کارشناسان می گویند: خلبان هواپیمای مالزی این هواپیما را به ارتفاع ۴۳ هزار پا / بیش از ۱۳ هزار متر/ برده بود که این ارتفاع موجب اتمام اکسیژن و خفگی همه سرنشینان آن شده است.

گمان می رود که مسافران و خدمه این هواپیما مدت ۲۳ دقیقه در ارتفاع ۴۵ هزار پا/حدود ۱۴ هزار متر/ سپری کرده باشند و بر اثر نبود اکسیژن خفه شده باشند. رادار نظامی رد این هواپیما را اندکی پس از دریافت آخرین مکالمه از اتاق خلبان در ارتفاع میان ۴۳ هزار و ۴۵ هزار پا ردیابی کرده است.

بازرسان شب گذشته در حال بررسی این موضوع بسر می بردند که آیا خلبان عمدا و در تلاشی برای ارتکاب به یک عملیات دقیق خودکشی این هواپیما را به این ارتفاع برده است.

یک منبع اطلاعاتی که خواست نامش فاش نشود، گفت: این رادار رد هواپیما را برای ۲۳ دقیقه قبل از کاهش ارتفاع در ارتفاع ۴۳ هزار پا گرفته است. وی افزود: در این ارتفاع اکسیژن در عرض ۱۲ دقیقه به اتمام می رسد و موجب بیهوشی همه سرنشینان هواپیما می شود. این منبع خاطر نشان کرد: چند کارشناس دیگر نیز به این نتیجه رسیده اند.

از سوی دیگر ماسک های اکسیژن داخل هواپیما تنها برای پنج تا ۱۰ دقیقه اکسیژن تامین می کنند و مدت زمان بیشتری را حمایت کنند.

اندرو رائی، استاد آیرودینامیک تجربی و کاربردی در دانشگاه هایلند و ایسلندز گفت: تخلیه فشار کابین می تواند در ارتفاع ۱۰ هزار، ۳۰ هزار و یا ۴۳ هزار پا مشکل ایجاد می کند، اما پرواز در ارتفاعات بالاتر باعث شود که اتفاقات سریعتر و بطور ناگهانی بروز کنند.

این واقعیت که این هواپیما در ارتفاع بیش از ۴۳ هزار پا پرواز می کرد به خودی خود نمی توانست اکسیژن اضطراری کابین را تامین کند. هوای مورد استفاد در فشار کابین از طریق موتور و بال هواپیما تامین می شود و قبل از ورود به محیط مسافران تصفیه می شود.

خلبان در مواقع اضطراری و ورود به هوای آلوده باید سیستم فشار را خاموش کند، که به گفته بازرسان خلبان هواپیمای مزبور به دلایلی این کار را انجام نداده است.