همزمان با آنکه لایه های نظامی و امنیتی باند ولایت فعالانه سرگرم نمایش مُخالفت با "برجام" هستند، برای رهبر و سرکردگان این باند، دوران بعد از آن با تمام هیبت و سهمگینی اش آغاز شده است. آقای علی خامنه ای روز چهارشنبه، گُذر "نظام" از این آستانه و پا گذاشتن به دوران جدید را با ارایه یک جمع بندی از بیم و نگرانیهای خود و همدستانش در شرایط تازه اعلام داشت.

او از زیر فشار بودن "نظام" برای کنار گذاشتن سیاست مُداخله گرایانه و بُنیادگرایانه خارجی خود خبر داد و گفت "می خواهند ما اصول خود را در سیاست خارجی دخالت ندهیم"، "می گویند روحیه و تفکُر انقلابی را کنار بگذارید تا جذب جامعه جهانی شوید".

دریافت آنکه چه کسانی به آقای خامنه ای "می گویند" و از او "می خواهند"، به گمانه زنی زیادی نیاز ندارد. همانها که او را ناچار ساختند پروژه ساخت بُمب اتُمی اش را کنار بگذارد، امروز به موارد تجلی سیاست بُمب ساز در پهنه های دیگر می پردازند.

"مقام مُعظم" با اعتراف به قرار گرفتن در منگنه، روشن ساخته که برخلاف توهُم خوش باورانه اش از "نرمش قهرمانانه"، تقدیم "حق مُسلم" در سطحی فراتر از نرمش تاکتیکی قرار داشته و آن را باید یک شکست استراتژیک با دامنه و پیامدهای گُسترده به حساب آورد.

آثار "جام زهر" در پهنه داخلی، کمتر رهبر باند ولی فقیه را اندیشناک نساخته است. او که به حق نگران کشیده شدن فرش قُدرت از زیر پای خود و باندش است می گوید "عده ای در داخل و خارج این حرفها را تکرار می کنند که انقلاب تمام و به جمهوری اسلامی تبدیل شد"، "وعده می دهند که ایران 10 سال دیگر، این ایران نیست"، "اسلام سکولار، اسلام بدون جهاد و شهادت و بدون نهی از مُنکر، مورد قبول ملت ایران نیست".

این چشم اندازی است که ولی فقیه جمهوری اسلامی با وحشت بدان نظر انداخته است. او پس از واگذاری اجباری قُوه مُجریه به جناح میانه و یکه تاز شدن آن در مُعامله با غرب، بین قُدرت حقیقی که آن را "انقلاب" می نامد و قُدرت حُقوقی که بر آن "جمهوری اسلامی" نام می نهد، خط فاصل می کشد و اینگونه نااُمیدی خود را از حفظ رابطه میزبان - انگل بین این دو که چیرگی "رهبر" را تضمین می کرد، بیان می دارد.