به گزارش اسپیس، سیارک تازه کشف‌شده به نام «2024 YR4»، شانس یک در 83 دارد که در دسامبر 2032 به زمین برخورد کند. این سیارک که پهنای آن 60 متر تخمین زده می‌شود، در حال حاضر 43452288 کیلومتر از زمین دورتر است.

این جرم نزدیک به زمین که در سال 2024 کشف شد و عرض آن تقریبا نصف طول زمین فوتبال است، در 22 دسامبر 2032 به زمین نزدیک خواهد شد. به گفته «مرکز مطالعات اجرام نزدیک به زمین»(CNEOS) ناسا تخمین زده می‌شود که در آن روز، سیارک به فاصله حدود 106200 کیلومتری زمین برسد. با وجود این، هنگامی که عدم قطعیت مداری در نظر گرفته می‌شود، این نزدیکی می‌تواند یک ضربه مستقیم به سیاره ما باشد.

چنین برخوردی می‌تواند به وقوع نوعی انفجار در جو زمین منجر شود که «انفجار هوایی» نام دارد و می‌تواند یک دهانه برخوردی را در زمین ایجاد کند. این پیش‌بینی کافی است تا مشاهده جهش سیارک 2024 YR4، آن را به صدر فهرست اجرام نزدیک به زمین با خطر برخورد بالا در آژانس فضایی اروپا و جدول خطر «Sentry Risk Table» ناسا بفرستد.

این سیارک رتبه سه را در مقیاس خطر «تورینو»(Torino) دارد که نشان‌دهنده برخورد نزدیک است و توجه دقیق ستاره‌شناسان را می‌طلبد و احتمال برخورد بیش از یک درصد را دارد.

اگر فرض کنیم اطلاعات موجود درباره سیارک 2024 YR4 در حال حاضر درست هستند، می‌توانیم پیش‌بینی کنیم که برخورد این سیارک چه نوع خطری برای زمین به همراه خواهد داشت. «دیوید رنکین»(David Rankin) مهندس پروژه «نقشه‌برداری آسمانی کاتالینا»(Catalina Sky Survey) و شکارچی سیارک‌ها گفت: این سیارک احتمالا به اندازه «سنگ تونگوسکا»(Tunguska rock) است که در سال 1908 به زمین برخورد کرد. بنابراین، اگرچه اثرات برخورد بیشتر محلی هستند تا منطقه‌ای، اما مطمئنا می‌توانند یک آسیب جدی را به محل برخورد وارد کنند.

رنکین و ستاره‌شناسان سراسر جهان اکنون سعی دارند تا پیش از سال 2032 تا آنجا که می‌توانند درباره سیارک 2024 YR4 بیاموزند. رنکین گفت: ما این فرصت را خواهیم داشت تا با تلسکوپ‌های کلاس 8 متر تا ماه فوریه به ردیابی این سنگ فضایی ادامه دهیم. امکان دارد ما حتی پس از فوریه نیز مطمئن نباشیم که آیا برخورد در سال 2032 رخ می‌دهد یا خیر. ما احتمالا می‌توانیم تا سال 2028 یعنی زمانی که احتمالا سیارک دوباره قابل مشاهده می‌شود، آن را بهتر تشخیص دهیم.

در گرد و غبار سیارک بنو مواد تشکیل‌دهنده حیات پیدا شد

دانشمندان در نمونه‌هایی که از یک سیارک دوردست جمع‌آوری شده است، مجموعه‌ای از مولکول‌های آلی شامل اجزای اصلی حیات را کشف کرده‌اند. یافته‌‌هایی که نشان می‌دهد سیارک‌ها ممکن است در شکل‌گیری حیات بر روی زمین نقش داشته باشند.

فضاپیمای «اُسیریس- رِکس» (OSIRIS-REx) ناسا، که در سال ۲۰۱۶ به فضا پرتاب شده بود، ۱۲۲ گرم گرد و غبار و سنگریزه از سیارک بنو جمع‌آوری کرد و آن‌ها را در سال ۲۰۲۳ به سمت زمین پرتاب کرد.

محققان این محموله را در بیابان یوتا تحویل گرفتند و تجزیه و تحلیل آن را شروع کردند. این بزرگ‌ترین محموله نمونه‌برداری‌شده از فراسوی ماه محسوب می‌شود.

در تحقیقات تازه بر روی ذرات گرد و غبار روی سطح این سیارک، هزاران ترکیب آلی مختلف یافت شدند. به گفته دانشمندان، ۱۴ مورد از ۲۰ اسید آمینه‌ای که حیات روی زمین برای تشکیل پروتئین‌ها استفاده می‌کند در این نمونه‌ها به چشم می‌خورد.

همچنین چهار باز نوکلئوتیدی (اجزای اصلی دی‌ان‌ای و آر‌ان‌ای) نیز در این نمونه‌ها شناسایی شده‌اند.

دانشمندان هیچ نشانه‌ای از حیات در خود سیارک بنو پیدا نکرده‌اند، اما نتایج این تحقیق نظریه‌ای را تقویت می‌کند که شهاب‌سنگ‌ها و سیارک‌هایی که به زمین اولیه برخورد کردند ممکن است ترکیبات اولیه لازم برای ایجاد حیات را منتقل کرده باشند.