قدس آنلاین: کارگر جوان آران و بیدگلی که با عنایت الهی و به طرز شگفت آوری در مجمع قاریان و حافظان هلال بن علی (ع) حافظ کل قرآن کریم شده است، قرآن را زیباترین واژه زندگانی‌اش می‌داند.

به آرزویم رسیده‌ام
«روح ا... رعیت مقدم» می گوید: علاقه زیادی به قرائت قرآن داشتم؛ اما سواد تحصیلی‌ام کم بود و همواره کلمات قرآن را به غلط می‌خواندم.
وی می‌افزاید: با شرکت در آیینهای قرائت قرآن مجمع قاریان و حافظان آستان مقدس حضرت محمدهلال بن علی(ع) و قرائت محله، قرائت صحیح قرآن را در مدت دو سال آموختم؛ تا اینکه در 29 سالگی و در یکی از جلسات حفظ قرآن جوانان آستان، به طور ناگهانی و خودجوش پنج صفحه از قرآن را حفظ کردم.
رعیت مقدم با بیان اینکه مربی خوب و خوش خلق جلسه قرائت، مرا جذب و تشویق کرد، ادامه می‌دهد: پس از آن با شوق فراوان و در همه لحظات کار و زندگی قرآن را تلاوت می‌کردم.
وی تأکید می‌کند: قرآن کوچکی در جیب داشتم که در حال گچ کاری ساختمان، گاه به آن مراجعه کرده و حفظم را ادامه می‌دادم و اکنون پس از پنج سال حافظ کل قرآن شده و به آرزویم رسیده‌ام.
وی یادآور می‌شود: بعضی روزها پنج جزء قرآن تلاوت می‌کنم و آن قدر مشتاق این کار هستم که در صف نانوایی، سوار بر موتورسیکلت و تا آخرین لحظه بیداری‌ام قرآن می‌خوانم.
این جوان 35 ساله آران و بیدگلی، با اشاره به برکت و نور حضور قرآن در زندگی‌اش، تأکید می کند: همواره و همه حال را حتی بر بالای داربست‌های بلند ساختمانی، با قرآن می‌گذرانم و از خداوند مهربان می‌خواهم، هرگز و لحظه‌ای مرا از قرآن جدا نکند.
رعیت مقدم با بیان اینکه، افراد زیادی را می‌بینم که پای در این وادی نمی‌گذارند یا توفیقی نمی‌یابند، تصریح می‌کند: برای ورود نور قرآن در دل، باید جان را ازگناهان و تیرگی‌ها پاک کرد؛ آنگاه این نور را به انسان هدیه می‌دهند.
وی می‌گوید: بهترین هدیه و داشته زندگی‌ام در دنیا، قرآن است که آن را مدیون لطف و رحمت الهی، عنایت امامزاده هلال بن علی(ع) و مربی دلسوز و خوش خلق قرآنی‌ام دکتر «مجتبی بیابان‌پور» هستم.
این حافظ قرآن می افزاید: بهترین و آرام بخشترین دوست و مونس انسان، قرآن است و من همواره جوانان و اطرافیان خود را به حفظ قرآن تشویق می‌کنم؛ زیرا هرکس لذت انس با کلام الهی را بچشد، آن را با همه دنیا عوض نخواهد‌کرد.