ساعت 11 شب 28 اسفندماه سال 91 صدای شلیک‌های گلوله، سکوت شبانگاهی را در شهرستان بهارستان شکست و یک جنایت خانوادگی رقم خورد. ماجرای این حادثه مسلحانه خیلی زود به کارآگاهان پلیس مخابره شد و دقایقی نگذشته بود که بازپرس جنایی نیز پای در صحنه گذاشت و در حلقه تماشاچیان دست به تحقیقات میدانی زد.

تجسس‌ها نشان داد قربانی جنایت مردی به نام «یزدان» به دلیل اختلافات خانوادگی از سوی پدرزنش «نریمان» هدف سه گلوله قرار گرفته است.

پدرزن تیرانداز وقتی در شعبه 113 دادگاه کیفری استان تهران از سوی پنج قاضی محاکمه شد، در دفاع از خود گفت: «یک هفته‌ای می‌شد که دخترم به خاطر اختلاف با شوهرش خانه‌شان را ترک کرده و به خانه من آمده بود.

شب حادثه دامادم یزدان با دو برادرش برای بازگرداندن وی به خانه ما آمدند. از آنجا که یزدان مشروبات الکلی مصرف کرده بود، حالت عادی نداشت و با سنگ، شیشه‌های خانه‌ام را شکست. این در حالی بود که همه همسایه‌ها این صحنه را دیدند. من نیز در یک لحظه عصبی شده و با تپانچه‌ای که متعلق به پدرم و سال‌های طولانی در خانه‌ام بود به سمت او سه گلوله شلیک کردم و از ترس پا به فرار گذاشتم.»

هیأت قضایی پس از شنیدن اظهارات این پدرزن، وی را با توجه به تقاضای خانواده دامادش به قصاص نفس - اعدام - محکوم کردند. وقتی این پدرزن به حکم قصاص اعتراض کرد، پرونده برای رسیدگی نهایی در اختیار قضات شعبه 24 دیوان‌عالی کشور قرار گرفت و آنان این رأی را نقض کردند.

در حکم قضات دیوان آمده با توجه به وقوع جنایت در تاریکی شب ادعاهای عامل جنایت مبنی بر اینکه قربانی همراه برادران و دامادهایش با هجمه و زور با قمه و چاقو در نیمه شب به خانه‌اش حمله کرده‌اند و وی از ترس آبرو و ناموس خود در حالی که به خاطر قطع برق از کنتور در تاریکی کامل اقدام به تیراندازی کرده است و قصدی برای قتل نداشته و تنها می‌خواسته مانع ورود مهاجمان به حریم خانه‌اش شود، نیاز به بررسی بیشتر دارد چرا که در صورت واقعیت داشتن این ادعاها، اتهام نریمان تغییر می‌کند، حکم نقض شده و برای بررسی و رفع نقایص به شعبه بازگردانده می‌شود.