نامه آرش صادقی در رابطه با بحران در زندان رجایی شهر

خبرگزاری هرانا – جمعی از زندانیان سیاسی و امنیتی زندان رجایی شهر کرج در اعتراض به شرایط غیرانسانی و تحقیرآمیز در این زندان فوق امنیتی دست به اعتصاب غذای جمعی زده اند. آرش صادقی، کنشگر مدنی محبوس در زندان اوین همزمان با بیست و پنجمین روز اعتصاب این زندانیان در نامه ای سرگشاده به آن واکنش نشان داده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر اخیرا به بند جدیدی منتقل شده اند که شرایط آن خفقان آور توصیف شده است. دست کم ۱۸ تن از زندانیان منتقل شده در اعتراض به این انتقال و شرایط بند جدید از ۸ مردادماه در اعتصاب غذا به سر می برند.

آرش صادقی، مدافع حقوق بشر محبوس در زندان رجایی شهر کرج با نگارش نامه ای سرگشاده که عینا در ادامه می آید نسبت به این وقایع واکنش نشان داده است؛

مطلع شدم بیش از بیست روز است که زندانیان سیاسی سالن ۱۲ رجایی شهر با ضرب و شتم به سلولهای انفرادی و بعد از آن به سالن ۱۰ منتقل شده اند.
سالنی که بیش از ۴۰ دوربین در آن وجود دارد و شرایط فوق امنیتی بر آن حاکم است.

در اعتراض به این انتقال که خلاف اصول و موازین حقوق بشر و آیین نامه سازمان زندان هاست، دست کم ۱۸ تن از زندانیان در اعتصاب غذا به سر میبرند.

در جریان جابجایی این زندانیان گارد زندان اقدام به مداخله و ضرب و شتم شماری از زندانیان کرده است. این در حالیست که وسایل شخصی و حتی داروهای زندانیان توسط مسئولین زندان ضبط شده و با گذشت بیش از ۲۰ روز در اختیارشان قرار نگرفته است

گرچه این وقایع بی سابقه نبوده و پبشتر نیز در ۲۸ فروردین ۹۳ فاجعه ای دیگر و در ابعادی متفاوت تر برای زندانیان سیاسی رقم خورده بود، ولی تکرار این موارد این تصور را در ذهن متبادر میکند که این وقایع قطعا تخلف موردی نبوده و اراده ای خاص و قاهر پشت این برخوردها است.

جای تاسف است که در شرایط فعلی هیچ مرجعی که پناهگاه و مامن تظلم خواهی این زندانیان باشد وجود ندارد.

زندان و حصر برای به سکوت کشیدن منتقدان میراث حکومتهای غیر دموکراتیک است.

با وجود اینکه بخشی از جهان این ترفندهای ضد بشری را تا حدود زیادی کنار گذاشته و با ایجاد سازمان ملل و تصویب قانون و کنوانسیون های حقوق بشری روش های نوینی برای رفتار حاکمان با شهروندان تعریف کرده اند ولی هنوز حکومتهایی هستند که برای جبران عدم مشروعیت به عمل بر اساس روش هایی که صده هاست مطرود شده ادامه میدهند.

در دنیای متمدن شهروندان صرف نظر از وابستگی مذهبی، قومی، حزبی و طبقاتی طبق اصول اولیه حقوق بشر اندیشه های خود را به راحتی مطرح میکنند، حاکمیت را نقد میکنند و حتی میتوانند با تمامی اجزای حکومت مخالفت کنند.

ولی شوربختانه در برخی از کشورها از جمله ایران قانون اساسی برای ایجاد یک دیکتاتوری قانونی تبین شده است.

مثال این مدعا بازداشت گسترده فعالین سیاسی، مدنی، عقیدتی و برگزاری دادگاههای چند دقیقه ای و صدور احکام سنگین برای این عزیزان است.

چگونه یک دستگاه قضایی میتواند با چنین تهدید و آرعابی امنیت را در کشور برقرار کند و عاقبت چنین روشهایی به کجا خواهد انجامید؟

این رفتارها با کدام اصول اخلاقی و انسانی سازگار است؟

آیا با تکیه بر انهدام روانی و شخصیتی زندانیان به عنوان حلقه تکمیل کننده شکنجه و سرکوب میتوان به عدالت دست یافت؟

شرح این وقایع تاسف آور است و متاسفانه حکایت از فروپاشی نظام اخلاقی حاکمان دارد.

چنین رفتارهآیی با منتقدان، آن هم در زندان موید این گزاره است که نظام مستقر در ایران تحمل هیچ نوع منتقد و مخالفی را ندارد.

اینچنین رفتارهایی با هیچ قانون و حتی شرعی قابل توجیه نیست.

برادرانم در زندان رجایی شهر: فروزانی مشعل آزادی و خرد و دفاع از کرامت و حرمت انسانی، بهایی دارد، به امید روزی که دیگر شاهد تعرض به ساحت انسانیت نباشیم.
آرش صادقی
مرداد ۹۶
بند ۳۵۰

لازم به یادآوری است آرش صادقی برای اولین بار در ۱۸ تیر ماه ۱۳۸۸ در مقابل دانشگاه علامه طباطبایی تهران به همراه تعدادی از دانشجویان معترض به نتایج انتخابات ۱۳۸۸ توسط مأموران وزارت اطلاعات بازداشت شد و پس از ۹۰ روز به قید کفالت آزاد شد.

این فعال حقوق بشر اردیبهشت ماه ۱۳۹۳ توسط اطلاعات سپاه بازداشت و پس از ۶ ماه حبس اسفند ماه با وثیقه ۶۰۰ میلیون تومانی آزاد شد. زمانی که موقتاً از زندان آزاد بود، مأموران برای بازداشت وی به خانه‌اش یورش بردند که همین امر موجب سکته و درنهایت فوت مادر آرش صادقی شد.

آقای صادقی آخرین بار خردادماه ۱۳۹۵ در دادسرای شهید مقدس زندان اوین جهت اجرای حکم بازداشت شد.

وی در آبان ماه ۱۳۹۵ در اعتراض به محکومیت و بازداشت همسرش گلرخ ابراهیمی ایرایی به مدت ۷۰ روز دست به اعتصاب غذا زد.

عفو بین الملل: شرایط وحشتناک رجایی شهر

خبرگزاری هرانا – روز گذشته، حمزه درویش زندانی سنی مذهب زندان رجایی شهر کرج که در چهاردهمین روز اعتصاب غذای اعتراضی خود به سر می برد پس از عودت از بیمارستان رجایی به زندان، مجددا به دلیل وخامت حال به بیمارستان امام خمینی اعزام گردید. وخامت حال این زندانی که نوشیدن آب را نیز در روزهای اخیر متوقف کرده به حدی است که از مجاری ادراری وی خون جاری می شود و در چند نوبت به اغما رفته است.

یک منبع نردیک به خانواده درویش ضمن تایید وخامت حال این زندانی به گزارشگر هرانا توضیح داد: “حال حمزه خیلی بد و وخیم است. خونش بر اثر فشار اعتصاب و بر اثر نخوردن آب بسیار غلیظ شده است، در بیمارستان هم گفته بودند حتی بدنش سرم هم قبول نمیکند، حمزه بر اثر نخوردن آب از مجاری ادراری اش خون می آید و حالش به حدی وخیم است که احتمال مرگش بر اثر این فشارها بعید نیست”.

خطر اعدام قریب الوقوع سید جمال سید موسوی را تهدید می کند

خبرگزاری هرانا – سید جمال سید موسوی، زندانی سنی مذهب زندان رجایی شهر کرج که به اعدام محکوم شده است در روزهای اخیر به بهانه واهی اعزام به بیمارستان بدون اینکه مشکل پزشکی داشته باشد از بند خارج شد. وی علیرغم مقصد اعلامی به سلولهای زندان رجایی شهر کرج برده شد و با دستبند و پابند برای مدت ۷ روز زنجیر شد. به مادر او آخرین ملاقات قبل از اجرای حکم اعدام داده شد. با اینحال به دلایلی نامعلومی صبح امروز با دست و پاهای خونین ناشی از استفاده بلند مدت از دستبند و پابند، برای چند ساعت به بند سابق خود بازگردانده ولی دوباره به مقصد نامعلومی برده شد. احتمال اجرای حکم اعدام او در ساعات آینده بسیار محتمل است.

عفو بین الملل: شرایط وحشتناک زندان رجایی شهر به یک الگوی رفتاری بی رحمانه و غیرانسانی اشاره دارد

خبرگزاری هرانا – جمعی از زندانیان سیاسی و عقیدتی رجایی شهر در اعتراض به شرایط بیرحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز در زندان فوق امنیتی رجایی شهر در شهر کرج، استان البرز دست به اعتصاب غذا زده اند. سازمان عفو بین الملل با صدور بیانیه ای نسبت به وضعیت این زندانیان واکنش نشان داده است.

من بیانیه سازمان عفو بین الملل عینا در پی می آید؛

زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر اخیرا به بند جدیدی منتقل شدهاند که شرایط آن خفقان آور توصیف شده است. آنها در اتاقهایی با پنجرههایی که با ورق فلزی پوشانده شده، نگهداری میشوند و از دسترسی به آب آشامیدنی سالم، غذا و تخت کافی محروم گشتهاند. آنها همچنین از ملاقات حضوری با خانواده و دسترسی به تلفن که معمولا در سایر نقاط زندان موجود است ،منع شدهاند.

ماگدلنا مغربی، معاون بخش خاورمیانه و شمال آفریقا عفو بین الملل، گفت: «این واقعا مایه سرافکندگی است که شرایط یک زندان آنقدر نامناسب شود که زندانیان احساس کنند باید برای رعایت ابتداییترین استناداردها برای حفظ کرامت انسانی دست به اعتصاب غذا بزنند. این وضعیت ضرورت فوری اصلاح نظام بیرحمانه زندانها در ایران را برجسته میکند.»

ماگدلنا مغربی افزود: «مقامات ایران باید فورا اطمینان حاصل کنند که تمام زندانیان زندان رجایی شهر از غذای مناسب، آب آشامیدنی سالم، خدمات درمانی و پزشکی و شرایط بهداشتی مناسب بهرهمند هستند.»

در روز ۸ مرداد، حدود ۵۳ زندانی سیاسی با خشونت به بند ۱۰ زندان رجایی شهر منتقل شدند. در میان آنها زندانیان عقیدتی از جمله مدافعان حقوق بشر، فعالان حقوق کارگری، روزنامه نگاران، دانشجویان، مخالفان سیاسی مسالمتجو و اعضای اقلیت تحت ستم بهائی هستند.

دست کم ۱۷ زندانی سیاسی در اعتراض به این انتقال دست به اعتصاب غذا زدهاند. رضا شهابی، مدافع حقوق بشر و فعال حقوق کارگری، در روز ۲۵ مرداد پس از دستگیری و انتقال به همان بخش به جمع اعتصاب غذا کنندگان پیوست.

براساس اطلاعاتی که توسط سازمان عفو بین الملل به دست آمده، در روزهای نخستین، مقامات به قصد تنبیه اعتصاب کنندگان، برخی از آنها را تا حداکثر ۱۲ روز در سلول انفرادی نگه داشتند.

ماگدلنا مغربی گفت: «مقامات ایران با زندانی کردن دهها زندانی عقیدتی پس از محاکمههای به شدت ناعادلانه تعهدات حقوق بشری خود را زیر پا گذاشتهاند. زندانیان عقیدتی اصلا نباید پشت میله های زندان باشند اما به جای آنکه از زندان آزاد شوند، با نگهداری در شرایط اسفناک مورد آزار و مجازات مضاعف هم قرار میگیرند.»

عفو بین الملل اطلاعاتی مبنی بر این که مقامات زندان پنجرههای بند ۱۰ را با ورقهای فلزی پوشانده و تمام درها و منافذ را جوشکاری کرده دریافت کرده است. این امر موجب گردش هوای محدود و بوی نم در اتاقها شده و سلامت زندانیان، به ویژه کسانی که از بیماریهای جدی رنج میبرند، را به خطر انداخته است.

زندانیان همچنین از اقدام بیسابقه نصب دهها دوربین امنیتی و دستگاههای شنود در سرتاسر این بند زندان، حتی در توالتها و حمامها، ابراز خشم کردهاند، که مصداق نقض جدی حق حریم خصوصی آنها است.

به نظر میرسد این اقدامات سرکوبگرانه همراه با ممنوعیت دسترسی به تلفن و ملاقاتهای حضوری، بخشی از تلاش هماهنگ مقامات ایران است برای از بین بردن ارتباط زندانیان سیاسی با دنیای خارج و محدود کردن درز اطلاعات درباره موارد متعدد نقض حقوق بشر که زندانیان به طور مرتب در زندان رجایی شهر از آن رنج میبرند.

در روزهای اخیر چندین زندانی از جمله زندانیان بهایی، عادل نعیمی، فرهاد دهندژ و پیمان کوشک باغی، دانشجوی کارشناسی ارشد حمید بابایی، روزنامه نگار و وبلاگ نویس سعید پور حیدر و مدافع حقوق بشر جعفر اقدامی پس از وخیم شدن وضعیت جسمیشان به بهداری زندان منتقل شدند. پزشکان زندان هشدار دادهاند که برخی از زندانیان فورا نیاز به مراقبت های ویژه پزشکی در خارج از زندان دارند، اما رییس زندان از صدور اجازه اعزام به بیمارستان خودداری میکند .

زندانیانی که در بند ۱۰ هستند به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند، زیرا دستگاههای تصفیه آبی که آنها با هزینه خود آن را خریداری کردهاند پس از انتقالشان جابه جا نشدند. مقامات همچنین اجازه انتقال یخچال، غذا و وسایل آشپزی که زندانیان به تدریج در طول سالها با بودجه خود خریداری کردهاند را نداده و زندانیان مجبور شدهاند تا با غذای زندان سر کنند. غذای زندانها در ایران به بیکیفیتی و ناکافی بودن

شهرت دارد و در نتیجه زندانیان مجبور هستند که مواد غذایی را با هزینه خود از فروشگاه زندان خریداری کرده و وعدههای غذاییشان را خود تهیه کنند.

ماگلدنا مغربی گفت: « شرایط وحشتناک زندان رجایی شهر به یک الگوی رفتاری بی رحمانه و غیرانسانی اشاره دارد که مقامات ایران در

برخورد با انسانهای در بند دائما به کار میگیرند. بر اساس استانداردهای بین المللی حقوق بشر، با همه زندانیان باید با کرامت و انسانیت رفتار شود. کسانی که نیازمند مراقبتهای ویژه پزشکی هستند باید به بیمارستانهای خارج از زندان منتقل شوند.»

در جریان انتقال به بند ۱۰، زندانیان گفتهاند که توسط ماموران مورد ضرب و شتم قرار گرفته و همچنین از برداشتن داروهای تجویزی و وسایل شخصی از جمله لباس، کتاب و نامهشان جلوگیری شده است. ماموران متعاقبا بعضی از وسایل شخصی آنها، از جمله دفترچه های یادداشت، نامه، عکس و دیگر اشیایی که آخرین منبع آرامش خاطر آنها در شرایط سخت زندان بوده، را از بین بردهاند .

زندانیان در اعتصاب غذا خواستههای متعددی دارند از جمله بازگشت وسایل شخصی، جبران خسارت و رسیدگی فوری مقامات به شرایط اسفناکی که سلامت جسمی و روانی آنها را در معرض خطر جدی قرار داده است.

سازمان عفو بین الملل از مقامات ایرانی خواسته تا اجازه دهند بازرسان بین المللی، از جمله گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران، به طور مستقل و بدون اعلام قبلی از زندان رجایی شهر و سایر زندانهای کشور بازدید به عمل آورند.