امروز، دهم اکتبر برابر با ۱۸ مهر، روز جنبش بزرگ «علیه مجازات اعدام» است. پس از کشتار تصور ناپذیر جوانان و کودکان در دههٔ ۶۰، اینک یکی از بزرگترین خواسته های مردم ایران و نیز، مردم کشورهایی که هنوز مجازات اعدام را قانونی اجرا می کنند، لغو این حکم انسان سیتزانه است.

در جمهوری اسلامی، اعدام انسان ها نخست به خاطر رعایت و اجرای فقه اسلامی صورت می گیرد؛ جرم هایی که در دیگر کشورهایی که در آنجاها مجازات اعدام هنوز قانونی ست، در اساس جرم محسوب نمی شود؛ سب النبی، محاربه با الله، کودک کشی، اسید پاشی و زن کشی به بهانه های واهی، همجنسگرایی، روزه خواری، باده نوشی و... از اینگونه اتهام ها برای اجرای حکم اعدام است.

و دیگر اعدام ها که به درستی جنایت دولتی نامیده می شوند، گویا برای درس عبرت گرفتن دیگران است که بیشتر نیز، همراه است با هزار نیرنگ و خدعهٔ حکومتی؛ نمونه وار، اعتراف های اجباری که پیوند چندانی با واقعیتِ امر ندارند.

روشن است که جمهوری اسلامی برای فرار از مسئولیتِ حل مشکل های اجتماعی که خود به وجود آورده است، به چماق و فریب و کشتار روی آورده است و می پندارد که با سرکوب روزافزون می تواند جامعه را به مهار خود درآورد. بر همگان اما روشن است که تعزیر اجتماعی و کشت و کشتارهای حکومتی، تنها به بحران فراگیر اجتماعی و سقوط ارزش های انسانی انجامیده که آتش آن، دیر یا زود تار و پود این حکومت نابهنگام را خواهد سوخت.

کانون نویسندگان ایران «در تبعید» در راستای پشتیبانی و مبارزه با حق آزادی بی حصر و استثنای اندیشه و بیان، مجازات اعدام را به هر بهانه ای که صورت بگیرد،‌ محکوم کرده و آنرا بزرگترین عامل افسردگی و سقوطِ ارزش های فردی واجتماعی به شمار می آورد و از همهٔ انسان های آزاده می خواهد که به جنبش بزرگِ «نه به اعدام» بپیوندند و هر کجا که می توانند، صدای اعتراض خود را علیه این جنایت دولتی بلند کنند.

کانون نویسندگان ایران (در تبعید)
۱۰ اکتبر ۲۰۲۱