ابراهیم اصغرزاده در پاسخ به این پرسش که تحلیل شما از اظهارات تهدیدآمیز اخیر ترامپ که گفته ایران به زودی مکان متفاوتی خواهد بود، چیست؟ گفت: تهدیدهای او را باید جدی گرفت، چون پشت آنها برنامه هست. جمله «ایران مکان متفاوتی خواهد شد» یک اعلام خطر است، نه صرفا یک توییت مبهم. این حرف یعنی: یا جمهوری اسلامی تغییر میکند، یا تغییر داده میشود.
وی افزود: این، زبان دیپلماسی نیست؛ زبان اولتیماتوم است. از قضا، خطر اینجاست: او دیگر دنبال نیتخوانی مقامات جمهوری اسلامی نیست، دنبال اثر میدانی است. اگر ایران تنها دانش هستهای داشته باشد و توان بالقوه ساخت بمب اتمی، نه نیت آن را، از نگاه ترامپ، این یعنی عبور از خط قرمز و چنین برداشتی، مقدمه اقدام نظامی است، بدون نیاز به اجماع جهانی یا قطعنامه شورای امنیت. مدل لیبی یا عراق و رژیم چنج...
برخی معتقدند این حرفها تکرار همان سیاست فشار حداکثری است. چه چیز اکنون را متفاوت کرده؟
گروگانگیر سابق و اصلاح طلب فعلی در پاسخ گفت: اکنون چند تفاوت مهم وجود دارد. نخست، واشنگتن و تلآویو به لحاظ نظامی هماهنگتر از گذشتهاند؛ دوم، هیچیک از متحدان ما حاضر به ورود به جنگی پرهزینه در کنار ایران نیستند؛ نه روسیه که درگیر اوکراین است و نه چین که اساسا بازیگر اقتصادی است. و سوم -و شاید مهمتر- وضعیت داخلی ایران دیگر مانند دهه ۸۰ یا ۹۰ نیست. جامعه خسته است، زیرساختها فرسودهاند و مشروعیت اجتماعی و سیاسی نیازمند بازسازی. مردم از تورم مزمن، بحران اقتصادی، ناترازی انرژی، بحران آب، بیاعتمادی به آینده و عدم قطعیت درباره پایگاه طبقاتیشان رنج میبرند. در چنین وضعیتی، تصور یک جنگ دیگر، فاجعهبار است. (یعنی از نگاه مردم نظام هیچ مشروعیتی ندارد و حمله بعدی آمریکا و اسرائیل به سقوط جمهوری اسلامی منجر خواهد شد)
Ibrahim Asgharzadeh, a reformist activist, emphasized the seriousness of Trump's threatening remarks about Iran's future, interpreting them as a warning rather than vague tweets. He suggested that Trump's statement implies either a change in the Islamic Republic or an imposed change. This language reflects an ultimatum rather than diplomacy, indicating a potential military action if Iran's nuclear capabilities are perceived as crossing a red line. Asgharzadeh noted key differences now: stronger military coordination between Washington and Tel Aviv, lack of allies willing to engage in costly wars, and a weary Iranian society facing economic crises and declining legitimacy.