منوچهر والیزاده رفت، اما صدایش جاودانه ماند. او که با طنینی گرم و خاطرهساز، به شخصیتهای سینمایی و کارتونی جان میبخشید، حالا خود در قاب خاطرات ما باقی مانده است. مرگ، جسمش را خاموش کرد، اما پژواک صدایش در گوش نسلها خواهد ماند. شاید دیگر صدای لوک خوششانس را نشنویم، اما همیشه میدانیم که جایی، در گوشهای از ذهنمان، او هنوز حرف میزند، میخندد و زندگی میکند. (فیلم زیر)
منوچهر والیزاده (۴ تیر ۱۳۱۹ – ۱ اسفند ۱۴۰۳) یکی از برجستهترین دوبلورهای ایران بود که با صدای ماندگار خود در نقشهای متعددی در سینما و تلویزیون شناخته میشد. او در محله لالهزار تهران به دنیا آمد و فعالیت هنری خود را از دوران دبیرستان با تئاتر آغاز کرد. پس از آشنایی با منصور متین و علی کسمایی، وارد عرصه دوبله شد و بهسرعت به یکی از صداپیشگان مطرح کشور تبدیل گردید.
والیزاده در طول بیش از شش دهه فعالیت حرفهای، بهجای بازیگران مشهوری مانند تام کروز، تام هنکس، جان تراولتا، نیکلاس کیج، جیسون استاتهام، جیم کری و ویل اسمیت صداپیشگی کرده است. همچنین، صدای او در شخصیتهای محبوبی همچون لوک خوششانس در کارتون معروف و مایکل اسکافیلد در سریال «فرار از زندان» برای مخاطبان ایرانی بهیادماندنی است.
علاوه بر دوبله، والیزاده در چندین فیلم سینمایی پیش از انقلاب، از جمله «گل گمشده» (۱۳۴۱) و «فرشتهای در خانهٔ من» (۱۳۴۲) با بهروز وثوقی همبازی بوده است. او همچنین در رادیو بهعنوان گوینده و مجری برنامههای مختلفی فعالیت داشت.
منوچهر والیزاده در ۱ اسفند ۱۴۰۳، در سن ۸۴ سالگی به دلیل مشکلات تنفسی و ریوی درگذشت. صدای ماندگار و آثار ارزشمند او همواره در خاطرهها باقی خواهد ماند.