این فعال کارگری تشریح کرد: تامین اجتماعی تنها سازمان بزرگ با سرمایه کلانی است که بوسیله پس انداز‌های میلیون‌ها کارگر از سال ۱۳۲۶ تا به امروز توانسته در اقتصاد کشور تاثیر پویایی داشته باشد؛ آن هم به رغم بسیاری از مشکلات و ناملایمات و ضعف‌های مدیریتی.

آقاجری ادامه داد: از سوی دیگر دولت‌های پس از جنگ با گسترش مناطق آزاد تجاری- صنعتی ضربه سنگین دیگری بر پیکر تامین اجتماعی وارد کردند زیرا با این طرح ضد کارگری و ضد ماده ۴۴ و ۴۵ قانون اساسی کشور، همه کارگران این مناطق از شمول قانون کار خارج شدند و بدین گونه علاوه برمحروم کردن تامین اجتماعی از یک درآمد قانونی، کارگران متخصص، تکنیسین‌های با تجربه و مهندسان این پروژه‌ها را ازحق قانونی باز نشستگی محروم نمودند. از سوی دیگر دولت بدهی‌های ناشی ازمدیریت نولیبرالی ش را به تامین اجتماعی پرداخت نکرده است در سال ۱۳۸۴ بدهی دولت به سازمان تامین اجتماعی حدود ۶ هزار میلیارد تومان بوده است در حالی که این رقم اکنون به مرز ۱۰۰ هزار میلیارد تومان رسیده است

وی با بیان اینکه بازنشستگی پیش از موعود در دوره شوک درمانی دولت پیشین، تعداد مستمری بگیران را دو برابر نمود؛ افزود: این اقدام هم یکی از جنبه‌های سیاست‌های تعدیل ساختاری بود. و از طرف دیگر چون قراردادموقتی‌ها با انواع ترفندهای مختلف از شمول قانون کار خارج شده‌اند (مانند خارج شدن کارگاه‌های زیر ده نفر از شمول قانون کار) ورودی درآمد به صندوق‌های بازنشستگی محدود شده ولی با بازنشستگی پیش از موعود خروجی آن افزایش یافته است.

این فعال کارگرری مناطق آزاد در ادامه بحث افزود: جنبه دیگر سیاست‌های تعدیل ساختاری، وجود مدیریت‌های نا‌کارآمد است که تنها کاری که می‌کردند دریافت حقوق و پاداشهای چند صدمیلیون تومانی برای خود و نزدیکانشان بود.

آقاجری در پایان تاکید کرد: به طور کلی باید گفت لایحه اصلاح قانون کار و ادغام تامین اجتماعی را باید از این زاویه نگریست که نشان می‌دهد دولتِ وامانده و مستاصل در سیاست‌های نادرست نولیبرالی، در حال غرق شدن است، از این رو، چنگ به سوی سرمایه‌های کارگران (سازمان تامین اجتماعی) انداخته است.