آیت الله ، جناب بی بی سی
ناگهان لحن صحبتش ، نو شد
بغض اندر گلو، گزارش داد:
که ولی فقیه ، شکمرو* شد
سردبیر خبر ، به حیرت رفت
روز روشن، به چشم او شو شد
پس کجا شد ،ولایت عظمی؟
گوشه ای چون جنازه، پرتو* شد؟
چهل سال ، باد کاشت و آدم کشت
ناگهان فصل خرمن جو شد
در خیابان ، خروش مردم دید
دلش از ترس ، یک قلم، او شد
سبحه ، از دست گرگ خانه ، فتاد
سایه ها دور گشت و افتو* شد
تو چه دیدی که پیش از بهمن
باز ،یعقوب لیث، خسرو شد !

پانویس:
شکمرو: اسهال
پرتو : پرتاب ، افتاده و غنوده
افتو: آفتاب