یکشنبه، 10 خرداد ماه 1394 = 31-05 2015
ایران اسلامی: پذیرایی از مردان با خشونت زنانه
شفاف نیوز: مریم از امیرحسین می خواهد که امشب به منزل خانواده اش بروند. امیرحسین تازه از سر کار برگشته و کمی خسته است. وقتی به مریم می گوید، مریم شروع به پرخاشگری و داد و فریاد می کند و وقتی پاسخی از امیرحسین دریافت نمی کند، شروع به ضرب و شتم وی می کند. این یک نمونه از چندین و چند نمونه خشونت علیه مردان است که در کشور ما اتفاق می افتد. برخلاف تصور همگان، این نابهنجاری آمار قابل توجهی را به خود اختصاص داده است. آماری که در هاله ای از سکوت مردان خود را پنهان کرده است. مساله ای ناملموس و کمی عجیب و غریب که به تعجب وامی داردت. شاید هم گاهی نگاه طنزگونه به آن شود. اما باید به این نکته اشاره کرد که همیشه نگاه طنز، آثار مخرب را روی پدیده ها داشته و به خنثی شدن وقایع دامن می زند.
مهریه و نفقه؛ ابزار دست زنان
سرهنگ خلیل محمدی، رییس اداره مشاوره و مددکاری معاونت اجتماعی نیروی انتظامی تهران بزرگ، در گفتگو با روزنامه ابتکار می گوید: این وضعیت، تازگی ندارد که بخواهد اقلیت را تبدیل به اکثریت کند. بیشترین آمار خشونت مربوط به خشونت جسمی نیست. همیشه در این میان ابزاری در میان است. ابزاری همچون مهریه و نفقه و ... که مترتب بوده و زنان آن را در دست دارند. به این هم نمی توان تکیه کرد که این حربه ها باعث بروز خشونت علیه مردان شود. طیف مردان اینطور نیستند که خشونت گرا باشند. بسیاری از آنها تمایل دارند که مشکلات زندگی شان به بیرون کشیده نشود. البته نباید از این مساله به سادگی گذشت که بسیاری از ارزش های فرهنگی خانم ها به خاطر بروز مسایل اجتماعی مثل حضور ماهواره و ... دستخوش تغییرات بسیاری می شود.
سختی مشاغل و نان آوری
وی در ادامه می افزاید: مهارت های زندگی باید در 5 ساله اول زندگی به خصوص در میان دختران آموزش داده شود. الان شاهد آن هستیم که زنان با کوچک ترین پرخاشگری تکیه به خروج از منزل می کنند. اینکه واژه خشونت به کار برده می شود، منظور – بیشتر – خشونت های روانی است. به عنوان مثال زن، باعث قطع رابطه مرد با خانواده خود می شود یا ... در حال حاضر طبق سنت و دین اسلام، مردان قیم خانواده هستند و نسبت به زندگی خود احساس تکلیف می کنند. از نظر قیمومیت خود را حاکم می دانند. اما این را باید در نظر گرفت که به خاطر سختی مشاغل یا به تعبیر دیگر سختی نان آوری، زمان بسیار زیادی را در جامعه، زمان کمتری را در خانه به سر می برند و دوست ندارند این مشاجره های لفظی بین شان ایجاد شده یا این مشاجرات به دعوا و خشونت کشیده شود.
در اقلیت قرار می گیرند
خشونت ها، جنبه هنجاری ندارند. این ناهنجاری در جامعه رو به رشد است. آموزش های وارده به زندگی شاید بتواند به عنوان فیلترینگی به حساب بیاید. خودآگاهی و حل مساله و مدیریت هیجان شاید بتواند تا حدودی کنترل شود اما شاید این سئوال برای بسیاری پیش بیاید که چرا سازمانی با عنوان سازمان حمایت از حقوق مردان مثل حمایت از حقوق زنان در ایران وجود ندارد؟ سرهنگ محمدی در این راستا تاکید می کند: وقتی واژه حمایت می آید، طرف مقابلی که بخواهد این حمایت را بپذیرد، معمولا ضعیف بوده و در اقلیت قرار داده می شود. مردان در این اقلیت نیستند که در حمایت ها گنجانده شوند. بهتر است خانواده جایگزین مردان شود.
غار تنهایی مردان
همیشه احقاق حقوق زنان در اولویت دستور کاری بسیاری از سازمان های مردم نهاد و تشکل های اجتماعی قرار داده شده است. در این میان مردانی که با بسیاری از مسایل و دغدغه ها دست به گریبان دارند، به دنبال راه امنی برای لااقل آرامش خود هستند. این آرامش، با افزایش آمار خشونت علیه شان، نگاه غریبانه تری به خود می گیرد. بسیاری از اخبار خشونت علیه زنان، در قالب پلاکاردهای حمایتی و اخبار و ... دست به دست می چرخد اما شاید به خاطر درونگراتر بودن مردان، این اخبار به خوبی منعکس و منتشر نمی شود. تنها آمار بسیار کمی از خشونت های خانگی شاید به دفتر آسیب های اجتماعی تهران، ارائه می شود و بقیه این آمار در غار تنهایی مردان دفن می شود. غاری که اکثرا هرازگاهی در پریودهای زمانی مختلف به آن پناه برده و رابطه خود را با جامعه بیرونی می برند. غاری که زنان، قادر به درک درست آن نیستند.
حس تبعیض و نابرابری در مقابل مردم
دکتر اصغر کیهان نیا، روانپزشک و مشاور خانواده در این زمینه به روزنامه ابتکار می گوید: اعتقاد من این نیست که این نوع خشونت زیاد است اما اینقدر هم کم نیست که نادیده گرفته شود. خشونت خانم ها دو علت دارد؛ ممکن است یک زن، شخصیتی حمله ای داشته باشد. این زنان در مقابل خواسته خودشان مثل حیوانات برخورد می کنند. یعنی به طرف مقابل حمله می کنند. من یک مراجعه کننده داشتم که با اینکه مرد، متخصص اعصاب و روان بود، اما همسرش با چاقو به او حمله و کمر و پهلوی وی را زخمی کرده بود. این دسته از زن ها، به اصطلاح احساس اجحاف و تحمیل می کنند. بنابراین به حمله دست می زنند. اینها از نظر شخصیتی سالم نیستند. دسته دوم که حمله می کنند افرادی هستند با خشونت کلامی یا فیزیکی. حتی این دسته از زنان از ایجاد رابطه جنسی با همسر خود نیز سرباز می زنند. این هم یک نوع ظلم در برابر مرد محسوب می شود. می توان اینطور عنوان کرد که این دسته از زنان در جامعه رشد فکری بالایی یافته اند و تنها حس تبعیض و نابرابری در مقابل مردم دارند و وقتی خواسته های شان برآورده نمی شود، مجبور می شوند به خشونت فیزیکی دست بزنند. دسته سوم کسانی هستند که این خشونت ها را از خانواده الهام گرفته اند؛ یعنی این نوع رفتارهای خشونت آمیز در خانواده معمول بوده و احتمالا مادران شان، پدران شان را مورد خشونت قرار داده اند.
القای حس تبعیض
احساس تبعیض! شاید ساده ترین مساله ای است که باعث ایجاد خشونت از طرف زنان علیه مردان می شود. این روانپزشک در ادامه می افزاید: احساس تبعیضی که بیان می شود، به این معناست که مرد می گوید من مدیر کل هستم یا حسابدارم یا وکیل و پزشکم و ... زن در این میان دچار حس تبعیض و تفاوت می شود و بنابراین در جامعه ای هم زندگی می کنیم که حقوق زنان تا حدودی ضایع شده است و اینها در این میان نمود پیدا می کند. خشونت کلامی خود را به خوبی در این مساله نشان می دهد. یک مساله دیگر که نباید از کنارش بی تفاوت گذشت، انتشار کتاب هایی است که با فرهنگ ما همخوانی ندارد. تمامی حقوق را به اشتباه به زنان تعلق می دهد. باید پذیرفت که کشور ما ، اسلامی، ملی و ایرانی بوده و ورود این کتاب ها با محتویات غیر ایرانی به خانواده ها، باعث القای حس تبعیض به خانــواده می شود. پیامد آن هم متاسفانه این است که زن روی مرد دست بلند کرده که یا منجر به طلاق می شود یا آن مرد این زن را هرگز نمی بخشد یا اینکه منجر به بی وفایی می شود.
سازمان حمایت از مردان!
مردسالاری و زن سالاری! دو واژه ای که با سالار همراه است. همراهی که شاید سیطره ای را در ذهن ایجاد کند و تا ناکجاآبادهایی ببرد که هیچ تجمعی و هیچ سازمان مردم نهادی نمی تواند به سامان دادن آن کمک کند. شکافی که بین دو جنس پیش می آید و منجر به تفکیک یا تبعیض یا هر واژه دیگر در محدوده جنسیت شود. کیهان نیا ادامه می دهد: ما نمی خواهیم زندگی را به هم بزنیم، یک زن در جامعه ای که سنتی است باید بداند کجاها خط قرمز است. یک زن در چه جامعـه ای زندگی می کند و شناخت خط قرمزها، ناشی از فرهنگ و مذهب است. اینها با هم فرق دارد. نمی گوییم که زن بنشیند و توی سرش هم بزنند هیچی نگوید. مرد و غیرت تعاریف مشخصی دارند. همین است که می گوییم احساس تبعیض می کنند. در آمریکا سازمانی است به نام حمایت از مردان. این سازمان برای این تشکیل شده است که بعد از طلاق که حق و حقوق حتی تا سرپرستی فرزند به زن تعلق می گیرد، سر و سامان داده شود و مردان هم از حقوقی برخوردار شوند.
آنوقت علی گدا انتظار دارد که جمعیت ایران با چنین مردانی فزونی بگیرد!
