هر چند اشارات رئیس جمهور در این جملات کلی است و می تواند مصادیق متعددی داشته باشد و در عین حال شاید منظور ایشان به مصداق خاصی هم نبوده نباشد، اما از آنجا که این جملات می تواند برای برخی سوء تفاهم ایجاد کند که گویی منظور آقای روحانی، آشتی با فتنه گران و فراموش کردن کارهای آنها در سال 1388 بوده است، تذکر نکاتی ضروری به نظر می رسد:

روشن است که آشتی ملی، وحدت ملی ‌و انسجام ملی، بطور کلی اموری ممدوح و مطلوب هستند و پاک کردن دل از کینه، توصیه ای بطور کلی بجاست اما فراموش کردن تجاوز و تعدی به حیثیت، حرمت، شرف و ناموس، واقعا توقعی بیجاست.

چگونه می توان کسانی را بخشید که آبروی جمهوری اسلامی را در جهان لکه دار کردند، از ایران و ایرانی، ملتی وحشی و خیانتکار در جهان به تصویر کشیدند!

چگونه می توان کسانی را بخشید که به شرف و ناموس سیاسی ما تهمت زدند؟

انتخابات، شرف و ناموس ماست، در طول این 35 سال، چقدر ضدانقلاب تلاش کرد تا انتخابات را بهم بزند یا به تاخیر بیندازد و چه جوانها که پرپر شدند تا انتخابات در این کشور برگزار شود...، آن وقت ما به همین راحتی از خیانت مفسدانی که شرف و ناموس جمهوری اسلامی را هتک کردند بگذریم؟

چگونه از جرایم کسانی بگذریم که در سال 88 پس از سالها، به ضدانقلاب امید پیروزی دادند و همه ضدانقلاب از سروش تا گوگوش را منسجم و متحد کردند؟

آقای روحانی در سخنرانی شان در راهپیمایی 22 بهمن به درستی تاکید کردند «... بیشتر به فکر امروز و فردای کشور باشیم».

بخاطر فردای میهن و بخاطر اینکه در آینده دیگر کسی جرات نکند مقابل قانون بایستد...

بخاطر اینکه در آینده دیگر کسی جرات نکند جاده صاف کن تروریستها شود...

بخاطر اینکه در آینده دیگر کسی جرات نکند شرف و حیثت جمهوری اسلامی را لکه دار کند...