بر اساس گزارش رسیده به سازمان حقوق بشری هه‌نگاو، شامگاه دوشنبه ٩ تیرماه ١٤٠٤ (٣٠ ژوئن ٢٠٢٥)، علیرضا کرباسی و مهدی عبایی، دو شهروند گردشگر با شلیک نیروی بسیج به قتل رسیدند.

طبق جزئیات، نیروهای بسیج با ماسک صورت خود را پوشانده بودند و علیرضا کرباسی و مهدی عبایی با تصور اینکه از سوی خفت‌گیرها تحت تعقیب هستند سعی در فرار داشته‌اند که در یک تعقیب و گریز با شلیک این نیروها کشته شدند.

همچنین در نتیجه تیراندازی به سمت خودروی علیرضا کرباسی و مهدی عبایی، یکی از دوستان آن‌ها زخمی و به بیمارستان منتقل شده است.

صبح امروز پنجشنبه ۱۲ تیر، گروه زیادی از مردم همدان در جریان تشییع جنازه این دو جوان با شعارهای «مرگ بر ستمگر»، «می‌کشم، می‌کشم آن‌که برادرم کشت» و «دشمن ما همین‌جاست، دروغ می‌گن آمریکاست» خشم و اعتراض خود را علیه رژیم خامنه ای و پاسداران و بسیجیان جنایتکارش ابراز کردند. (فیلم زیر)

برخی از واکنشها به این جنایت تکاندهنده

گوهر عشقی مادر ستار:
دو تن از فرزندانم به نام، «مهدی عبایی» و «علیرضا کرباسی»، دو جوان نجیب و عاشق طبیعت از دیار همدان، برای طبیعت‌گردی از خانه بیرون رفتند. در حوالی «تاریک‌دره»، انتهای گنجنامه، مزدوران بسیج به آن‌ها ایست دادند. سه جوان توقف می‌کنند.
وقتی سؤال‌ و جواب‌های بی‌اساس به خشونت کلامی و فیزیکی می‌انجامد، آتشی از بی‌خردی شعله‌ور می‌شود:
بسیجی‌ها این سه جوان بی‌دفاع را به رگبار می‌بندند.
مهدی و علیرضا همان‌جا در خون خود می‌غلتند.
سومی با گلوله‌ای در پا به بیمارستان «بعثت» منتقل می‌شود، با بدنی مجروح و قلبی شکسته.
به مادران این دو جوان، به خانواده‌های داغ‌دارشان، به مردم شریف همدان، تسلیت نمی‌گویم. چرا که تسلیت، مرهم نیست بر جنایتی که با سکوت ما تکرار می‌شود.
من از شما مردم می‌خواهم:
صدای عدالت باشید. صدای آن زخمی که زنده ماند تا شهادت دهد.
ما سکوت نمی‌کنیم. ما فراموش نمی‌کنیم. ما تا روزی که عدالت از گلوی این سرزمین فریاد شود، ایستاده‌ایم.

کاربر دیگری بنام علی سلطانی هم نوشت:

انگار داریم میریم دهه ۶۰ و۷۰ البته فقط بدبختی های اون زمان با این تفاوت که خیلی پوست ما کلفت شده
روحشان شاد