عکس زیر را یک شهروند از یزد برای بیبیسی فارسی فرستاده است. او که عصر دیروز در یزد این عکس را گرفته است، توضیح میدهد پس از وزش باد شدید و بالا آمدن ابرهای سیاه، در میان آسمان تیره نور خورشید یک ابر را چنان روشن کرد که انگار آتشفشانی فوردان کرده باشد.
او میگوید در لحظهای که این عکس را میگرفته فکر کرده است که «در سیاهی روشنایی و امید است».
این مخاطب این تصویر را مصداق این بیت میداند:
«در ناامیدی بسی امید است
پایان شب سیه سپید است»
این بیت که به ضربالمثلی در زبان عامیانه فارسی زبانان درآمده است از منظومه لیلی و مجنون اثر نظامی گنجوی است در بخشی که پدر مجنون به او پند میدهد.