چهارشنبه، 26 اردیبهشت ماه 1397 = 16-05 2018
شاعر بزرگ ایرانی را هم ترکیه از آن خود كرد
سايت تابناک نوشت: در روزی که به نام حکیم ابوالقاسم فردوسی شاعر حماسه سرای بزرگ ایرانی نامگذاری شده و مردم ایران به بزرگداشت این چهره تاریخی و هویت بخش خود مشغولند، خبری در شبکه های مجازی دست به دست می شود که بهت آور و غم انگیز است؛ خبری که به یک تصویر سنجاق شده تا ادعای عجیب دیگری را علیه مفاخر ایرانی به گوشمان برساند. ماجرای تلاش برای تصاحب مفاخر فرهنگی و تاریخی ملت ها آن هم در دورانی که ملت سازی به معنای جدید و مدرن آن فراگیر شده است، از جمله مهم ترین دستور کارهایی است که در برخی کشورهای منطقه متداول است و به دلیل انفعال دردآور مقامات متولیان ایرانی، هر بار زخم جدیدی را بر پیکر هویت بزرگ و ارزشمند ایران زمین می نشاند.
جدا از مسائلی که پیش از این در مورد اسطوره ها و ارزش های فرهنگی دیگر ایرانی پیش آمد و برخی کشورهای منطقه مثل آذربایجان، ارمنستان و ترکیه سعی بر تصاحب این ارزش ها به نام خود و مردم کشورشان داشتند، حالا دوباره سخن ها در مورد یکی دیگر از بزرگ ترین مفاخر فرهنگی ایرانی در فضای مجازی رسانه ای شده است؛ اتفاق عجیبی که البته شواهد نشان می دهد مربوط به سال های اخیر نیست و سال هاست که در ذهن و فکر بسیاری از مردم کشور ترکیه ریشه دوانده است.
معرفی شاعر بزرگ ایرانی به نام ترکیه در آنکارا
موضوع جدیدی که از آن سخن به میان است، مربوط به اقدام باور نکردنی و عجیبی است که مسئولان یکی از دانشگاه های ترکیه در رأس آن قرار دارند و با نصب مجسمه ای از ابوعلی سینا، حکیم، شاعر، جغرافی دان و فیلسوف بزرگ ایرانی در یکی از بیمارستان های زیر مجموعه خود وی را یک حکیم ترک زبان معرفی کرده اند.
در این تصویر که هم اکنون در فضای مجازی دست به دست می شود و از قرار معلوم مدیران و متولیان فرهنگی کشور نیز تا پیش از این از آن اطلاعی نداشته اند، مجسمه ای از حکیم ابوعلی سینا در محوطه بیمارستانی به همین نام در شهر آنکارا نصب شده است و در معرفی این مجسمه او را حکیم، دانشمند، فیلسوف و شاعر ترکیه ای معرفی کرده است.
این تصویر که در حال معرفی یکی از بزرگ ترین مفاخر تاریخ ایران به ترکیه است، در حالی در شبکه های مجازی دست به دست می شود که بررسی ها نشان می دهد از وقوع چنین رخدادی در شهر آنکارا و کشور ترکیه سال ها می گذرد و حالا به مدد فضای مجازی است که مردم ایران در جریان آن قرار گرفته اند.
هردم از این باغ بری میرسد٫
بحران کمبود مشاهیر در ترکیه انگار خیلی جدی شده که دست به سرقت می زند مولوی و اکنون پور سینا ؟!
ترکیه مستعمره ی فرهنگی ایران بوده و هست به این پدیده با دیده ی اغماض بنگریم و آن را نشانی از جدا ناپذیری ترکیه از ریشه های پارسی اش بدانیم در کشور مسلمانی که به وضو "آبدست" میگویند و لوستر را "آویزه" می خوانند و زبان ادبیشان فارسی سره است بگذارید کمی هم از ایران وام افتخار بگیرند مهم این است که حقیقت تغییر پذیر نیست
در جائی که رژیم جمهوری اسلامی یک عده امام و امامزاده و آخوندهای شیعه را بعنوان مفاخر ملی ایران ارج مینهد و به کسانی مانند فردوسی، خیام، رازی، بیرونی و ابن سینا بدلیل دانشمند بودن و مخالفت آنان با خرافات با دیده اغماض و گاهن نفرت مینگرد نمیتوان جز این انتظار داشت که ترکیه مفاخر ملی مارا بنام خود تبث و ستایش نماید اگر از دست دادن و به سرقت رفتن سرمایه های مادی و معنوی ایران دردناک است این مردم ایران هستند که باید چاره ای بیندیشند و با سرنگونی این تازی تباران و برقراری حاکمیت ملی این سرمایه را به میهن بازگردانند
ترکیه عثمانی هر چیزی میتواند بگوید اما ثابت کردنش مهم است
سالهاست که اروپا به دانشجویان خود میگوید ریاضیات از عرب به جهان رسیده صدای کی درومد اما داعش به آنها نشان داد که مادر حساب کتاب عربی است
حال ترکیه هم میگوید همدان در ترکیه است باید پذیرفت تا ببینیم چه میشود کرد با این اهریمن جهان سوز اسلام ایرانی جواب نها حاضر است
این چیز مهمی نیست در همین چهل سال شوم ما تمامی دستاوردهای علمی و فرهنگی و هنری جامعه خودمان را بر باد اسلام آخوندی دادیم و بهترین جوانان وطنمان به دست این هیولاها از بین رفتند طبیعتمان بدست دیوانگان سپاهی نابود شد ولی توانستیم حزب‌الله را در لبنان و بشار را در سوریه و حوثی ها را در یمن و ذکزاکی را در نیجریه و چاوز و مادرش را در ونزوئلا و اسماعیل هنیه را در فلسطین و مالکی را در عراق و حکمت یار را در افغانستان با پول این مردم بیچاره حمایت کنیم و ووووو تا این قوم یاجوج و ماجوج بر سر کار هستند ما به سرعت به سوی سیاهی و تباهی می‌رویم و همه چیزمان بر باد حماقت و جهالت این جماعت میرود برای زنده ماند چاره‌ای جز بر کنار کردن این جماعت نداریم
روزی دوست ترکیه ای من گفت: ما فردا نَوْ روز داریم از او پرسیدم چگونه جشن میگیرند در پاسخ گفت: بیرون از خانه و پس از آن آتش بر پا کرده و از روی آن میپریم جای همه ایرانیان تُهی نباشد، بسیار خندیدم به او گفتم نخست اینکه نَوْ روز نیست و نوروز نام دارد یعنی روزِ نو دوم اینکه نوروز جشن ایرانیست سوم اینکه آیین از روی آتش پریدن پیش از نوروز انجام میشود چهارم اینکه اگر همه جهانیان نوروز را جشن بگیرند با آن نه تنها مخالفتی ندارم، بلکه بسیار هم شاد میشوم با چشمانی پر از شگفتی که گویای شرمساری بود، در دنباله به او گفتم اگر میخواهی جشن نوروز ایرانیان را بشناسی ترا یاری خواهم کرد زیرا نه تنها من با آن بزرگ شده ام بلکه بیش از سه هزار سال است که این جشن را ایرانیان همه ساله برپا میکنند و شما به تازگی آنرا شناختید با دهان بسته خاموشی پیشه کرد
حالا که هرکی هرکیه بیائید ما هم بگیم افلاطون و ژان ژاک روسو و ادیسون و انیشتن ایرانی هستند