به گزارش خبرنگار ایلنا، گودرزی ابتدا با ابراز تعجب از برگزاری بزرگداشت برای فردوسی در این روز گفت: روز بزرگداشت حکیم فردوسی دوم دی ماه است اما بزرگداشتی که قرار است در استادیوم برای او گرفته شود؛ به نظرم بیشتر قرار است کارهای استادیومی و تبلیغاتی باشد نه اینکه نگرانی از بابت کم پرداخته شدن به فردوسی و یا امور زیربنایی مورد نظر برگزاركنندگان وجود داشته باشد.

وی ادامه داد: افرادی که امروز چند ماه بعد از تاریخ اصلی برای فردوسی بزرگداشت می‌گیرند، همان افرادی هستند که نام او را از کتاب‌های درسی حذف کرده‌اند و نگذاشته‌اند نام او به راحتی برده شود. این در حالی است که ما نمایشی براساس شاهنامه فردوسی کار می‌کنیم اما حمایت‌ها از این نمایش توسط مركزهنرهای نمایشی بیشتر به یک شوخی شباهت دارد و حتی بازگشت به ده سال قبل را هم شاهد نیستیم.

کارگردان نمایش روز سیاوش تصریح کرد:‌ زمانی که هنرپیشگان درجه یک کشور در اثر بازی می‌کنند و بنا به گفته خود مسئولان مرکز این نمایش اثری فاخر و درخور توجه است اما امروز در کمال تعجب بابت حمایت از این نمایش دست رد به سینه من گذاشته می‌شود.

اصغر هاشمی(مستند ساز و یکی از میهمانان این جلسه) در رابطه با نمایش‌نامه روز سیاوش اظهار کرد: به دلیل شغلی که دارم معمولا بیشتر تولیدات فیلم نامه‌های سینمایی را می‌خوانم اما وقتی برای اولین مرتبه با متن نمایش‌نامه روز سیاوش مواجه شدم بسیار بر من تاثیرگذار بود بخصوص در زمینه دیالوگ نویسی متن بار زیادی دارد.

وی ادامه داد: گودرزی توانسته فضای اسطوره‌ای را به جریانات روز کشور و جامعه خود وصل کند و بعد از آنکه نمایش را نیز تماشا کردم لذت من مضاعف شد که باید به دلیل این زحمت‌ها از او سپاسگذاری کنم به خصوص به این دلیل که به سوی اسطوره‌های ما رفته است.

هاشمی همچنین بر شیوه اجرایی و به صحنه آوردن آثار نمایشی از این دست اشاره کرد و اظهار داشت: آنچه به نمایشی‌تر کردن هر اثری کمک می‌کند قطعا امکانات است اما به روی صحنه بردن نمایش روز سیاوش با این امکانات کم جای جسارت زیادی داشت که کارگردان به خوبی از پس آن بر آمده است.

فریده دریامند(یکی از بازیگران نمایش روز سیاوش) درباره همکاری خود با گودرزی گفت: به طور کل قصه‌های اساطیری را دوست دارم هرکس که شاهنامه خوانده باشد حتما با قصه سیاوش آشنایی دارد و من نیز پس از خواندن نمایش‌نامه شکرخدا گودرزی متوجه شدم نویسنده در دیالوگ نویسی متن بسیار روانی ساخته و پرداخته کرده که سرانچام موفق شدیم با همکاری دیگر بازیگران اثر را به روی صحنه بیاوریم و من از این همکاری بسیار خوشحال هستم.

حسن باستانی(یکی دیگر از میهمانان جلسه رونمایی از کتاب نمایش‌نامه روز سیاوش) با بیان اینکه شایسته است تمام کارهایی را که در حیطه زبان و ادبیات کهن ایرانی انجام می‌شود ارج بنهیم، اظهار داشت: ما امروز از نظر تاریخی در مقطع مهمی به سر می‌بریم و ناملایماتی را شاهد هستیم. ناملایمات درد مشترک همه ما از دوران فردوسی تا امروز است و جا دارد در همین رابطه شاعر ایرانی اشاره کنم که در واکنش به بی‌توجهی محمد غزنوی در ارتباط با تلاش او می‌گوید: برفت شوکت محمود و در زمانه نماند جز این فسانه که نشناخت قدر فردوسی.

این کارگردان با بیان اینكه باید دست تمام افرادی را که در حیطه شاهنامه زحمت می کشند را بفشاریم و از آنها قدرشناسی داشته باشیم، ضمن اشاره به نمایشنامه روز سیاوش اشاره کرد و گفت:‌ در این رابطه همه چیز به خود فردوسی برمی‌گردد و نمایش‌نامه روز سیاوش در حیطه زبان حرف‌های بسیاری برای گفتن دارد اما در شرایطی که ارزشی برای زحمت‌هایی از این دست قائل نمی‌شوند بهتر است به خود اثر رجوع کنیم و دیگران را نیز به انجام کارهای پژوهشی از این دست ترغیب نماییم.

گودرزی در ادامه صحبت‌های باستانی و ضمن اشاره به بی‌توجهی‌های صورت گرفته نسبت به نمایش روز سیاوش بیان کرد:‌ امروز صبح جایی بودم که به من گفتند کارهایی را انجام بدهید که بیشتر به مذاق مخاطب خوش بیاید. شنیدن این حرف روز من را تلخ کرده است چراکه ما به جای آنکه بزرگ منشی و فخامت را برای مخاطب همراه بیاوریم به سوی خواست او هدایت می‌شویم.

باستانی در تکمیل صحبت‌های گودرزی با طرح این پرسش که فردوسی در زمان خود چه وظیفه‌ای را احساس می‌کرد که عمر خود را پای نوشتن شاهنامه گذاشت، گفت: زنده کردن و حیات دوباره بخشیدن به آنچه که مرده است یکی از نکته‌ها و ویژگی‌های اساسی کردار فردوسی است. من و شکرخدا گودرزی از سال 74 تا به امروز به صورت جدی و آكادمیک در متن شاهنامه کار می‌کنیم اما از آن زمان تا به امروز هرگز روی خوش به ما نشان داده نشده است و البته اطمینان دارم که نشان داده نخواهد شد.

این هنرمند در ادامه مقدمه شاهرخ مسکوب بر کتاب رستم و اسفندیار برای حاضران در جلسه خواند.

فقیه سلطانی(بازیگر نقش سودابه در نمایش روز سیاوش) در مورد همکاری خود با گروه اظهار داشت: وقتی متن را مطالعه کردم کار را به لحاظ شکل و شیوه ارائه از نظر نمایشی بسیار دوست داشتم و به نظرم از نظر شکل روایت سبک جدیدی را تجربه می‌کنم. بازی در نقش سودابه هم که به نظرم آرزوی هر بازیگری است چون کشمکش‌های درونی و بیرونی بسیاری دارد و بسیار از ایفای نقش در این نمایش خوشحال هستم.

بهرام ابراهیمی(هنرمند پیشکسوت عرصه رادیو و نمایش) در ادامه درباره همکاری خود با گودرزی در نمایش روز سیاوش گفت: من 12 روز قبل از شروع اجرا به گروه اضافه شدم و مانند بسیاری اعتقاد دارم کارکردن بر روی متن شاهنامه ساده نیست شاید ساده به نظر برسد.

این هنرمند با اشاره به اینکه سال 78 نیز با مرحوم اسماعیل‌خانی در پروژه مشابه همکاری داشته است، ادامه داد: شاهنامه برای همه ما آشنا است اما اینکه چطور از این متن با ادبیات کلاسیک به درام برسیم و این که چطور درام مورد نظر با شرایط روز و اجتماع مطابقت داشته باشد بسیار دشوارتر است.

ابراهیمی با تاکید بر محجور ماندن قصه‌های شاهنامه در تئاتر ایران بیان کرد: با وجود اشتهار بیش از اندازه و به نوعی 10 هزار ساله قصه سیاوش شاهد هستیم این قصه هنوز در میان هنرمندان ما محجور واقع شد و اگر اشتباه نکنم این سومین نمایش طی 30 سال بعد از انقلاب با این موضوع و حتی شاهنامه است. همه این‌ها یک طرف و کم پرداخته شدن به قصه سیاوش با ابعاد وسیع زحمتی را می‌طلبد که خوشحال هستم گروه در کنار هم به این مهم دست یافتند.

وی در پایان اظهارات خود گفت: قصه سیاوش در شاهنامه متنی بسیار محکم و به نوعی یک بیانیه به روز و امروزی است که به آقای گودرزی بابت تبدیل آن به نمایش‌نامه و زحمتی را که در این زمینه کشیده‌اند تبریک می‌گویم و در مورد اینکه در طول سال دو روز برای بزرگداشت فردوسی داریم خیلی برایم جذاب است!

فریدون مهرابی(بازیگر نقش سیاوش) با بیان این که تلاش می‌کنم به شخصیت سیاوش نزدیک شوم، اظهار کرد:‌ هر اثری که امروز از ما به جای می‌ماند توسط آیندگان مورد قضاوت قرار خواهد گرفت. اگر از نمایش روز سیاوش استقبال نشده است برای من جای تعجب ندارد چراکه همه شرایط جامعه را می‌دانیم و می‌دانیم که اندیشه‌ها در مورد روزنامه، مجلات، مطالعه کتاب و غیره چگونه است. اتفاقا اگر انتظار انبوه انسان‌های فرهیخته در این محفل را داشتیم برای من تعجب آور بود و امروز بسیار خوشحال هستم که در کنار این جمع کوچک کم تعداد اما پرکیفیت و فرهیخته حضور پیدا کردم.

این هنرمند با بیان اینکه دراماتیزه شده داستان‌های شاهنامه کار بسیار پرارزشی است، افزود:‌ همین که فردی زمان و انرژی خود را برای چنین کاری می‌گذارد بسیار ارزشمند است. همه می‌دانیم شکرخدا گودرزی بارها پیشنهادهای وسوسه کننده‌ای داشته و می‌توانسته زمان و انرژی خود را برای کسب سود و درآمد بیشتر از طریق دیگر بگذارد. اما مسیر فرهنگی خود را با جدیت پی‌گرفته و چشم بر مال دنیا بسته است که جای سپاسگذاری دارد.

بازیگر نقش سیاوش اضافه کرد: بازی رئال برای بازیگران راحت‌تر است و ایفای نقش به جای شخصیتی که به ادبیات کهن ما با دیالوگ‌ها و زبان سخت تعلق دارد بسیار دشوار است که تلاش می‌کنم وظیفه خود را به خوبی انجام دهم، همچنین تلاش بسیار زیادی كردم تا شخصیت سیاوش امروزی نشود.

وی در پایان گفت: واقعیت این است که باید خیلی تلاش کنم تا به سیاوش و سیاوش‌هایی که در جامعه وجود دارند؛ برسم. شاید بازی در نمایش روز سیاوش برای من یک هدیه بود که این امکان را پیدا کردم تا مدتی را مانند او انسان خوبی باشم.

شكرخدا گودرزی در پاسخ به این سوال كه اگر بخواهیم مهم‌ترین سوال نمایش‌نامه روز سیاوش چیست؟ اظهار داشت: اصلی‌ترین سوالی كه روز ساوش طرح می‌كند این است كه چرا باید سیاوش كشته شود؟ چه عواملی در جامعه ما دست به دست هم می‌دهد تا چنین اتفاقی بیفتد و سیاوش به كام مرگ كشیده شود.

وی ضمن اشاره به معنای شهید در اسطوره‌های ما ادامه داد: همه عوامل در پاسخ به این سوال بسیج شده‌اند كه چرا آدمی با این خصوصیات در زمانه ما درك نمی‌شود؟ چرا فردی مثل سیاوش در روزگار ما از بین می‌رود؟ چرا زمانه سیاوش كش است؟

این هنرمند در انتها با تاكید بر اینكه عامل ناآرامی‌های جهان همین سیاوش كشی روزگار است، گفت: خون سیاوش هزاران سال است بر دستان بشر مانده و سنگینی می‌كند. از همین بابت است افراد چنین خاك بر سر می‌ریزند و خنج بر صورت می‌كشند چون باید كم‌كاری پیشینیان خود را جبران كنند.