روزنامه واشنگتن پست با چند تن از هموطنان داخل کشور درباره اعتراضات اخیر صحبت کرده است.

یک بانوی ۵۳ساله به واشنگتن پست گفت: ما می‌خواهیم آنها بروند. من هر روز از خدا می‌خواهم که این رژیم را به‌نحوی نابود کند. او گفت که چگونه پسرش اخیراً هنگام فرار از دست نیروهای امنیتی مورد اصابت گلوله قرار گرفته است. او گفت: وقتی فرزندم را دیدم که درد دارد و بدنش خون است، احساس نابودی کردم...

یک مرد که به‌عنوان مربی خصوصی کار می‌کند، گفت: در طول یک ماه گذشته، روزهای تهران یک الگوی عجیب اما آشنا به خود گرفته است. او گفت: شما صبح‌ها خشم انقلابی را احساس نمی‌کنید، زیرا مردم برای تأمین غذای خانواده‌های خود باید کار کنند. اما بعدازظهر رانندگان به نشانه همبستگی با معترضان شروع به بوق زدن می‌کنند.

این مرد گفت که با فرا رسیدن شب، مردم به خیابان‌ها می‌آیند، زیرا می‌دانند شناسایی آنها در تاریکی برای نیروهای امنیتی دشوارتر خواهد بود. و سپس، قبل از سپیده دم، او و دیگران زود از خواب بیدار می‌شوند و از داخل خانه‌هایشان شعار «مرگ بر خامنه‌ای» سر می‌دهند حتی در حالی که مأموران حکومت در خیابان‌ها پرسه می‌زنند و به نشانه‌های مخالف گوش می‌دهند...

مادر وی گفت که هر بار که پسرش از خانه بیرون می‌رود وحشت می‌کند و می‌داند ممکن است کشته یا مجروح شود. او گفت: اما من نمی‌خواهم جلوی او را بگیرم، زیرا پس این بچه‌ها چه آینده‌ای خواهند داشت؟

او به واشنگتن پست گفت: اگر بگویم هر روز نمی‌ترسم، دروغ می‌گویم، اما نکته عجیب این است که احساس امید من به نوعی غالب‌تر است. انگار چیزی برای از دست دادن نداریم...

این مربی گفت که بیشتر روزهای خود را صرف تلاش برای یافتن یک اتصال اینترنتی پایدار در تهران می‌کند که باید کلاس های تناسب اندام را از راه دور آموزش دهد اما از زمانی که دولت شروع به محدود کردن سرویس اینترنت کرد این کار ۲۰ برابر سخت‌تر شده است...

او پیش‌بینی کرد: نقطه تحول کیفی در ایران نزدیک است و به‌زودی روزی می‌رسد که ازدحام جمعیت بیش از آن خواهد بود که رژیم بتواند کنترل کند...