ساعت ۸ شب یک غروب پاییزی است؛ حسن در کوچه‌ای تاریک در حال بازگشت به خانه است و دو کیسه در دست دارد که یکی از آن‌ها حدود ۲ کیلو گرم گوشت چرخ کرده و کیسه دیگر حاوی مقداری لبنیات است. حسن به خبرنگار فرارو می‌گوید از سایه مرد موتور سوار ترسیده. مرد، با قمه‌ای شبیه به شمشیر به حسن حمله می‌کند. دست‌هایش می‌لرزد، چفیه‌ای دور دهان بسته و تنها چشم‌هایش مشخص است. او به حسن می‌گوید: «کیسه‌ها را بده». حسن شوکه می‌شود چراکه توقع داشت خفت‌گیر از او تقاضای گوشی همراه، پول، ساعت و سایر لوازمش را کند. خفت‌گیر کیسه‌ها را از حسن می‌گیرد و بدون آسیب زدن به او سریعا از محل خارج می‌شود.

در موردی دیگر، ویدئو ضبط شده از دوربین مداربسته در محله نارمک تهران که صدا را هم ضبط می‌کند زنی را نشان می‌دهد با یک بطری شیر در یک دست و کیسه‌ای حاوی مواد غذایی در دستی دیگر. چند ثانیه بعد، دو مرد سوار بر یک موتور جلوی او را می‌گیرند. زن ابتدا جیغ می‌کشد و می‌گوید: «آقا من حامله‌ام» و این جمله را چند بار دیگر تکرار می‌کند. مرد می‌گوید: «هر چی داری بده» و چند ثانیه بعد در حالی که به مردی که هنوز روی موتور نشسته می‌گوید: «برو» سوار می‌شود و هر دو از محل خارج می‌شوند.

وقتی دزدی‌های خرد و کلان در برابر پرونده‌های اختلاس کلان قرار می‌گیرند ممکن است در نهایت نشانه‌های پیچیده‌ای از الگوبرداری اجتماعی آشکار شود. به عنوان مثال در مورد یکی از پرونده‌های ناشفاف فساد مالی، روزنامه جمهوری اسلامی نوشته است: «معلوم نیست مفسدی بزرگ که محکوم به اعدام شده بود، چرا باید از این امکان برخوردار باشد که با پرداخت بخش کوچکی از سود پول‌هائی که از بیت‌المال دزدیده بود از اعدام شدن معاف و با همان ثروت حرام به بزرگ‌ترین سرمایه‌دار کشور تبدیل شود!»

همانطور که کامبیز نوروزی، حقوقدان، مطرح می‌کند: «واکنش مجرمانه به شکل سرقت به کاهش و افزایش نرخ تورم را باید واکنشی ناهنجار به مجموعه‌ای از سیاست‌ها و برنامه‌های غلط دانست که به تورم انجامیده و در کنار دیگر عوامل انگیزه‌ها و زمینه‌های ارتکاب جرم سرقت، اعم از سرقت‌های کلان و بزرگ یا سرقت‌های خرد و کوچک را در اقشاری از جامعه تولید می‌کند.»