روزنامه خراسان نوشت: در جدال های سیاسی دهه اخیر، بارها اتفاق افتاده که دولتها روایتسازی را بهعنوان ابزار فشار و فروپاشی روانی جوامعِ رقیب بهکار میگیرند.
سخنان اخیر دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، پس از دیدار با بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، نمونهای واضح از همین بازی است.
جایی که او با اشاره به «توافق ابراهیم» و ابراز امیدواری برای پیوستن ایران به آن، کوشید تخم تردید و پرسش در فضای سیاسی و رسانهای کشور بیفشاند.
این ادعا بهظاهر ساده و حتی سخیف، در سطحی عمیقتر حامل پیامهای چندلایه است. پیامی که اگر به درستی واکاوی نشود، میتواند تبدیل به دام فکری و مشغولسازی ذهنی برای نخبگان و افکار عمومی کشور شود
In recent political struggles, governments have often used narrative-building as a tool for psychological pressure against rival societies. A clear example is Donald Trump's recent comments after meeting Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu, where he referenced the "Abraham Accords" and expressed hope for Iran's participation. This seemingly simple claim carries deeper, multilayered messages that, if not properly analyzed, could become a mental trap for elites and the public, distracting them from more pressing issues.