احمد زیدآبادی، تحلیلگر سیاسی طی یادداشتی نوشت: در هفتههای گذشته گمانم بر این بود که ولادیمیر پوتین به عنوان آخرین امید برای پیشگیری از وقوع جنگ، پادرمیانی کند و سفری به تهران داشته باشد. حتی ترامپ هم چنین درخواستی از پوتین را چند بار تکرار کرد و مقامهای کاخ کرملین نیز آمادگی خود را برای کمک به حل و فصل دیپلماتیک بحران اعلام کردند.
با این همه، این اتفاق نیفتاد؛ چرا؟
آیا روسها با نتانیاهو تبانی کردند؟ روسیه رابطهی عادی و حتی گرم با اسرائیل را بخشی از منافع استراتژیک خود تعریف میکند، اما تصور تبانی آن با نتانیاهو برای حمله به ایران بسیار سخت است.
واقعیت این است که روسها به رغم روابط نزدیکشان با تهران، هیچگاه نظر مساعدی نسبت به سیاست خاورمیانهای جمهوری اسلامی نداشتند و در هیچ محفل بینالمللی از آن حمایت نکردند. این به واقع برخی از محافل متوهم و تندرو داخلی در ایران بودند که تصویری بینهایت اغراقآمیز از رابطهی مسکو با تهران به دست میدادند و پوتین را همچون قدیسی به عنوان پشتیبان قدرقدرت و قاطع بینالمللی ایران میستودند.
تا این لحظه، هیچ خبری از ماجرای میانجیگرانهی احتمالی روسیه برای پیشگیری از جنگ منتشر نشده است، اما اینکه چرا پوتین نهایتاً به تهران سفر نکرد، میتواند دو دلیل داشته باشد.
یا پوتین شانس موفقیت میانجیگری را صفر تصور کرده و نخواسته با ورود شخصی خود اعتبارش را از بین ببرد و یا اینکه متوجه شده است تهران از پیشنهاد او که تفاوت معناداری با پیشنهاد ترامپ نداشته است، استقبال نخواهد کرد.
Ahmad Zeydabadi, a political analyst, speculated that Vladimir Putin might intervene to prevent war by visiting Tehran, a notion echoed by Trump. However, this visit did not occur. Zeydabadi questions whether Russia colluded with Netanyahu, noting that while Russia maintains a strategic relationship with Israel, it has never supported Iran's Middle Eastern policies. He suggests two reasons for Putin's absence: he may have deemed the chances of successful mediation as zero, or he realized Tehran would reject his proposal, which was similar to Trump's.