز هم عدهای سکوت کردند و به این مساله معترض نشدند و حتی در مقام توجیه برآمدند.
اما حامیان حلقه یاران نزدیک به دولت بعد از گذشت ماهها بازهم درحال توجیه این اقدام رئیس دولت دهم هستند و مواضعی یکسان با بهارستان نشینهای حامی دولت دارند تا این شبهه ایجاد شود که چگونه است وقتی عدهای از جریان انحرافی و فتنه اعلام برائت میکنند، در برابر خانه نشینی رئیس جمهور سکوت میکنند و مواضعی یکسان با جریان انحرافی در پیش میگیرند؟
همین چند روز پیش بود که علی اکبر جوانفکر خانه نشینی احمدینژاد را به صورت نوین توجیه کرد و گفت: «اینکار آقای احمدینژاد هوشمندانه و دارای حساب و کتاب بود تا هجمه ها را بهسوی رهبر معظم انقلاب خنثی کند که سکوت الهام بخش وحدت آقای احمدینژاد نیز بر همین مبناست.» تا خانه نشینی احمدینژاد با حمایت از مقام معظم رهبری و وحدت توجیه شود.
سخنانی که برای حامیان راستی ولایت قابل پذیرش نیست و تنها کسانی میتوانند این مساله را بپذیرند که در ولایت پذیری آنها اشکالاتی وارد باشد چرا که هر چند تشخیص مرز بین ادعا و اعتقاد قلبی به سختی قابل تشخیص است اما عمل به خوبی این مساله را روشن میکند و بیگمان سکوت و توجیه در برابر چنین اقدامی نشانهای از ولایت پذیری با خود نداشته و نخواهد داشت.