‎بیانیه سرويس خبرى جامعۀ جهانی بهائى: صبح روز ۲۳ بهمن، در قائم؜شهر، زمانی که گروهی از جوانان بهائی در منزل شخصی یک زن بهائی به نام مریم ذبیحی جمع شده بودند، ۱۵ مأمور وزارت اطلاعات با هجوم به داخل منزل ایشان و حمله به عمل سادۀ تحصیل علم، اقدام به تفتیش محل کردند. چند جوان بهائی برای شرکت در یک امتحان، به عنوان بخشی از دوره‌های غیررسمی دانشگاهی‌شان در این خانه بودند. حکومت ایران جوانان بهائی را از ورود به دانشگاه‌های معتبر کشور منع می‌کند و بهائیان برای ادامۀ تحصیلات عالی مجبور به تحصیل از طریق گروه‌های غیررسمی در منازل شخصی هستند.

مأموران به محض یورش به منزل، با بی؜توجهی آشکار نسبت به حقوق و حیثیت افراد بهائی که در آنجا جمع شده بودند، شروع به فیلمبرداری از حاضرین کردند و ضمن اهانت به گروه حاضر، آنان را مورد بازجویی قرار دادند، محل را بازرسی و برگه‌های امتحانی، وسایل الکترونیک، کتب درسی، اسناد و وسایل شخصی خانم ذبیحی و جوانان بهائی را ضبط کردند.

رفتار خشن و توهین؜آمیز مأموران نسبت به خانم ذبیحی، اعتراض بهامین زمانی، پسر ایشان را برانگیخت که به دنبال آن مأموران او را با خشونت و وحشیانه در مقابل چشم مادرش و سایرین مورد ضرب و شتم قرار دادند.

این یورش که نیم‌ساعت پس از شروع امتحان صورت گرفت نشان می؜دهد این اقدام یک حملۀ هدفمند و عمدی علیه گروهی از بهائیان بوده که تنها با نیت تحصیل دانش دور هم جمع شده بودند.

برای مریم ذبیحی و چهار نفر از جوانان بهائی حاضر نیز احضاریه؜هایی صادر شده تا شنبه، ۲۸ بهمن، خود را به مأموران حکومتی معرفی کنند. همچنین مأموران یکی از دانشجویان بهائی را برای تفتیش منزلش با خود بردند و به شکلی غیرقانونی وارد خانۀ او شده، آنجا را بازرسی و تعدادی از وسایل او را ضبط کردند.

سیمین فهندژ، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل متحد در ژنو گفت: «تصور کنید یک روز صبح، به جای جمع شدن در کلاس درس، که ۴۵ سال به دلیل مذهب؜تان از حضور در آن منع شده؜اید، در منزلی شخصی برای شرکت در امتحان حاضر شوید. سپس مأموران حکومت به آن منزل یورش برده، شما را مورد ضرب و شتم قرار داده و دستگیر کنند و همۀ این‌ها تنها به دلیل تحصیل کردن یا تلاش شما برای دنبال کردن رویاهایتان و داشتن حرفه و شغلی باشد.»

«همۀ همسالان شما در حال تحصیل در مؤسسات معتبر هستند در حالی که شما به تحصیلات غیررسمی، در اتاق؜های نشیمن و آشپزخانه؜ها بسنده می؜کنید، با علم به این‌که ممکن است حتی نتوانید در رشتۀ انتخابی خود کار کنید چون هیچ مدرک رسمی نخواهید داشت. و تصور کنید که علی؜رغم تمام این مشکلات، صبح آن روز، آزمون؜تان را آغاز می؜کنید، در حالی که فکرتان متمرکز بر کارتان و قلب؜تان متوجه آینده است، ولی در عوض توسط حکومتی مورد ستم و ارعاب قرار می؜گیرید که شما را به دلیل تعصبات مذهبی جاهلانه سرکوب می؜کند، تعصباتی که اجتماع ایرانی را برای نسل‌‌ها مخدوش کرده و به آن آسیب رسانده است. و تصور کنید این مأموران، که برای حکومتی کار می؜کنند که باید شما را محافظت کند نه مجازات، دوستان؜تان و خانواده؜های این افراد را که نسبت به آزار و اذیت هم؜کیشان بهائی؜شان عکس؜العمل نشان دادند، مورد ضرب و شتم قرار دهند.»

خانم فهندژ افزود: «اگر شما بتوانید تمام این موارد را تصور کنید، خواهید توانست به ماهیت وحشتناک اتفاقی که برای این گروه از دانشجویان بی؜گناه بهائی رخ داده، پی؜ ببرید.»

خانم فهندژ گفت: «دقیقاً چه چیزی از نظر حکومت ایران غیرقانونی محسوب می؜شود؟ تحصیل کردن؟ آموختن؟ همراهی دیگران در تلاش؜شان برای کسب دانش؟ چرا باید جوانان بهائی از تحصیلات یا دور هم جمع شدن برای آموختن محروم و ممنوع شوند؟ نهایتاً کدام یک غیرقانونی است: سیاست‌گذاری‌ یک دولت که شهروندانش را بر اساس اعتقادات مذهبی؜شان، از تحصیلات عالیه محروم می؜کند، یا جمع شدن با دوستان؜تان برای دانش آموختن، زیرا از ورود به دانشگاه؜های سراسر کشور ممنوع شده؜اید؟»

ایران یکی از امضاکنندگان معاهدات بین؜المللی؜ای است که از دسترسی به آموزش و سایر حقوق بشر محافظت می؜کنند. اما بهائیان، بزرگ؜ترین اقلیت مذهبی غیرمسلمان در ایران، از زمان انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷، و انقلاب فرهنگی در دهۀ شصت، از دسترسی به دانشگاه‌ها محروم و در تمام زمینه؜های زندگی؜شان سرکوب شده؜اند. جامعۀ جهانی بهائی همچنین چند ماه پیش اعلام کرد که از بهائیانی که سعی در ثبت؜نام در دانشگاه داشتند خواسته شده بود که فرمی را امضا کرده و در آن باورهای خود را انکار کنند تا به آنها اجازۀ ورود به دانشگاه داده شود. محرومیت از تحصیل، در مرکز سیاست دولت ایران برای «مسدود» کردن «راه ترقی و توسعۀ» جامعۀ بهائی قرار دارد.

یورش اخیر همچنین در ادامۀ نگرانی جامعۀ جهانی بهائی مبنی بر استفادۀ مسئولین حکومت از روش؜های جدید و بسیار خشن‌تر، برای سرکوب بهائیان در سراسر کشور رخ می؜دهد.

خانم فهندژ گفت: «دولت ایران ۴۵ سال تلاش کرده که جامعۀ بهائی را متلاشی کند و بهائیان را از بقیۀ اجتماع ایرانی جدا سازد. یکی از روش‌های حکومت برای انجام این کار جلوگیری از ورود بهائیان به دانشگاه بوده است – تا از تحصیل آن‌ها و ایجاد دوستی با همسالان؜شان جلوگیری کند. کمپین اخیر داستان ما یکیست نشان می‌دهد که این تلاش؜ها با شکست مواجه شده؜اند.»

خانم فهندژ افزود: «حکومت در عوض، شروع به محروم کردن بقیۀ ایرانیان از تحصیلات عالیه، به دلیل باورشان به برابری جنسیتی و عدالت کرده است. مردم ایران اکنون می‌دانند که یک ملت با یک آرمان مشترک هستند. مقامات حکومت می؜توانند با لغو احضاریه؜ها علیه خانم ذبیحی و سایر بهائیان، و توقف حملات پی در پی به این جامعه، نشان دهند که در کنار مردم خود ایستاده؜؜اند.»