در پی تداوم موج گرما در ایران و افزایش مصرف انرژی، ادارات دولتی، مدارس، دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی در چندین استان در روز چهارشنبه ۱۵ مرداد تعطیل اعلام شدند. استانداری تهران اعلام کرد کلیه دستگاه‌های اجرایی، مدارس، آموزشگاه‌ها و دانشگاه‌ها در این استان در این روز تعطیل خواهند بود. مراکز امدادی، درمانی و خدمات‌رسان اما همچنان فعال خواهند ماند.

استان‌های البرز، قم، کرمان، یزد، سمنان، اصفهان، گیلان، مازندران، گلستان، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل، ایلام، هرمزگان و خوزستان نیز تصمیمات مشابهی اتخاذ کرده‌اند. در برخی استان‌ها، فعالیت ادارات در روز سه‌شنبه نیز با کاهش ساعات کاری یا به صورت دورکاری انجام می‌شود و آموزش‌ها به صورت غیرحضوری پیگیری خواهد شد.

به‌رغم این تصمیمات گسترده، بسیاری از ناظران معتقدند که تعطیلی ادارات و کاهش ساعات کاری، تنها نوش داروی موقتی برای بحرانی است که ریشه در سوءمدیریت ساختاری جمهوری اسلامی دارد. در دهه‌های گذشته، به‌رغم هشدارهای مکرر کارشناسان درباره تغییرات اقلیمی، فرسودگی زیرساخت‌های برق، عدم توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر و نبود برنامه‌ریزی منسجم برای سازگاری با گرمایش جهانی، سیاست‌های حاکم بر کشور در اولویت‌بندی منابع ملی ناکارآمد بوده‌اند.

منتقدان می‌گویند حکومت جمهوری اسلامی به‌جای اصلاحات ساختاری در حوزه انرژی و محیط زیست، درگیر مسائل امنیتی، سرکوب اعتراضات و معترضان به حجاب اجباری و توسعه برنامه‌های پرهزینه‌ای چون پروژه‌های موشکی و هسته‌ای است که همین روند باعث شده تا تاب‌آوری زیرساخت‌های حیاتی کشور، مانند شبکه برق، به‌شدت کاهش یابد و در مواجهه با بحران‌های طبیعی، ناتوان ظاهر شود.

بستن دستشویی‌های عمومی

روزنامه هم میهن نوشت: ناترازی پیش‌آمده در ماجرای آب به‌کلی با کمبود برق متفاوت است. حداقل از این جهت که برق را نمی‌توان ذخیره کرد. درحالی‌که آب را می‌توان و اگر کمبودی در آب بود با صرفه‌جویی شدید آن را جبران کرد و اجازه نداد که کمبود آب به مرحله بحرانی و خطرناک برسد. این کار از طریق سازوکار علمی و محاسبات روشن کاملاً شدنی است.

مهم‌ترین معضلات مربوط به بحران کم آبی و بی برقی در کشور به نبود مدیریت صحیح برمی گردد به گونه ای که قطع برق ناشی از کمبود تولید نیست و بحران آب هم به عدم مدیریت صحیح مربوط می شود.

در مورد برق، تولید آن منوط به سرمایه‌گذاری است. اگر بخواهیم که مثلاً طی دو سال ۱۰درصد بر تولید برق کشور اضافه کنیم، به‌راحتی می‌توان سرمایه لازم و منابع سوخت کافی را محاسبه کرد و در صورت وجود، با چند ماه بالا و پایین این برق را وارد شبکه کرد. همه‌چیز با دقت تمام قابل‌محاسبه و پیش‌بینی است. حتی مصرف هم با دقت قابل پیش‌بینی است؛ مگر اینکه گرمای هوا بیش از انتظار کم یا زیاد شود که قطعاً روی مصرف برق اثر دارد که امسال چنین نبوده است.

پس وزارت نیرو باید پاسخگوی وعده‌های خود درباره نداشتن کسری برق در تابستان باشد. شاید بگویند که فلان شرایط فراهم نشده یا ریشه‌های ناترازی برق مربوط به گذشته است؛ اینها، کافی نیست. گذشته، گذشته است و وعده‌های وزارت بر اساس همان واقعیات داده شده است و می‌توانستند وعده ندهند. هرچند در همان زمان هم کارشناسان معتقد بودند که این وعده‌ها تحقق‌یافتنی نیست.

بنابراین، مدیریت برق کشور باید پاسخگوی وعده‌های صریح خود باشد. ولی برق در عین اهمیت داشتن، در برابر آب امری فرعی محسوب می‌شود. وضعیت آب در برخی شهرها به جایی رسیده که حتی با تصمیمات عجیب و غریب مواجه شده‌ایم؛ مثل بستن دستشویی‌های عمومی که امیدواریم نادرست باشد.