صبح آدینهء همرنگ ملال
نبش آن کوچهء « بن بست شهید»
صف نانوایی سنگک ، غوغاست
قصه و معرکه و واویلاست
همه جا، همهمه است :
همسر وزوز زنبورعسل
مثل پا شورهء آب ؛
برویم آن ته ء صف
واستاده و صفایی بکنیم!
++++
صف نانوایی سنگک ، جایی است:
که در آن قفل زبان می شکند
میشود از همه جا گپی زد،
شعر سهراب سپهری را خواند
یا که « نصرت» را دید ،
و ازان روح بلندش پرسید
که چرا « چاقو»ی او ، آنهمه سال:
کنج پسخانهء جیبش خشکید!
++++
صف نانوایی امروز چرا،
اینهمه دور ودراز و کند است ؟
میشود با دل راحت ،اینجا
نصف « مشروطه ایران» را خواند.
کسروی ،چشمهء بیداری بود
جلو « عدلیه»ء شاهانه ،
ارتجاع ، اورا کشت!
++++

دختر من میگفت:
صف نانوایی چرا،
اینهمه دور و دراز است و ملول !
گفتمش ، جان پدر
غم سی ساله به امواج نگاهت ، جاری
صف بدبختی ما طولانی است !