تحریمهای جدید، قطع روابط دیپلماتیک و عملیات نظامی در کارائیب، همه نشانههایی از بازگشت سیاست فشار حداکثری واشنگتن علیه حکومت مادورو است؛ آمریکا از عرصه سیاست و اقتصاد تا دریا و فضا، همه ابزارهای خود را برای تغییر توازن قدرت در ونزوئلا به کار گرفته است.
به گزارش ایرنا، در هفتههای اخیر، روابط میان ایالات متحده و ونزوئلا بار دیگر به نقطه اوج خود رسیده است. پس از آنکه ارتش آمریکا چند قایق غیرنظامی را در دریای کارائیب هدف قرار داد، واشنگتن اکنون از احتمال گسترش عملیات نظامی در خاک ونزوئلا سخن میگوید؛ دولت ترامپ این تحرکات را بخشی از «مبارزه با کارتلهای مواد مخدر» میخواند، اما بسیاری از ناظران در آمریکای لاتین آن را بهانهای برای مداخله و فشار سیاسی بر کاراکاس میدانند.
پس از سالها بنبست سیاسی و تحریمهای آمریکا علیه ونزوئلا، تنشها در اواخر ۲۰۲۴ به اوج رسید؛ زمانی که نیکولاس مادورو در یک انتخابات این کشور پیروزی شد. مخالفان ونزوئلا و بسیاری از کشورها از جمله ایالات متحده و اعضای اتحادیه اروپا مدعی تقلب در این انتخابات شدند. آمریکا در ازای برگزاری انتخاباتی آزاد، وعده کاهش تحریمها را داده بود، اما پس از ادعای تقلب در انتخابات از جمله کنار گذاشتن نامزدهای اپوزیسیون، واشنگتن برای اعمال مجدد تحریمها اقدام کرد. در سپتامبر ۲۰۲۴، آمریکا ۱۶ مقام ونزوئلایی از اعضای دیوان عالی و شورای انتخابات گرفته تا افسران نظامی را بهاتهام دست داشتن در تغییر نتیجه انتخابات و سرکوب اعتراضات پس از آن تحریم کرد.
از ژانویه ۲۰۲۵ با روی کار آمدن دولت جدید در واشنگتن، سیاست آمریکا سختگیرانهتر شد و موضع «فشار حداکثری» شبیه به سال ۲۰۱۹ را در پیش گرفت. این وضعیت، زمینهساز تشدید بیسابقه فشارها شد که حوزههایی از فشار سیاسی و نمایش قدرت نظامی تا اقدامات اقتصادی، فعالیتهای سایبری و جنگ اطلاعاتی را در بر گرفت.
در سال ۲۰۲۵، واشنگتن آشکارا مشروعیت نیکولاس مادورو را به چالش کشید و انزوای دیپلماتیک دولت او را تشدید کرد. آمریکا از بهرسمیت شناختن دوره جدید ریاستجمهوری مادورو خودداری کرد و باقیمانده ارتباطات دیپلماتیک با کاراکاس را قطع کرد. مقامهای بلندپایه آمریکایی بهطور مداوم مادورو را «دیکتاتور» و بهطور فزایندهای «تروریست مواد مخدر» و «فراری بینالمللی» توصیف کردند.
در ماه اکتبر، واشنگتن رسماً ماریا کورینا ماچادو رهبر اپوزیسیون را بهعنوان نماد «دموکراسی» به رسمیت شناخت؛ او حتی جایزه صلح نوبل ۲۰۲۵ را دریافت کرد و با توجه به دعوتش از ایالات متحده برای مداخله، از سوی مقامهای آمریکایی مورد ستایش قرار گرفت. لحن سیاسی واشنگتن روزبهروز تندتر شد؛ دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، ونزوئلا را «دشمنان بشریت» خواند و در سخنرانی خود در سازمان ملل وعده داد که «چنین تروریستهایی را از صفحه روزگار محو خواهد کرد».
شایان ذکر است که تندروهای کنگره آمریکا از رویکرد سختگیرانه حمایت کردند؛ تلاشی در سنا برای محدود کردن اختیارات ترامپ جهت حمله به ونزوئلا با اختلاف اندک شکست خورد، که در عمل بهمعنای تأیید ضمنی رویکرد تهاجمی رئیسجمهور آمریکا بود.
New sanctions, the severing of diplomatic relations, and military operations in the Caribbean signal the return of Washington's maximum pressure policy against Maduro's government in Venezuela. Recent weeks have seen heightened tensions as the U.S. military targeted civilian vessels in the Caribbean, with discussions of expanding military operations in Venezuela. The Trump administration claims this is part of the fight against drug cartels, but many Latin American observers see it as a pretext for intervention.
Following years of political deadlock and sanctions, tensions soared after Nicolás Maduro's electoral victory in late 2024, which was met with allegations of fraud. The U.S. promised sanctions relief for free elections but reversed course after claims of electoral manipulation. By January 2025, a tougher U.S. stance emerged under the new administration, resembling the maximum pressure approach of 2019.
In 2025, Washington openly challenged Maduro's legitimacy, cutting diplomatic ties and labeling him a “dictator” and “drug terrorist.” In October, the U.S. recognized opposition leader María Corina Machado as a symbol of “democracy.” Trump's rhetoric intensified, labeling Venezuela as “enemies of humanity,” with Congress supporting a hardline approach, effectively endorsing Trump's aggressive policies.