روزنامه داخلی اطلاعات در این باره نوشت: تعمیق فقر و سقوط طبقه متوسط که بیشترین افراد یک جامعه را تشکیل می‌دهند، یکی از خطرات جدی برای بقای نظام سیاسی کشور محسوب می‌شود.

تقی آزاد ارمکی، جامعه‌شناس نیز این روند را که نشانه‌ای از رشد و صعود مافیای رانت‌خوار است، چنین صورتبندی می‌کند: اکنون وضعیت به شکلی است که بالانشین و قعرنشین داریم و طبقه میانه هم رجعتی دوباره به قشر فرودست پیدا کرده است. در این شرایط شاهد هستیم که خصولتی‌ها و حاکمان ثروتمند، مهم می‌شوند. صنایع بزرگ متعلق به دولت است (سرمایه‌داری دولتی) و خود موضوعات کلان اقتصادی را پیش می‌برد، مانند؛ صنعت خودرو و پتروشیمی، نظام آموزش‌عالی، نظام پزشکی و دیگر صنایع...

ارزیابی‌های نهادهای بین‌المللی اقتصادی نشان می‌دهند افراد طبقه متوسط کسانی هستند که حداقل ۱۲ دلار در روز خرج می‌کند (بر اساس برابری قدرت خرید سال ۲۰۱۷) این افراد حتی در مناطق در حال توسعه مانند آسیا و آفریقا هم زندگی می‌کنند. امکانات اقشار درون این طبقه، شامل خانه مستقل، درآمد مکفی، سطح بهداشت کافی، توانایی پرداخت هزینه تحصیل فرزندان، موقعیت شغلی با ثبات و میزان فراغت بالاست.

روزنامه داخلی آرمان نوشت: بنا به آمارهای منتشر شده، طبقه متوسط ایران از دهه ۱۳۸۰ که ۶۰ درصد جمعیت را در اختیار داشته، به تدریج و تا دهه ۱۳۹۰ نزول یافته است. اما ظرف چند سال اخیر شدت ریزش این طبقه شتاب گرفته است. در ایران طبقه متوسط هر سال کاهش پیدا می‌کند و اعضای این طبقه به طبقه فقیرتر‌می‌پیوندند. موضوعی که جامعه ایران را بیش‌از‌پیش دوقطبی خواهد کرد.

در حال حاضر تعداد طبقه متوسط اقتصادی در ایران حدود ۲۳ میلیون نفر است. این تعداد، تنها حدود ۲۹.۴ درصد از جمعیت ایران را تشکیل می‌دهد. البته، این آمارها بر اساس داده‌های رسمی است. ممکن است تعداد واقعی طبقه متوسط اقتصادی در ایران کمتر از این آمار باشد.