به گزارش ایلنا، این اظهارنظر تقریباً همزمان با جلسه‌ی شورایعالی کارِ شنبه نهم دی‌ماه، صورت گرفته است؛ نشستی که برای دومین بار، پیشنهادِ موکد وزارت اقتصاد برای به کرسی نشاندنِ «دستمزد منطقه‌ای» در دستور کار اصلی جلسه قرار گرفت.

در آن نشست، مدیران وزارت اقتصاد با تمام توان از «منطقه‌ای شدنِ دستمزد» دفاع کردند؛ در این اظهارنظر نیز یکی از اعضای اتاق بازرگانی، از پیشنهاداتِ بسیار علمی و کارشناسانه‌ی خود برای توزیع دستمزدها در سراسر کشور رونمایی کرده است: دستمزد کارگران تهرانی، حدود ۱۰ میلیون تومان، دستمزد کارگران در سیستان و بلوچستان ۳ میلیون تومان و در باقی استان‌ها یک عددی بین این‌ها، یعنی دستمزدی بین ۳ تا ۱۰ میلیون تومان!

این ادعا آن‌چنان ناعادلانه و این منطق آن چنان دور از قانون و عدالت است که برای مردود دانستن آن نیاز به استدلال چندانی نیست؛ امروز چطور می‌شود در سیستان و بلوچستان با ماهی ۳ میلیون تومان حقوق یک خانواده را اداره کرد؟ اصلاً یک نفر می‌تواند با این پول یک هفته یا حتی سه روز زندگی کند؟

قیمت کت و شلوار خودشان بیشتر از ۳ میلیون تومان است!

به سراغ کارگران شهرداری خاش در استان سیستان و بلوچستان رفتیم، کارگرانی که حقوق ناچیز ۸ تا ۹ میلیون تومانی خود را با ماه‌ها تاخیر دریافت می‌کنند؛ یکی از کارگران با نیشخندی تلخ در پاسخ به این اظهارات می‌گوید: با ۸ یا ۹ میلیون تومان حقوق نمی‌توانیم هزینه‌های سفره را تامین کنیم، اجاره خانه بماند!

او در پاسخ به آقای اتاق بازرگانی می‌گوید: «آنهایی که می‌گویند کارگران سیستان و بلوچستان باید با ماهی ۳ میلیون تومان حقوق زندگی کنند، قیمت کت و شلوار خودشان بیشتر از ۳ میلیون تومان است! خودشان روی پول‌ نشسته‌اند و برای ما کارگران زحمتکش در محروم‌ترین نقاط کشور تصمیم می‌گیرند، واقعاً جای تاسف دارد!»