نام روس که می‌آید، بدمستی و بدعهدی و تمامیت‌خواهی و تهاجم و خشونت به ذهن متبادر می‌شود. البته که ملت روس و فرهنگ و ادبیات روسیه، جایگاهی رفیع در جهان دارند، اما رفتار تاریخی دولت روسیه با ما ایرانی‌ها همیشه رنگی از خیانت و دورویی و بدعهدی داشته است.

روس‌ها با اعراب خوش می‌گذرانند، پول‌های روسی در امارات و به ویژه در دوبی، جای سرمایه‌های دیگر را گرفته. دو طرف از این رابطه سرمست و خوشند و دهان‌کجی و سرگرانی‌اش را برای ما می‌کنند.

سایت عصر ایران نوشت: روس ها در ماجرای اخیر علنا ایران را به کشورهای عربی خلیج فارس فروختند. این وقاحت روسی البته دور از انتظار نبود و کسانی که روسیه و تاریخ روابطش با ایران را می شناسند نیک می دانند که روسیه هرگز دوستی قابل اعتماد نبوده است و هر آن که با این کشور تعامل کند، باید حواسش به پشت سرش نیز باشد تا خنجر از پشت نخورد.

نباید به حکومتی که خیانت و خنجر از پشت زدن، جوهره آن است؛ اعتماد کرد و با طناب آن به ته چاه رفت.

عقل سلیم می گوید روسیه ای که در کشاکش جنگ و در حالی که یکی از مهم ترین سلاح هایش به اذعان خود اوکراینی ها، پهپادهای انتحاری ایران است و در شرایط انزوای جهانی که ایران را به عنوان یکی از معدود دوستان، در کنارش دارد، این گونه بی پروا و وقیحانه علیه تمامیت ارضی ایران بیانیه می دهد، با گذر از این بحران، حتما رفتارهای نامناسب تری در قبال ایران خواهد داشت.

هر جنگی روزی به پایان می رسد و جنگ روسیه و اوکراین نیز از این اصل، مستثنی نیست. زمانی که روس ها بخواهند با اوکراین و به معنای عام تر با غرب و ناتو ، تنش زدایی کنند، حتماً ایران را به عنوان بخشی از هزینه های جنگ قربانی خواهند کرد؛ هر مجرمی دنبال شریک جرم است.

تشدید فشار علیه ایران برای بهبود رابطه با غرب و نیز شریک کردن ایران در پرداخت غرامت نجومی جنگ اوکراین، از جمله پیش بینی های تلخ درباره فرجام اعتماد امروز به روس هاست؛ اعتمادی که تاوانش را ملت ایران خواهند داد. ادامه این وضعیت و غش مطلق به سمت شرق، زیان فاحش برای ایران و ملت ایران و حتی نسل های بعدی ایران است.