به گزارش کجارو، در شهر Nanyang به ساختمانی می‌رسید با پشت بامی سبز و محوطه‌ای مملو از درخت با چشم‌اندازی زیبا که پذیرای شما است، نمادی از خلاقیت زیباگرایانه در این ساختمان به رخ کشیده شده است. این دانشگاه شگفت‌انگیز در سنگاپور توسط معمار مشهور ژاپنی کنزو تانگه و همکاری مشاوران CPG در سال ۱۹۹۳ طراحی شده است. در مرکز این دانشگاه منطقه‌ای دره مانند وجود دارد که در طرح تانگه به‌عنوان فضای سبز و ریه تنفسی دانشگاه در نظر گرفته شده بود.

دانشگاه نانیانگ در حومه غربی سنگاپور واقع شده است. وسعت این دانشگاه حدود ۲۰۰ هکتار است. این طرح در سال ۲۰۰۷ موفق به کسب جوایز متعددی در زمینه معماری سبز و پایدار شد.

این دانشکده سبز باعث خلاقیتی الهام‌بخش برای طراحی‌های از این جنس شده است.به‌عنوان مثال ساختمان کتابخانه‌ای در هلند نیز نمونه‌ای از طراحی این نوع سقف است. اما ساختمان دانشگاه هنر در نوع خود نمونه‌ای خاص و بی‌نظیر به شمار می‌آید.

طراح هنرمند این دانشگاه، فناوری‌های نوین و نما‌‌سازی را با بهره‌گیری از خلاقیت طوری خلق کرده است که هر بیننده‌ای را متحیر می‌سازد. سقف این دانشگاه هنر، پوشیده از گیاه است. و ظاهر آن نشان‌دهنده‌ی محلی برای کسب هنر است. دانشجویان با الهام از طبیعت ایده‌ها و مفاهیم هنری و معماری را به‌دنبال خود می‌کشانند. چه بسا این محیط در همه دانشگاه‌ها با این کیفیت و کالبد فراهم نیست اما در اینجا بستری فراهم شده تا دانشجویان ایده پرداز و خلاق پرورش یابند.

دیوار شیشه‌ای ساختمان استفاده از نور طبیعی را فراهم کرده است و همچنین تبادل بصری بین فضای داخل و خارج ساختمان را به‌خوبی نمایان می‌کند و فضاهای داخلی را به‌عنوان یک فضای سیال نمایش می‌دهد و همین طور باعث روشنایی کامل تمامی استودیوها و کلاس‌های درس به‌طور طبیعی در طول روز می‌گردند. تشخیص بام سبز رنگ این ساختمان از میان چمنزار اطراف از بالا مشکل است.

نمای شیشه‌ای ساختمان و پوشش گیاهی سقف مدرسه هنر، شاهکار برجسته‌ای را پدید آورده است که از گرما و حرارت خورشید کاسته و اجازه عبور نور و حرارت به فضاهای طبیعی را فراهم می‌سازد. آبیاری و آب باران درعایق بندی این بام وسیع خللی وارد نمی‌کند بلکه باعث طراوت و سرزندگی بیشتر این فضای همگن با طبیعت می‌شود و برخی آن را ریه تنفسی شهر می‌نامند.

این پشت‌بام سبز دانشگاه است که این ساختمان را نسبت به دیگر ساختمان‌های سنگاپور متمایز ساخته است، این پشت‌بام دارای قوس‌هایی ظریف با پیچ‌وخم‌هایی زیبا است که ساختمان را از میان ساختمان‌های دیگر محوطه جدا می‌سازد. هدف از طراحی این مدرسه، القا و الهام بخشیدن به دانشجویان است که بتوانند با بهره‌گیری از قوه‌ی تفکر خود آثار هنری زیبا خلق کنند.

خط بین گیاهان و چمن‌های سقف در نزدیکی زمین به‌طور زیبایی‌ محو شده، بطوری که سقف با شیبی ملایم به‌راحتی به زمین متصل می‌شود.

فضای سقف برای برگزاری تجمع‌های خصوصی و غیر رسمی استفاده می‌شود که این فضا شـور و هیجانی وصف‌ناشدنی را در انسان ایجاد می‌کند. پوشش عایق کاری در پشـت بام‌ها علاوه بر خنک کردن محیط اطراف، آبیاری چمن‌ها و گیاهان را آسان و بدون مشکل کرده است.ترکیب چمن‌ها با گیاهان محلی، تنوعی زیبا را به‌وجود آورده اسـت. کف‌های سیمانی و ماسه‌ای در قسمتی از زمین و استفاده از نرده‌های چوبی و بی‌رنگ فضای داخلی را در شکل و رنگ بسیارمتنوع کرده است.

دانشگاه هنر برای اساتید و دانشجویان، تجربه‌ای جدید از چشم‌انداز و مناظر زیبا در ارتفاع است که خود می‌تواند عامل ترغیبی برای دوستداران طبیعت و هنر باشد.

این دانشگاه در سا‌ل‌های بعد به همان بلایی دچار شد که کل سنگاپور در سال‌های پایانی دهه ۹۰ به آن مبتلا شده بود. مشکل کمبود زمین در سنگاپور که در دهه ۹۰ به سرعت خود را به‌عنوان یکی از مدرن‌ترین مناطق جنوب شرقی آسیا تثبیت کرده بود، به سرعت تبدیل به یکی از مشکلات جدی شهر شد و سنگاپوری‌ها را وادار کرد تا در حوزه شهری، بسیاری از طرح‌های جامع را بازنگری کنند. اما این طرح مزایای بیشتری داشت تا این موضوع را بتوان نادیده گرفت. چراکه معماری سبز و پایدار مفاهیم مهم‌تری را در خود جای می‌دهد که می‌توان به‌عنوان مثال به کم کردن مصرف انرژی اشاره کرد.

«ساختمانی که ساختمان نیست» همین نقل قول از هونگ بی لاك (رئیس CPG) کافی است که نشان دهد چقدر برای طراحان مدرسه هنر مهم بوده هویت سبز و فلسفه محیطی ریه تنفسی دانشگاه حفظ شود. پروژه باید به‌گونه‌ای طراحی می‌شد که با محیط اطراف درآمیزد و به شکلی در محیط حل شده و تا جای ممکن دیده نشود.

فرم کلی ساختمان این دانشگاه توسط دو کمان که به‌تدریج شیب گرفته‌اند و توسط کمان سوم کوچک‌تری قطع شده‌اند، شکل گرفته است. سقف‌های منحنی با چمن متراکم پوشانده شده‌اند. این کمان در عین اینکه عملکرد زیباشناسانه دارد و مانند مجسمه‌ای متواضع در لنداسکیپ منطقه خوش نشسته است، اعتبار زیست محیطی ساختمان را هم بالا برده‌اند و با توجه به شرایط اقلیمی منطقه و آب و هوای گرم و مرطوب کارکرد موثری در تنظیم شرایط محیطی داخل ساختمان داشته است.

همان طور که گفته شد ساختمان دانشگاه هنر کلا بر اساس تفکر سبز و پایدار طراحی شده است. چمن‌کاری به‌شکل متراکم در سنگاپور متداول نیست و آب و هوای آن به‌هیچ‌وجه مناسب استفاده از سطوح چمنی نیست اما طراحان برای رسیدن به هدف خود با طراحی یک فرایند پیچیده حصیری زیر خاک سبک روی سقف بتنی تعبیه کرده‌اند که از طریق یک شبکه آبیاری و زهکشی دائمی همیشه مرطوب می‌ماند. کار ساخت این دانشگاه بیش از ۸ سال است که تمام شده و همین زمان نشان داده که درآمد حاصل از ذخیره انرژی بخش زیادی از هزینه‌های ساخت این کمان‌های شیب‌دار را جبران کرده است و بر اساس همین‌ها است که این ساختمان تابه‌حال چندین جایزه معتبر را در زمینه معماری سبز به خود اختصاص داده که آخرین آن‌ها اردیبهشت ماه ۲۰۱۳ با عنوان جایزه سبز پلاتینیوم توسط موسسه BCA به طراحان آن اعطا شده است.

با توجه به موقعیت سایت این دانشگاه که در فضای میان آکادمی مرکزی و مجتمع خوابگاهی واقع شده طراحان سعی کرده‌اند تا ساختمان سر راه رفت و آمدهای دانشجویان، تبدیل به پاتوق شود. جذابیت‌های کمان‌های شیب‌دار سبز و البته حیاط مرکزی مدرسه برای رسیدن به این منظور بی‌تاثیر نبوده‌اند. با ایجاد حس مطبوع زیبایی‌شناسانه و همین طور ایجاد آب و هوای خنک محیط خوشایندی را به‌وجود می‌آورند که به‌طور بالقوه می‌تواند محفل مناسبی برای برقراری مناسبات اجتماعی درون آن باشد.

انسان اگر بتواند محل تحصیل خود را انتخاب کند بدون شک دانشگاهی که سقف آن پـوشیده از گیاه است را گزینه بسیار مناسبی خواهد بود، مدرسه‌ای کـه ظاهر آن نمایان محلی برای کسب هنر است، به طوری‌که انسان از دیدن ایـن معماری عجیب و زیبا سیر نمی‌شود و هرآنچه به آن می‌نگرد به زیبایی و شگفتی آن بیشتر پی می‌برد و در فکر فرو می‌رود.و حتما افرادی که در این محل به تدریس می‌پردازند، می‌توانند گواه این مسئله باشند.