وجوه مشترک بین گروه " اخوان المسلمین " در مصر، و " حزب الله " در کشور رو به فنای ما، هیچ نیازی به برشمردن ندارد. هر دو دچار دگماتیسم مذهبی بی منطق، تحجر ذاتی متعلق به ادیان آ....سمانی قرون وسطائی! و روشهای فناتیک عاری از بهره های مدنی و شهر نشینی، و آکنده از بدویت و جهالت و ددمنشی بی حد و حساب می باشند. اما هنوز " مرسی " رئیس جمهور برکنار شده کشور مصر، که از گروه اخوان المسلمین به این پست دست یافته بود؛ فرصت برگزاری جشن یک سالگی ریاست خودش بر کشور باستانی مصر را نیافته بود؛ که یکباره یک نظامی میهن پرست مصری، با انجام دادن کودتای نظامی علیه حکومت نوپای مرسی، اجازه نداد که این کشور و ملت آن، به سرنوشتی همانند ایران و ایرانیان، که در اسارت حکومت واپسگرای جمهوری ننگین و پلید اسلامی هستند مبتلا بشوند!

این که السیسی افسر آرتش مصر خوب یا بد است؛ نمی تواند از میزان اهمیت کار تاریخی وی بکاهد. بالاخره هیچ انسانی کامل نیست؛ و نقاط ضعف مخصوص خودش را دارد. اما در مقام مقایسه، رشادت و تدبیری که بتواند، سایه سیاه و شوم یک حاکمیت برخاسته از دامان دینمداران بدون منطق، و باورمندان بدون بینش به تحولات و پیشرفت های کنونی جوامع بشری در دنیا را، از سر ملتی کوتاه نماید؛ می تواند به او این فرصت را ببخشد؛ که مورد احترام و تأیید هم میهنان خودش واقع بشود. تا چنانچه آنها بخواهند، نقش رهبری و ریاست در آن سرزمین را نیز بر عهده بگیرد.

بدون تردید، هرگز مجال داشتن یک رضاشاه دیگر، با همان خصلت های ویژه او را نخواهیم داشت. ولی آیا در میان اینهمه نظامیان نامدار سرزمین مان، یک السیسی هم نداریم؟ که برای رهائی میهن مان از بوغ اشغالگران تازی تبار، و نجات هم میهنان رنجدیده مان، از اسارت نزد این قوم فاسد و جانی، قامت برافرازد و ایران و ملت اش را آزاد سازد؟!