آدينه، 23 آبان ماه 1404 = 14-11 2025
ولی‌فقیه؛ محور بحران‌آفرین درون نظام! تهدید به اعدام کارگزاران
آیا درگیری‌ها و تخاصمات درونیِ باندهای قدرت و ثروت در نظام ملایان به سمت تعیین تکلیف جایگاه و شخص ولی فقیه پیش می‌رود؟ چه عاملی باعث شده است که این درگیری‌ها همراه با لفاظی‌های تند و تهدید‌کننده علیه یکدیگر بالا بگیرد و به مداری جدید برسد؟ مداری که تهدید به حذف طرف مقابل، ویژگی بارز آن شده است. برخی در درون نظام پس از تحولات اخیر، خامنه‌ای را ضعیف می‌بینند و چنگ انداختن‌ها را شروع کرده‌اند.
یکی از تازه‌ترین موارد، مصاحبهٔ حسین مرعشی، با عنوان «دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی» است. او در این گفتگو به‌روشنی از «بن‌بستهای بزرگ نظام» نام می‌برد و آن را ناشی از «ناکارآمدی‌های نظام سیاسی» عنوان می‌کند. او تصریح می‌کند که تا در بر این پاشنه می‌چرخد «کشور قابل اداره نیست».
مرعشی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی، مطلبی با عنوان «ضرورت مصالحه بزرگ» درج نموده است. همه‌ی نشانی‌ها در این مطلب، ولی فقیه را به‌عنوان مقصر اصلی معرفی می‌کنند:
«مرعشی می گوید: در نظام‌های موفق دنیا، هر کس که قدرت اصلی را در دست دارد همان شخص مسئول نیز هست؛ رئیس کابینه، نخست‌وزیر ژاپن، صدراعظم آلمان، رئیس‌جمهور فرانسه، رئیس‌جمهور آمریکا، نخست‌وزیر هند یا پاکستان فرقی نمی‌کند. اما در ایران قدرت اصلی طبق قانون اساسی به ولایت فقیه واگذار شده است. این قدرت در سیاست داخلی، سیاست خارجی، اقتصاد، فرهنگ و مسائل اجتماعی فعال نیست. در این حوزه‌ها، قدرت در اختیار رهبری است اما مسئولیت اداره کشور بر دوش دولت قرار دارد، در حالی که دولت همه قدرت را در اختیار ندارد»!
اما خامنه‌ای که «هژمونی» برایش یک خط قرمز غیرقابل چشم‌پوشی است و تا روز سرنگونی یا مرگ از آن دست نخواهد کشید، بی‌درنگ و ظرف کمتر از ۲۴ساعت، از زبان نیابتی خود، کیهان شریعتمداری، پاسخ مرعشی را می‌دهد و زیر عنوان «جناب مرعشی، این عرصه جولانگاه شما نیست!» به‌طور تلویحی به او می‌گوید: «خفه... بشین سر جایت!».
این منبع حکومتی در ادامه مرعشی را به حذف فیزیکی تهدید می کند: «پیرامون سخن سخیف دبیرکل حزب کارگزاران درباره اختیارات رهبر معظم انقلاب تنها به همین نکته بسنده می‌کنیم که اختیارات حضرت ایشان بود که اجازه ندادند برخی از فتنه‌انگیزان و همکاران آشکار آمریکا و اسرائيل با حکم قطعی و قانونی که در همه دنیا نیز پذیرفته شده است به دار مجازات آویخته شوند!»
کیهان می‌نویسد: «آنچه در این نوشته مورد نظر است، همسویی آقای مرعشی و برخی دیگر از مدعیان اصلاحات با دشمنان تابلو‌دار نظام است که به‌دلیل تکرار نمی‌تواند بی‌ارتباط با خواسته اعلام‌شده (و یا خدای نخواسته دیکته‌شده) دشمنان بیرونی باشد».
دقت کنید، می‌گوید: «به‌دلیل تکرار»؛ یعنی در وضعیت بحرانی کنونی، این نوع زبان‌درازیها، نه تک نمود، بلکه جریان‌وار است و به‌قول خود کیهان «این جماعت پیگیر آن بوده و دنبال می‌کنند!».
چند روز پیش‌تر هم، برخی اعضای مجلس خامنه ای خطاب به حسن روحانی که مجلس فرمایشی را «ده درصدی» و بی‌اعتبار خوانده بود، از محاکمه و اعدام و چوبهٔ دار سخن به میان آوردند!
شدت این کشاکش، حاکی از شکنندگی تمامیت نظام است که در مقابل جامعه انفجاری از پایان کارش خیلی می‌ترسد؛ آن هم در سالگرد قیام آبان ۹۸ که طی آن مردم محروم و به‌جان آمده، در ۱۹۱ شهر به‌پا خاستند و با بستن جاده‌ها و بزرگراهها و سردادن شعار مرگ بر خامنه‌ای و مرگ بر دیکتاتور، لرزه‌های سرنگونی را بر سراپای حکومت او افکندند.
English SummaryIn recent times, internal conflicts among power and wealth factions within the clerical regime in Iran have escalated, focusing on the position of the Supreme Leader, Ali Khamenei. Factors contributing to this intensification include aggressive rhetoric and threats among factions, signaling a shift towards outright elimination of opponents. Some insiders perceive Khamenei as weakened, prompting power grabs.
One notable instance is an interview with Hossein Marashi, the Secretary-General of the Executives of Construction Party, who spoke of the "major deadlocks" of the regime attributed to political inefficiencies. He argued that effective governance hinges on accountability, unlike the current structure where responsibility lies with a government lacking real power.
Khamenei quickly responded through a state-affiliated media outlet, warning Marashi to "stay in your place" and even threatening physical elimination. The harshness of this rhetoric reflects the regime's fragility, fearful of societal unrest reminiscent of the widespread protests in November 2019, when citizens rallied against the government in over 191 cities, chanting against Khamenei and authoritarian rule.
