خبرگزاری میراث فرهنگی – میراث فرهنگی - احمد پرویز سرپرست هیات شناسایی دشت سیلاخور با اعلام این گفت: قدیمی‌ترین محوطه‌های شناسایی شده درکف دشت سیلاخور دارای سفال موسوم به" باغ نوخرم آباد" هستند که با دهکده‌های هفت هزارساله همزمانی پیدا می‌کنند.

او گفت: نتیجه نهایی این برنامه علاوه بر تعیین دقیق موقعیت مکانهای باستانی و شناخت بهتر آثار اهمیت ویژه‌ای در پژوهش الگوهای اسکان و گاه‌نگاری آنها، شناسایی زیست بوم باستانی، تاریخ تحولات سیاسی فرهنگی انسان‌ها و نگاشتن گذشته و تاریخ بخشهایی از این حوزه دارد.

به گفته این باستان شناس، یافته‌های بدست آمده شامل بقایای معماری و آثاری ازمواد فرهنگی قابل مشاهده سطحی است که به کمک آن و با کاوشهای باستان شناختی و بررسی منابع مکتوب و بستر جغرافیایی منطقه می توان بخش مهمی از گذشته و تاریخ منطقه را بازسازی کرد.

پرویز در ادامه گفت: در بررسی دشت سیلاخور به مدارک مربوط به سبکهای معماری، منابع تاریخی، شجره شناسی، اظهارات سیاحان، سفرنامه‌ها، اسناد و فرامین حاکمان، طرح‌ها، نقشه‌ها و تصاویر قدیمی، هوایی و ماهواره‌ای، واحدهای ژئومورفولوژی منطقه، زمین سیما و چشم اندازهای آن، مطالعه خواص هیدرودینامیکی و خصوصیات هیدروژئولوژیکی سازندها از نظر تأثیر آنها بر کیفیت آبهای زیرزمینی ، مطالعه پدیده کارست و ذخائر آبخوان درگستره مورد نظر توجه ویژه‌ای شده است .

او افزود: اغلب استقرارگاه‌ها در کنار رودخانه‌های سیلاخور و تیره و چشمه‌های کارستی قرار دارند که به دلیل وفور آب و خاک بسیار حاصلخیز شاهد بیشترین برپایی استقرارهای کهن در دشت سیلاخور هستیم .

این باستان شناس تصریح کرد: اغلب محوطه‌های این منطقه بزرگ و در دوره‌های طولانی مدت دارای استقرارهای دائمی و یکجانشین بوده است ومی توان گفت کهاین دشت در مقایسه با دیگر نواحی منطقه بیشترین جمعیت‌ را در دوره‌های کهن در خود جای داده است.