خبرگزاری فارس، گزارش میدهد که سید صولت مرتضوی رئیس ستاد انتخابات کشور اظهار داشته است که گزارشهای رسیده از سراسر کشور حاکی از آن است که "شرکت مردم چشمگیر، زائد الوصف و دشمن شکن است و به فضل الهی ارزیابی ما این است که انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی در مقام مقایسه با انتخابات مجالس گذشته تا به الان کم نظیر ارزیابی می‌شود(خبرگزاری فارس)."

جهان نیوز نیز از عباسعلی کدخدایی، سخنگوی شورای نگهبان نقل میکند " میزان مشارکت مردم در انتخابات نسبت به مجلس هشتم 8 الی 9 درصد بیشتر شده است(جهان نیوز).".

ارگانهای مطبوعاتی و رسانه ای رژیم به نقل از سخنگویان ولایت، به اتفاق در توصیف انتخابات از "سیلی سختی که بگوش " استکبار " خورده است و از دندانهای در هم شکسته ی استکبار خبر میدهند. چنین عظیم و با شکوه بر گزار شده است انتخابات مجلس نهم، سراسر استثنایی و تاریخ ساز. اگر گزارشهای رسانه های نظام را از میزان مشارکت مردم، مبنای قضاوت قرار بدهیم به جرات میتوان گفت که این انتخابات همانگونه برگزار گردیده است که حضرت ولایت دیر زمانی بوده است که در اندیشه اش پرورده بوده است، انتخاباتی که در باره چگونگی برگزاری آن، سالم بودن و امن بودن و آرام بودن و بیش از همه با شکوه بودنش، وی تنها کسی بوده است که سخن رانده است و بعنوان رهنمود های انتخاباتی بر سر منبر ها و در خطبه خوانی های جماعت جمعه، در رسانه های اینترنتی و مطبوعات در سراسر ایران بیش از یکسال است در بوق و کرنای رژیم دایم کوبیده شده است. یعنی که خداوند خامنه ای معرکه انتخابات را از اردیبهشت ماه سال جاری با نصب دوباره ی وزیر اطلاعات که به فرمان ریاست جمهوری عزل گردیده بود، آغاز نمود. تمام تحلیلگران خارجی و داخلی، عزل و نصب مجدد وزیر اطلاعات حجت الاسلام حیدر مصلحی را به انتخابات مجلس در اسفند ماه، انتخاباتی که شاهد وقوع آن هستیم، نسبت دادند. ظاهرا رقابتهای انتخاباتی در پس پرده آغاز گردیده که خود را بشکل تشنج و تنش در رابطه ی بین ولایت و ریاست بیان میکرد. چه گرم و سرد شدن رابطه ولایت و جمهوریت را زرگر ی و یا جدی بدانیم، آغاز معرکه ی انتخابات در اردیبهشت یک هدف را جستجو میکرده است: سیلی سخت و محکم به چهره ی استکبار غرب. به بیان دیگر آرمان انتخابات در حکومت اسلامی انتقام ستانی ست، نه به حاکمیت رساندن اراده ی مردمی.

البته که پس از آن، دستگاه انتخاباتی نظام بکار افتاد که به منویات خداوند خامنه ای جامه ی عمل بپوشانند. هیئت های نظارتی و اجرایی وزارت کشور و شورای نگهبان، به بازرسی و بررسی متقاضیان شرکت در انتخابات و گذراند آنان از صافی های مختلف تفتیش عقاید پرداخته و پس از سنجش درجه التزام به ولایت فقیه، پروانه ی صلاحیت صادر نموده و رسما به مدت یک هفته به کاندید ها مهلت داده شد که به رقابت های انتخاباتی شرکت نموده تا نظر و اعتماد مردم را بخود جلب نموده و با رای آنها به مجلس راه یابند. چه زمان دراز و بلندی برای شناخت و سنگین و سبک کردن نمایندگان. چه فرقی میکند که مردم به چه کسی رای میدهند. بعید بنظر میر حتی درصد کوچکی از مردم نام نمایندگانی که به آنها رای میدهند، میدانند. مردم مجبور نیستند که کاندید های که میخواهند بر گزینند شناسایی کنند، تدبیر و توانایی و شجاعت و صداقت آنها را مورد سنجش قرار دهند، ماموران ولایت فقیه "صالح " بودن آنها را تایید کرده اند.

اگر انتخابات مجلس بر طبق توصیف سخنگویان و رسانه های رژیم با شکوه ترین و حساس ترین انتخابات در تاریخ حکومت اسلامی بشمار آید، باید آنرا انتخاباتی دانست که خداوند خامنه ای خود طراحی و رهبری آنرا بدست داشته است. او همچون پدری دلسوز این انتخابات را در دامن خود پرورش داده است. حتی در روزهای آخر طبق گزارش رسانه ها، بر حسب معمول، در دیدار با "اقشار پر شور جمعیت " بار دیگر مردم را هدایت نمود که این انتخابات، انتخابات دیگری ست. از حساسیت خاصی بر خور دار است. که رای مردم، "سیلی سختی " ست بر صورت دشمن. توصیه و ترغیب بسیار که "حضور " در انتخابات از همه چیز مهمتر است. چه اگر بر گوش دشمن سیلی سخت و محکم نزنیم، دشمن را فرا خوانده ایم که بر چهره ی ما سیلی بزند. چنانکه گویی که خود او، و دستگاه ولایت است که بیش از هر کس دیگر به رای مردم نیازمند است. خداوند خامنه ای یکسال است که بر شکوهمندی انتخابات تاکید ورزیده است، چرا که تنها در آن صورت است که میتواند نشان دهد که جنبش اعتراضی سال 88 تهی از اصالت و پرداخته ی دشمن بود و بهر حال واقعه ای کوچک که گذشت. که ولایت همچنان در وحدت کامل است با ملت. مبادا دشمن نظام ولایت را بیگانه با مردم و ناراضی و نا خشنود و در نتیجه خوار و ضعیف بشمار آورد. چه انگیزه ای برای شرکت در انتخابات بهتر از این که سیلی سخت و محکمی بر رخسار دشمن بکوبی.

بعبارت دیگر، حضرت ولایت، انتخابات را مبدل میسازد به یک عرصه ی جنگ و درگیری با دشمن. رای دادن را هم یک وظیفه ملی و اخلاقی تعریف میکند. که با رای خود، دشمن را که برای دلسردی مردم از نظام ولایت پیوسته کوشیده است، باید مایوس و نا امید بسازیم. مباد که با عدم حضور در انتخابات، دشمن دچار شبهه شود که گسستی هست و اختلافی در درون نظام. آنگاه ممکن است که دچار حرص و طمع شود و فکر دست اندازی به سر زمین ما به سر ش افتد. هم چنانکه مصطفی رضا حسینی در گفتگو با فرا رو وظیفه ی رای دادن را چنان سنگین میکند که امتناع از رای دادن را معادل بر انگیختن دشمن به "جنگ افروزی، قرار میدهد. وی اظهار میدارد که::

"حضور چشمگیر در انتخابات دشمن را از جنگ افروزی علیه ایران ناامید خواهد کرد." وی در ادامه سخنانش ادامه میدهد که:

«"دشمن اگر ببیند که مردم در انتخابات مجلس نهم مشارکت نخواهند کرد، آن موقع به بهانه دفاع از آزادی خواهان و همانند بازی هایی که برای افغانستان و عراق درآورد، هوس کشورگشایی و جنگ افروزی خواهد کرد. اما اگر یک حضور چشمگیر و دشمن شکن پر شوری داشته باشیم همانطور که مقام معظم رهبری فرمودند، طبیعی است که دشمن به هیچ وجه به مخیله اش نخواهد گنجید که به مرزهای ما دست درازی کند یا بخواهد در امور داخلی کشور ما دخل و تصرفی داشته باشد."

این سخنان تکرار رهنمود های حضرت ولایت است که تکرار میشود. که حربه ی انتخابات کاری ترین حربه در مصاف با دشمن است، با استکبار غرب است که با اسلام به دشمنی پرداخته است. بزبانی دیگر ولایت مباشران و کارگزاران او در یک سالی که گذشت از ملت خواسته اند که به دردهای خود توجهی نکنند، درد نگرانی و اضطراب جنگ، درد تحریمات، درد گرانی، درد فقر و بیکاری، درد خواری، درد حقارت را همه انکار کنند. آری انتخابات مجلس نهم، فرصتی بود که حضرت ولایت، آموزگار بزرگ، تا دقایق آخر به ترویج و تبلیغ ظاهرسازی بپردازد و انکار واقعیت. چه تصاویر شاداب و سر حال و پر نشاطی از مردمی که در انتخابات شرکت کرده بودند در رسانه های اینترنتی به چاپ نرسید، بخصوص دختران جوان و زیبایی با دستهای رنگ شده برنگ پرچم ایران- که بعید نیست چند روز دیگر به همین قیافه و ظاهر دستگیر نشوند.

البته احمد توکلی در گفتگو با فرارو اظهار میدارد که:

"افراد ناراضی از وضعیت کنونی هم باید در انتخابات شرکت کنند." آقای توکلی گویا فراموش کرده است که در نظام ولایت نا رضایتی و نا خشنودی وجود ندارد، چه اگر وجود داشت او نیز از تریبونی که در مجلس شورای اسلامی در اختیار دارد از آنها سخنی بزبان میراند.

واقعیت این است که اگر برگزاری مراسم انتخابات در دمکراسی های غربی، چه در سطح پارلمانی و چه در سطح ریاست جمهوری، ابزاری ست برای حاکمیت اراده مردم صرفنظر از نژاد و کیش و عقیده، در حکومت اسلامی مردم رای میدهند که از خود سلب حاکمیت کنند. مردم رای نمیدهند که اراده و قدرت خود را بیان نمایند بلکه در واقع با رای دادن هم خود را انکار میکنند و هم واقعیت را هم درد مزمن محرومیت از کار و دستمزد را و هم زخم محرومیت از ابتدایی ترین حق و حقوق انسانی را. چرا که نه میتواند نه بگوید و نه میتواند برگزیده ای را بر گزیند که نه بگوید.