«روزجهانی آب» همه ساله در میان دید و بازدیدهای نوروزی و تعطیلی نهادهای دولتی و رسمی در ایران گم می‌شود و این در حالی است که امسال سنگینی خشکسالی و بی‌آبی بر شانه‌های ایرانیان ملموس‌تر شده‌است. عکس‌های منتشر شده از عمق خالی دریاچه سدهای امیرکبیر و لار، نشانه‌ای از همین موضوع است.
عمق خالی دریاچۀ سدهای تامین‌کننده آب تهران در روزهای پایانی سال نگرانی‌ها از وضعیت پیش‌رو در سال ۱۴۰۴ را تشدید کرده است. آمارهای ارائه شده از وضعیت سایر سدهای کشور نیز نگران‌کننده است.
برای نمونه حمید احسانی، مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای سمنان، از خالی بودن نیمی از مخازن سدهای تامین‌کننده آب این استان خبر داده است. بی‌آبی سدها حتی سبب شده کمتر از وضعیت وخیم دریاچه ارومیه خبری بگیریم و کمتر به موقعیت این اکوسیستم بحرانی ایران توجه کنیم.
آنچه در دریاچه خالی پشت سدهای امیرکبیر و لتیان دیدیم را می‌توان از زبان محمدرضا کاویانپور، رئیس مؤسسه تحقیقات آب، با روایت مستند به پایش‌ماهواره‌ای شنید. او به ایسنا گفته است: «پایش‌های ماهواره‌ای نشان می‌دهند که ضخامت یخچال‌های ایران سالانه حدود ۲۵ سانتی‌متر کاهش می‌یابد. این کاهش تدریجی اما مداوم، تأثیر مستقیمی بر حجم آب رودخانه‌ها، افت سطح آب‌های زیرزمینی و خشک شدن چشمه‌های طبیعی دارد.»
قائم مقام مدیرعامل گروه مهندسی اجتماعی آبانگاه با اشاره به انتشار عکس‌های نگران کننده از خالی بودن دریاچه سدها و همچنین اطلاعات بسیار نگران‌کننده از وضعیت آب‌های زیرزمینی در ایران تاکید می‌کند: «باید در بخش بهینه‌سازی مصرف و آموزش‌های مرتبط با آن خیلی بیشتر توجه کنیم ولی شاهد هستیم که عموم توجه متولیان آب به سمت بحث‌های عرضه‌ای و تامین آب است و اصلا به این نکته توجه نمی‌کنیم که تا وقتی مشک ما سوراخ است هرچه آب در آن بریزند باز هم آب کم می‌آوریم.»
محمد جواد سمیعی با تاکید بر اینکه حکمرانی آب در ایران گرفتار اقدامات سازه‌ای است می‌افزاید: «بیشتر اقدامات به چگونگی تامین آب بیشتر، چگونگی ساخت سدهای بیشتر، چگونگی حفر چاه‌های بیشتر و چگونگی انتقال بیشتر آب است در حالی که فراموش کرده‌ایم هر قدر هم آب تامین کنیم تا وقتی بهینه‌سازی مصرف نداشته باشیم باز هم با مشکل مواجه هستیم».
