قهرمان بدنسازی جهان در شرایطی سخت افتخارآفرینی کرد و در فضایی غریبانه چشم از جهان فرو بست. به گزارش ورزش سه، علیرضا آساهی که یکی از افتخارآفرینان تاریخ ورزش افغانستان محسوب می‌شد و مدال طلای جهانی و آسیایی در رشته پرورش اندام را در کارنامه داشت، روز گذشته چشم از جهان فرو بست و ظهر امروز هم مراسم خاکسپاری او انجام شد تا جامعه ورزش این کشور و هوادارانش را به شوک فرو ببرد. این قهرمان پرورش اندام که طی یک هفته اخیر استوری‌هایی در فضای غریبانه منتشر می‌کرد و چهره درهم و آشفته‌ای داشت، پس از سپری کردن سال‌ها بی‌توجهی و با دو قهرمانی و یک نایب قهرمانی جهان در رده سنی پیشکسوتان و یک مدال طلای جنوب آسیا دار فانی را وداع گفت.

زنده یاد آساهی در فقر مطلق زندگی‌اش را گذارند، اما در مسابقات با حمایت یک تاجر به نام کربلایی ظاهر حضور پیدا می‌کرد و با توجه به اینکه فدراسیون پرورش اندام بودجه خاصی برای حضورش در مسابقات در نظر نمی‌گرفت، وضعیت سختی داشت که البته خبر مرگ او برای هوادارانش شوکه‌کننده بود.

این اتفاق موجب شده تا از دیروز کمپین جمع‌آوری کمک نقدی برای خانواده وی راه‌اندازی شود که مردم افغانستان هم از داخل و خارج از کشور نسبت به این کار اقدام کردند تا خانواده‌اش از این پس شرایط سختی نداشته باشند و از سوی دیگر، بسیاری از سیاستمداران افغانستان مثل روسای جمهور سابق و مدیران اجرایی این ضایعه را تسلیت گفتند. این افتخارآفرین ورزش افغانستان طی دو، سه روز اخیر استوری‌های عجیبی هم منتشر کرد؛ او با چهره ژولیده و متاثر که گویا خسته از زندگی است، تصاویری در فیسبوک منتشر نمود که همه دنبال‌کنندگان او متوجه شدند قهرمان افغانستان غریبانه در گوشه‌ای از سالن بدنسازی نشسته و دیروز هم که خبر مرگ وی منتشر شد، غیرمنتظره و شوکه‌کننده بود.

باور نمی‌کنم که علی‌رضا آساهی دیگر نیست؛ اما با تأسف، این واقعیت دارد. او مرد بزرگی بود و درد بزرگی نیز در سینه داشت. همین درد اشک‌هایش را سیل‌آسا روی سکوی قهرمانی جهان جاری ساخت.

او نخستین ورزشکار افغانستان است که سند معتبر مربیگری حرفه‌ای پرورش اندام را از فدراسیون جهانی این رشته دریافت کرده است.آساهی می‌گفت که اگر حمایت شود، توانایی این را دارد تا دوباره مردم افغانستان را با کسب مدال جهانی، خوشحال کند.آساهی معتقد بود، زمانی که مردم اوضاع خوبی ندارند و درد همه فضا را پر کرده، کسب مقام از آوردگاه‌های مهم ورزش جهان و آوردن لبخند بر لب مردم، ارزش زیادی دارد.

آساهی حرف قشنگی داشت و می‌گفت: «الماس زمانی الماس می‌شود که فشار و تاریکی‌ها را تحمل کند؛ وگرنه چیز‌های درخشنده در دنیا زیاد هستند ولی هیچ کدام الماس نیستند.»وقتی آساهی به مسابقات جهانی می‌رفت، آرمان پسر ۱۰ ساله اش به او گفته بود، پدر جان سعی کن دست‌پر و سر بلند برگردی که ما پیش مردم سربلند باشیم.

آساهی می‌گفت، در مسابقات جهانی، این حرف و خواست آرمان، مرا بیش از هر مسئله‌ی دیگر درگیر کرده بود که مبادا نزد آرمان شرمنده شوم!خُب، واقعیت این است که حالا علی‌رضا آساهی، همان کسی که سر آرمان و میلیون‌ها آرمان دیگر را بلند کرده بود، دیگر در این دنیا نیست، اما میراث او برای همیشه جاویدان است. احساس سربلندی و غروری که مردم افغانستان با او تجربه کردند، همیشه در دل‌هایشان جاودانه خواهد ماند، چون آنها همیشه علیرضا آساهی را با غرور، افتخار و با سری بلند، به یاد خواهند داشت! آرمان باید بداند که پدر او یک قهرمان و یک افتخار بود، با سری بلند و افراشته تا همیشه!