ﮔﻮیند ﺭﻭﺯﯼ قمر الملوک ﻭﺯیری ﺍولین ﺧﻮﺍﻧﻨﺪه ﺯﻥ ﺍیرﺍﻥ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺩﺭﺷﮑﻪ ﺑﻪ ﺟﺎیی می‌رﻓﺖ. ﺩﺭﺷﮑﻪ ﭼﯽ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﯼ ﻗﻬﻮه‌ﺧﺎﻧﻪ‌ﺍﯼ ﺭﺩ می‌شوﺩ ﮐﻪ ﮔﺮﺍﻣﺎﻓﻮﻧﺶ ﺁﻫﻨﮕﯽ ﺍﺯ قمر ﺭﺍ ﭘﺨﺶ می‌کرﺩ .

ﺩﺭﺷﮑﻪ‌ﭼﯽ ﺁﻫﯽ می‌کشد ﻭ می‌گوید ﭼﻪ می‌شد ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﭘﻮﻟﯽ ﻣﯽ‌ﺩﺍﺩ ﺗﺎ می‌توﺍنستم ﻗﻤﺮ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﭘﺴﺮﻡ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﻨﻢ.

ﻗﻤﺮ می‌گوید ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﭼﻪ دیده‌ﺍﯼ، ﺷﺎید ﻗﻤﺮ ﺩﺭ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﭘﺴﺮ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺁﻭﺍﺯ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ .

ﺩﺭﺷﮑﻪ‌ﭼﯽ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺣﺴﺮﺕ ﺁﻫﯽ کشید ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﯼ ﺧﺎﻧﻢ ﻗﻤﺮ ﮐﺠﺎ ﻭ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﮐﺠﺎ؟ ﺗﺎ ﭘﻮﻟﺪﺍﺭﻫﺎیی ﻣﺜﻞ تیموﺭﺗﺎﺵ‌ﻫﺎ ﻭ ﺣﺎﺝ ﻣﻠﮏ ﺍﻟﺘﺠﺎﺭﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﺠﺎ ﺩﺳﺖ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ قمر می‌رﺳﺪ؟

قمر ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ ﺩﺭﺷﮑﻪ‌ﭼﯽ، ﺍﺯ ﮐﻢ ﻭ کیف ﻋﺮﻭﺳﯽ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﮑﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ می‌شود ﻭ می‌فهمد ﮐﻪ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﺩیگر ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ‌ﺍﯼ ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ.

ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﻗﻤﺮ ﻫﻤﻪ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ یک ﺟﺸﻦ ﻣﺠﻠﻞ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﺵ ﻭ ﻗﺎﻟﯽ ﻭ میز ﻭ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻭ شیرینی ﻭ میوه ﻭ ﺑﺮﻧﺞ ﻭ ﺭﻭﻏﻦ ﻭ دیگ ﻭ دیگور ﺁﻣﺎﺩه ﻣﯽ‌ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ می‌دﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺤﻞ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﺑﺒﺮﻧﺪ .

ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ پیش ﭼﺸﻤﺎﻥ حیرﺕ‌ﺯﺩه ﺩﺭﺷﮑﻪ‌ﭼﯽ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩه، ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺤﻮ زیبایی ﺗﺰئین ﻭ ﭼﺮﺍﻏﺎﻧﯽ می‌کنند.

ﻃﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﻏﺮﻭﺏ، قمر ﺑﺎ ﺍﺭﮐﺴﺘﺮ ﺧﻮﺩ ﻭ همچنین یک ﺩﺳﺘﻪ ﻣﻄﺮﺏ ﺭﻭ ﺣﻮﺿﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪه ﻭ ﺑﺎ ﻭﺭﻭﺩ ﺍﻭ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻏﻮﻏﺎیی ﺩﺭ ﻣﺤﻠﻪ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺷﺪه ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺩیدﻥ ﺍﻭ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻡ‌ﻫﺎ ﻫﺠﻮﻡ می‌برند ﻭ ﺩﺭﺷﮑﻪ‌ﭼﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﻫﺎﯼ قمر می‌اﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﻗﻤﺮ ﺍﻭ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩه ﻭ می‌گوید:

این ﻫﻢ ﻗﻤﺮﯼ ﮐﻪ ﺁﺭﺯﻭیش ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﯽ ﻭ ﺑﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ یک ﺗﺎﺭ ﻣﻮﯼ ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺻﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ ﻋﻮﺽ ﻧﻤﯽ‌ﮐﻨﻢ.

ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﭼﻨﺪ ﺩﻫﻦ ﺁﻭﺍﺯ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﻭ ﻫﺪیه ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﻋﺮﻭﺱ ﻭ ﺩﺍﻣﺎﺩ، ﺑﻪ ﻣﻄﺮﺑﻬﺎ میسپاﺭﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﺠﻠﺲ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﺭﺍ ﮔﺮﻡ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ می‌کند ….

قمر الملوک ﻭﺯیرﯼﺯﺍﺩه (۱۲۸۴ ﺗﺎﮐﺴﺘﺎﻥ – ۱۴ ﻣﺮﺩﺍﺩ ۱۳۳۸ ﺗﻬﺮﺍﻥ ) ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ ﺁﻭﺍﺯﻫﺎﯼ ﺳﻨﺘﯽ ﺍیرﺍﻥ ﺑﻮﺩ .

ﻭﯼ نخستین ﺯﻥ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪه ﺍیرﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺻﺪﺍیش ﺿﺒﻂ ﺷﺪ ﻭ نخستین ﺯﻧﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍیرﺍﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺠﺎﺏ ﺑﺮﻭﯼ ﺻﺤﻨﻪ ﺭﻓﺖ . ﻣﻬﻢﺗﺮین ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻮفقیت ﺷﺘﺎﺑﻨﺪه ﺍﻭ، نیاز ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻮ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﺑﻮﺩ .

ﻭﯼ ﺩﺭ ﻧﻮﻉﺩﻭﺳﺘﯽ و محبت به فقرا معروف بود ﻭ ﺑﺨﺸﺶ بسیاری به همگان ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻄﻮﺭیکه ﺍﻭﺍﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﯽ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ .