امروز تریبونهای رسمی در جمهوری اسلامی بر پا نمی شوند مگر برای تهدید رای دهندگان به شرکت در نمایش حُکومتی و یا - همزمان با آشکار گردیدن بیهودگی چنین ترساندنهایی -، التماس به آنها برای همین کار.

در حالی که پایوران نظامی و امنیتی حُکومت به خط کشی جنگی میدان انتخابات مشغولند و دوست و "دُشمن" را نشانه گذاری می کنند، مقامهای واقع بین تر، گویه مُتفاوتی را برای رونق بخشیدن به بساط بی مُشتری برگزیده اند.

پاسدار صفار هرندی، وزیر ارشاد پیشین و مُشاور کنونی سرکرده سپاه پاسداران هُشدار داده است که "تحریم انتخابات پیش روی مجلس یکی از راهبُردهای آمریکا" است و آقای مُحمد حُسینی، جانشین وی در همین وزارتخانه یقه درانده: "تحریم انتخابات به هر شیوه و شکلی، در واقع ایستادن در مقابل نظام است."

آیت الله مکارم شیرازی اما به نظر می رسد به نفوذ استدلال تُفنگچیها و شلاق کشها اُمید زیادی نداشته باشد. او غلغلک باورهای مذهبی را همچنان بی دردسر و نزدیک ترین راه به خط کردن رمه ی اُمت می داند و بر این اساس شرکت نکردن در معرکه انتخابات را "معصیت و گُناه" معرفی کرده و فتوا داده: "شرکت نکردن در انتخابات بدون عذر شرعی جایز نیست."

روی همین خط، خانُم فاطمه رهبر، یک نماینده "اُصولگرا" ی مجلس مُلاها فاش ساخته است که تا چه اندازه سقف انتظارات "نظام" از پروژه حساس خود پایین آمده و بر آن سنگینی می کند. وی مُلتمسانه از مردُم خواسته به حُکومت رحم کنند: "حتی رای دادن با برگه سفید هم در نظام جمهوری اسلامی ارزش و ثواب دارد."