هنگامی که حکومتگران به عنوان نماینده خدا بر روی زمین، خود را مسئول بردن مردم به بهشت و جهنم دانسته و برای مردم قوانین آسمانی می بافند، سواد و دانش بی ارزش ترین جایگاه در بودجه کشور را خواهد داشت. بر همین منظر تحصیل نه یک حق عمومی، رایگان و فراگیر بلکه به توان مالی و تعداد فرزندان مرتبط می شود. از سویی دیگر گفتمانهای توهین آمیز ولی فقیه و دیگر پایوران رژیم در مورد فرهنگ، دانش و تلاش برای اسلامی کردن تحصیل، بی سوادی یا کاهش سواد را نهادینه می کند.

روز پنجشنبه 20 آذر، معاون وزیر آموزش و پرورش اعلام کرد که:«بیش از 9 میلیون و 700 هزار نفر در ایران بی سواد هستند.». این آمار شامل کم سوادان و سواد قرانی نمی شود. البته بر اساس حرفهای این معاون وزیر، فقط «خواندن، نوشتن، حساب کردن و تلاوت قران» شاخصه با سواد بودن از سوی نهضت سواد آموزی است.

بر اساس سخن پراکنیهای این مقام دولتی، تنگنای مالی دولت یکی از مشکلات در «ریشه کن کردن بی سوادی» است. وی می گوید «برای سواد آموزی این عده 1750 میلیارد تومان پول نیاز است که تا سال 91 فقط 50 میلیارد تومان بودجه اختصاص یافته است.»

در بودجه پیشنهادی حسن روحانی به مجلس ارتجاع، افزایش بودجه نهادهای نظامی و موسسات وابسته به امپراتوری ولی فقیه، بی اهمیت بودن سواد آموزی از جانب رژیم را نشان می دهد. طبیعی است اقتصادی که فساد و رانت خواری در آن بیداد می کند، تحصیل امری فرعی و به توان مالی خانواده ها پیوند می خورد.

در رویدادی دیگر معاون اجرایی روحانی از «فساد 90 میلیارد تومانی در ستاد سوخت» در دوران احمدی نژاد خبر داد. البته دزدیهای به مقام رسیدگان امروزی هم در آینده مشخص می شود.