به گزارش فراز، کمتر کسی است که این سخنان را بشوند و نگران نشود؛ هم از باب سطح دغدغه و منطق مقامات و دستگاه های کشور و هم از جهت اینکه سابقه نشان داده بعد از چنین خط و نشان هایی حتما اقداماتی عملیاتی وجود خواهد داشت.

چند ماهی می شود که حتی صدای فغان برخی از اصولگرایان نیز از اقدامات حوزه حجاب و عفاف و رفتارهای مراجع و مقامات مختلف بلند شده. در چنین شرایطی که منطق حکم می کند سیاست گذار و مجری قدری متوجه وخامت وضعیت نزول اعتماد عمومی در این خصوص باشد، استاندار تهران مرز جدیدی را برای برخوردهای فرهنگی می گشاید.

این منطق بسیار ساده ای در تمام دنیاست که معمولا محیط اطراف دانشگاه ها به عنوان یک مرکز تمجع متمرکز جمعیت زمینه خوبی برای تاسیس کافه و رستوران است، چون آنجا مشتری زیادتر است. اینکه استاندار تهران از چه اهدافی سخن می گوید و منظورش چه نوع ارتباط و کارکرد خاصی است، خدا می داند.

البته جای سوال هم هست که اگر فرض را بر صحت سخنان استاندار تهران بگذاریم، این همه کافه و رستوران با چنین گستره وسیعی از پراکندگی و ارتباط همزمان و سازماندهی شده با بیگانگان چطور تا الان مشغول فعالیت بوده اند؟ در شرایطی که در کشور دستگاه های امنیتی و نظارتی متعددی داریم، گیریم که یکی از آنها در رصد خود درست عمل نکرده، بقیه چه کار می کردند؟

آیا ادعای وجود چنین شبکه ای در کشور بیشتر از آنکه بهانه برخورد با این کافه ها و رستوران ها باشد، امنیت ضدجاسوسی کشور را زیر سوال نمی برد؟

دو دهه پیش احزاب سیاسی و رسانه ها با هدف برخورد قضایی-امنیتی و به زیر کشیده شدن مورد اتهاماتی نظیر ارتباط با بیگانگان قرار می گرفتند. چه کسی فکرش را می کرد دامنه این اتهام زمانی به کافه ها و رستوران ها کشیده شود؟ آن هم در حالی که در این میان بسیاری از استارتاپ ها، کسب و کارهای اینترنتی و حتی خیریه ها با همین اتهام نواخته شده اند.

در تفسیر دلایل این سیاست های سختگیرانه فرهنگی-اجتماعی و اصرار دولت بر اجرای آن ارزیابی های متفاوتی وجود دارد. از اینکه برخی می‌گویند دولت و گروه حامی آن در حاکمیت متاثر از نگاه ایدئولوژیک خود مصر بر این کار هستند تا آنها که اعتقاد دارند این کارها با هدف پرت کردن حواس مردم از موضوعات اصلی تر و در راس آنها اقتصاد صورت می گیرد.