شنبه، 7 آبان ماه 1401 = 29-10 2022
پیوند روز کوروش به جنبش سرنگونی برای عمامه‌داران بی‌وطن
وزارت میراث فرهنگی در اطلاعیه‌ای که بعد از ظهر دیروز جمعه ۶ آبان منتشر کرد گفت مجموعه‌های تاریخی پاسارگارد و تخت جمشید از پنجشنبه ۵ آبان تا امروز ۷ آبان تعطیل خواهند بود.
معاونت میراث فرهنگی این وزارتخانه دلیل تعطیلی را حفظ امنیت گردشگران خوانده است و گفته است این تعطیلی به دستور شورای امنیت کشور (شاک) صورت گرفته است.
روز کوروش در ایران یک مراسم رسمی نیست و حکومت با برنامه‌ریزی‌های گسترده امنیتی و انتظامی مانع برگزاری آن می‌شود.
در سال‌های اخیر، تلاش شده با مسدود کردن مسیر منتهی به آرامگاه کوروش، از ورود مردم به محل جلوگیری شود.
...منم کـوروش، شاه جهان، شاه بزرگ، شاه توانمند… من برده داری را بر‌انداختم، به بدبختی آنان پایان بخشیدم. فرمان دادم که همه مردم در پرستش خدای خود آزاد باشند و آنان را نیازارند. فرمان دادم که هیچ‌کس اهالی شهر را از هستی ساقط نکند… من برای همه مردم جامعه ای آرام فراهم ساختم و صلح و آرامش را به تمامی مردم اعطا کردم... (ترجمه قسمتی از متن منشور کوروش).
روزی برای کوروش
هفتم آبان هر سال در فرهنگ ما ایرانیان، سالروز گرامی‌داشت کوروش کبیر است. تلاش برای وارد کردن این روز به تقویم ایران، یک چالش همیشگی بین مردم و حکومت دینی است. این چالش سال به سال شدت و حدت بیشتری یافته است. به همان میزان بهانه‌ها، دستاویزها و شیطان‌سازی های ایران‌ستیزانهٔ حاکمان دینی برای دسترسی مشتاقان کوروش به آرامگاه او بیشتر شده و عمق پیدا کرده است.
ایرانیان آزاده که در نام و شهرت جهانی کوروش، تصویر فرهنگ و تاریخ به‌یغما رفتهٔ خود را می‌بینند، این اشتیاق را به جنبش سرنگونی برای عمامه‌داران توتالیتر و بی‌وطن پیوند زده‌اند. به‌این ترتیب، روز گرامی‌داشت کوروش، در تقویم براندازی استبداد دینی به روزی ملی تبدیل شده است. استبداد دینی که در ستیز با هر نوع ایران‌گرایی و هویت ایرانی است، هر سال با دیوار کشیدن و کاشتن گزمه در مسیرهای ورودی به پاسارگاد مانع از گردهمایی هموطنان در آرامگاه کوروش می‌شود.
در آستانه روز کوروش بزرگ ایستاده ایم
بنیاد میراث پاسارگاد پیش تر در بیانیه ای به مناسبت "روز کوروش بزرگ" نوشته بود: در آستانه «روز کوروش بزرگ» ایستاده ایم، و امسال همزمان با یکی از شگفت انگیزترین خیزش های آزادیخواهانه جهان از سوی هموطنان کوروش بزرگ خیزشی که زنان پرچمدارش هستند، و جوانان سربازان شجاع آن. سربازانی که چون رهبر و پدر تاریخی خویش، قصد دارند دوران سیاه و سراسر رنج و تبعیض حکومتی بیدادگر را برچیده، و آرامش و شادمانی و رفاه را به مردمان سرزمین شان هدیه کنند.
یکی از مهم ترین و زیباترین بخش های منشور کوروش، به ویژه این روزها که فرزندان ایران به دست سربازان رهبر جنایتکار حاکم بر سرزمین مان پرپر می شوند، آنجاست که می گوید:
«سربازان بسيار من دوستانه اندر بابل گام بر می داشتند، من نگذاشتم کسی (در جايي) در تمامی سرزمين های سومر و اکد ترساننده باشد»
گفته رهبری قدرتمند، با روانی سالم که حکومتش نه بر پایه ترس که برپایه خرد و مهر استوار بود.
ایران اکنون بیشتر از همیشه، برای عبور از این تندپیچ تاریخی، نیاز به آزاد‌منشی و بردباری و احترام به ارزش‌های جهان‌شمول حقوق‌بشر، صلح‌دوستی و برابری زن و مرد دارد؛ ارزش‌هایی که مبشر آن کوروش بزرگ و منشور حقوق‌بشر او بود.
