پایگاه خبری تحلیلی قدس آنلاین - محمدرضا محسنی ثانی نماینده سبزوار در مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون امنیت ملی چندی پیش بازدیدی از روزنامه قدس داشت، ...
در حاشیه این بازدید فرصتی دست داد تا گفت و گویی با وی داشته باشیم و برخی مسایل روز کشور و استان خراسان رضوی را با وی در میان بگذاریم.

جناب محسنی ثانی، این روزها بحث داغ بودجه در مجلس بیش از هر چیز مطرح است، این البته اولین بودجه دولت یازدهم نیز به شمار می‌رود، در بررسی از بودجه به چه نکات مثبت و منفی رسیدید؟
- آنچه در کل از بودجه پیداست اینکه در بودجه یک حالت انقباضی پدید آمده که البته در بودجه عمرانی بیشتر به چشم می‌خورد، اما در منابع شرکتها وضع فرق می‌کند، به گونه‌ای که در منابع شرکتها افزایش دیده می‌شود.
چیزی که برای نمایندگان مهم است، اعتبارات عمرانی است که در سال 92 تقریباً 54 هزار میلیارد تومان بود که تا این لحظه فقط 8 هزار میلیارد تومان آن تحقق پیدا کرده و البته دولت یازدهم بر این باورند که اگر بتوانند صورت وضعیت‌های زیادی را که دست وزارتخانه‌هاست اختصاص بدهند نهایتاً به 11 هزار میلیارد تومان برسانند.
حالا فرض کنیم که حتی اگر به همان رقم 11 هزار میلیارد تومان هم که برسد، باز تفاوت زیادی میان این رقم تا 54 هزار میلیارد تومان وجود دارد.
دولت بر این عقیده است که در سال 93 بر مبنای عملکرد بودجه را ببندد بر این مبنا بیش از سه برابر عملکرد 92 را در سال آینده به اجرا می‌رساند و بر این اساس مبلغ 37 هزار میلیارد تومان متعهد شده است.
در عین حال آنچه برای ما در مجلس قابل قبول است اینکه نیایند به صورت غیرواقعی اعتباری و پروژه‌ای اعلام شود و بعد تحقق نیابد، مثل آنچه الان پیش آمده است هم اکنون تعداد زیادی پروژه کلنگ خورده و اعتبار در نظر گرفته شده و بین صفر تا 100 درصد کار پیشرفت داشته، در این راستا حدود 2056 پروژه ملی وجود دارد که دچار این اوضاع است و برای تکمیل هم 200 هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد، همین حدود هم پروژه استانی داریم که نشان می‌دهد 400 هزار میلیارد تومان پول لازم است تا فقط پروژه‌های نیمه تمام را تکمیل کند.
این کار یعنی برانگیختن مطالبات مردم که باعث شده تا مردم انتظار تکمیل پروژه را داشته و نمایندگان را مورد مؤاخذه قرار دهند و این صداقت نیست که متناسب با درآمدها هزینه‌ها را تنظیم کردیم.

در خراسان رضوی وضع چگونه است؟
- در خراسان رضوی هم وضع همینطور است، در استان بر مبنای 54 هزار میلیارد تومان کل کشور، حدود 470 تا 480 میلیارد تومان سهم استان می‌شد که الان شده 360 میلیارد تومان، بنابراین 35 تا 36 درصد در این زمینه تقلیل و کاهش اعتباری داریم.
اگر بخواهیم دقیقتر بررسی کنیم، اعتبارات عمرانی در سال 92، 478 میلیارد تومان بوده است که در سال 93 شده است 317 میلیارد تومان و 6/33 درصد کاهش داشته‌است.

چرا باید خراسان رضوی که کانون و مرکز معنوی کشور است و همه ایرانیان در آن سهم دارند همواره نه تنها به اندازه سهمش که حتی کمتر از سهم خود از بودجه کشور بهره‌مند شود؟
- این مسأله‌ای است که سالهاست دنبال می‌کنیم، خراسان رضوی مطابق با شاخصهایی که در نظر گرفته شده است، به حقش نرسیده است.
در گذشته که هر سه استان خراسان یکی بود باید 11 درصد سهم می‌گرفت، که هرگز به بیش از 8 درصد نرسید، الان که سه استان از هم جدا شده‌اند، خراسان رضوی باید حدود 8 درصد از بودجه سهم ببرد که امسال 75/5 درصد رسیده است.

ماجرای بودجه زیارت به کجا رسید؟
- این ظلمی که به استان خراسان رضوی سالها شده است و هیچ دولتی به آن توجه نکرده است و البته این را در بودجه فرهنگی و زیارت هم داریم می‌بینیم.
دکتر احمدی نژاد در 8/8/88 به مشهد آمد و در این بودجه زیارت را هزار میلیارد تومان در یک پروسه 5 ساله تعریف کرد که هر سال 200 میلیون تومان به مسأله زیارت در خراسان رضوی و مشهد اختصاص یابد و در دولت تصویب شده آنچه که تحت این بودجه محقق شد، این بود که 200 میلیارد تومان تبدیل شد به 100 میلیارد، 100 میلیارد تبدیل به 50 میلیارد و 50 میلیارد هم نصف شد و همان نصف یعنی 25 میلیارد هم تبدیل به 5/12 میلیارد و در سال 93، این در حالی بود که آنچه تصویب شده بود مخصوص به زیارت حضرت امام رضا(ع) بود، بعد این آمد تبدیل شهر به زیارت امام هشتم(ع) و شاهچراغ و حضرت معصومه(س)، بعد از آن باز هم تبدیل شد به زیارت در کل کشور و هر چه امامزاده است و اینگونه است که مصوبات تغییر می‌کند و نقض می‌شود و با آنچه که اصلاً در روز اول تصویب شده و هدف بوده، متفاوت می‌شود و چیز دیگری از کار درمی‌آید.
یعنی در حالی که باید طی این سه سال 600 میلیارد تومان پول به مشهد و خراسان رضوی می‌آمد و خرج زیارت می‌شد، فقط 5/12 میلیارد تومان اختصاص یافته، آنهم با شرایطی که بیان شد.
البته نمایندگان خراسان رضوی از این وضع بشدت ناراضی هستند و گلایه دارند و از وضعیت بودجه استان و کم عنایتی دولت به خراسان رضوی چه در بخش بودجه عمرانی وچه در بخش بودجه‌های فرهنگی و زیارت بشدت ناراضی هستیم و گلایه خودمان را اعلام هم کرده‌ایم.

مسأله‌ای که هست اینکه بالاخره مبنای یک بودجه برای زیارت در دولت‌های قبلی ریخته شد، اکنون این پرسش مطرح است که آیا این مبنا بر اساس کار کارشناسی بوده یا خیر، و البته عملکرد دولتمردان استانی را در جذب این بودجه و رفتاری که باعث شد تا این بودجه جذب نشود را تا چه اندازه در برگشت خوردن بودجه زیارت مؤثر می‌دانید؟
- بودجه زیارت در کشوری مثل عربستان که اماکن زیارتی زیادی دارد و مکه و مدینه را در خود جای داده، چیز عجیب و جدیدی نیست و اصلاً درصدی از فروش نفتشان به این دو اماکن زیارتی مهم مسلمانان و این شهرها اختصاص دارد.
بودجه آنها خیلی خیلی بالاتر از رقم 200 میلیارد و هزار میلیاردی است که قرار بود دولت بدهد و نداد و صدها برابر آن رقمی است که عربستان به شهرهای زیارتی‌اش بودجه می‌دهد.
این در حالی است که در جهان اسلام و تشیع فقط یک چنین مضجع منوری داریم که 24 ساعت بر روی شیعیان باز است و هیچ محدودیت و معذوریتی ندارد و بیشترین زائران را در مشهد داریم و حتی از مکه و مدینه در طول سال بیشتر است.
آنوقت آنها برای همان مقدار زائر بودجه‌های کلان اختصاص می‌دهند و قطعاً در مشهد هم اقتضا می‌کرد که بودجه مخصوص برای این بارگاه منور داشته باشیم که البته متعلق به خراسان و مشهد هم نیست بلکه متعلق به همه مردم کشور و حتی تمام شیعیان جهان است.
اینجا باید تسهیلاتی برای همه مردم کشور بوجود بیاید تا مطابق با شأن این بارگاه منور خدمت رسانی انجام دهد، باید سرویس حمل و نقل خوب داشته باشد، مشکل بلیت اتوبوس و قطار و خطوط هوایی که اکنون وجود دارد و بخاطر ضعف زیرساختهاست، نباید وجود داشته باشد.
این همه مشتاقان زیارت، در کنار خیابانها و پارکها و در جاده‌ها اطراق می‌کنند، حتی در شرایط نامساعد جوی و برف و باران که گاه دیده شده است.
وضعیت غذای زائران مناسب نیست، گاه در اماکن شخصی غیرمجاز ساکن می‌شوند که دهها مشکل دارد و همه اینها بخاطر نبود زیرساختهای مناسب است. قطار سریع السیر مشهد- تهران، که قرار بود سالها قبل راه‌اندازی شود.
به تازگی قرار است در پروژه فاینانس طرف چینی قرار گیرد، البته هنوز هم قطعی شده و پیشنهادات که این قطار سریع السیر و برقی کردن خط آهن تهران- مشهد در فاینانس 35 میلیارد دلاری که دولت طی قراردادی با چینی‌ها جذب کرده است قرار گیرد و البته در بودجه هم آمده است.
قرار است که در این راستا پروژه‌هایی از جمله قطار سریع السیر مشهد- تهران، برقی کردن این خط، راه آهن مشهد- گرگان و مشهد- چابهار، راه آهن خواف- هرات، قطار برقی گلبهار و آزادراه حرم تا حرم تأمین مالی شود.
اصلاً همین آزادراه حرم تا حرم را که سه سال قبل توسط دکتر احمدی نژاد کلنگ شروع پروژه خورد، رها شده است و میلیاردها تومان خسارت به کشور وارد شده است، بخشی که بنده به چشم دیدم حد فاصل نیشابور تا سبزوار، پیمانکار که قرارگاه بود به صورت شبانه روزی کار کرده اکنون به آسفالت رسیده است، ولی رها شده و آنچه هم که کار شده و میلیاردها هزینه شده در برف و باران دارد از بین می‌رود.
از حرف دور شدیم، این اعتبار زیارت ماجرایی بود که در توزیع قربانی شد و البته به هیچ جا هم نرسیده و به این سرنوشت شوم دچار شد.
در مورد مدیریت اجرایی استان هم باید گفت که آنها هم نقش داشتند که نتوانیم از حقوق استان به خوبی استفاده کنیم و حق در اعتبارات استان و ملی هم همینگونه است که در واقع به مشکلات مدیریتی برمی‌گردد.
البته نمی‌توان در این میان تحریمها را هم نادیده گرفت، چرا که بخش عمده‌ای از درآمدها متکی به نفت بود و تحریمها هم در بخش فروش نفت و هم در بخش بازگشت پول نفت به کشور مشکل ایجاد کرد و این مشکلات باعث شد تا در داخل کشور مشکل ایجاد شود.

جناب محسنی ثانی، اکنون بیش از 6 ماه از آغاز بکار دولت یازدهم می‌گذرد و هنوز تکلیف مدیریت اجرایی دولت در خراسان رضوی روشن نیست، درخصوص استاندار جدید هم تاکنون حرفها و شایعات زیادی به گوش رسیده، نمایندگان استان چرا در این خصوص پیگیری نمی‌کنند؟
- مدیران استان بر مبنای دولت به دست شدن دولتها، همواره تعویض شده‌اند و این البته حق دولتها هم بوده و هست که نیروهای همراه و همگام خود را در مدیریت عالی استانها بگمارند.
البته باید این نکته را هم متذکر شد که چون استراتژی و معیار مشخصی نسبت به مدیران و بخشهای مدیریتی نداریم، با تعویض یک دولت همه چیز عوض می‌شود و در حال حاضر این سلیقه‌ها هست که معیار قرار می‌گیرد، مسأله‌ای که حتی در اجرای برنامه‌های مدون هم به چشم می‌خورد.
البته استان خراسان رضوی دارای شرایط ویژه ای است که آنرا از سایر استانها متمایز کرده است و همین امر هم انتخاب استاندار را دشوار کرده است.

جناب محسنی ثانی، درچند هفته گذشته باز هم شاهد نفوذ اشرار به مرزهای کشورمان بودیم که منجر به شهادت سه تن از پرسنل نظامی شد واتفاقا هر سه نفر این پرسنل سرافراز از شهر حوزه انتخابیه شما بودند، یعنی سبزوار، آیا مسأله نفوذ گاه و بیگاه اشرار که قرار بود در کمیسیون امنیت ملی مورد بررسی جدی قرار گیرد و برای آن چاره اندیشی شود و طرحهایی برای انسداد مرزها تهیه شده است؟
- طی ماههای اخیر در حاشیه مرزهای کشورمان در شرق و حتی غرب شرارتهایی از جانب گروهکهای تروریستی رخ داده که منجر به شهادت تعدادی از پرسنل نظامی و انتظامی شده است.
البته در مجموع من به عنوان رئیس کمیته امنیت کمیسیون دهم 30سال کار اجرایی در بخش سیاسی و امنیتی داشتم، واقعا وضعیت امنیت کشورمان در بین کشورهای منطقه و جهان مطلوب است.
وقتی نگاهی به کشورهای منطقه و حتی کشورهای غربی می اندازیم می بینیم اینگونه حرکتهای ضد امنیتی که گاه و بیگاه رخ می‌دهد، در آن کشورها بیشتر است و شاخص‌های امنیتی در کلان خودش در کشورمان قابل قبول است و وضعمان از نظر امنیتی مطلوب است اما گاه مشکلاتی که در مرز بوجود می‌آید بحثهایی را به دنبال خودش دارد که قابل پیگیری و بررسی بیشتری است.
به طور قطع می دانید که 1300 کیلومتر مرز استان سیستان و بلوچستان است که 30 درصد آن با افغانستان و 70درصد آن با پاکستان هم مرز هستیم.
وقتی صحبت از مرز و نوار مرزی می‌شود، بایستی ابعاد مختلفی را در نظر گرفت اعم از مسایل اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و قومی و قبیله‌ای مرزنشینان را در نظر گرفت و مورد بررسی قرار داد.
حرف برخورد نظامی نمی‌تواند راهبرد درستی باشد و پاسخ بدهد، پس باید با مقوله امنیت در نوار مرزی هم نگاه اقتصادی داشته باشیم، هم فرهنگی و هم پارامترهای دیگری از جمله مسایل قومی و منطقه‌ای و البته باید روی یکسری مشترکات که می‌توان با آن سوی مرز دست یافت نیز توجه کرد.
در شاخص انسداد مرزی در شرق کشور در بخش استانهای خراسان اقدامهای خوبی شده و در این قسمتها مشکل نداریم چون انسداد مرزی خوبی صورت گرفته است.
البته یادم می آید که در زمان مسؤولیت سیاسی و امنیتی خودم در خراسان، ناامنی‌ها را تا عمق خاک استان یعنی تربت حیدریه و کاشمر و انابد داشتیم و نوار مرزی متأثر از اشرار بود، هرچند که در آن زمان طالبان حاکم بود و بعضی حمایتها از قاچاقچیان انجام می‌شد و همین مسأله به شرارت دامن زده بود، اما وقتی نسبت به انسداد مرز اقدام شد و مرز کاملاً مکانیزه شد و حفر کانال و انسداد برخی معابر و... که زده شد و پاسگاههایی که ساخته شد و نصب سنسور و سیستمهای جدید مرزبانی که انجام شد، الان می‌بینیم که امنیت در این مرز به نسبت مطلوب است ولی اکنون در مرز شرقی سیستان و بلوچستان با پاکستان هنوز مشکل داریم.
الان 580کیلومتر از مرز انسداد خوبی دارد و کارهایی انجام شده، گاهی دیوار و جایی کانال و البته این کار ناقص انجام شده است و از همین معبرهای باقی مانده، رخنه‌هایی بوجود می‌‌آید و عبور و مروری انجام می‌شود.
البته این را بگویم که مسأله اقتصادی مرزنشینان هم خیلی مهم است و باید مورد توجه قرار گیرد، بنده خودم که این مسأله را مطرح می‌کنم از نزدیک شاهد ماجرا بودم که گاهی از همین معابر ترافیکهای بسیار شدید و طولانی صورت می‌گیرد و گاهی تا 6هزار وانت صف کشیده‌اند که وارد پاکستان شوند و تقریبا همه آنها هم که من دیدم و مانند قطاری به نظر می‌رسید که ترافیک بسیار زیاد هم داشتند و هرکدام حداقل 2500لیتر گازوئیل با خود می‌بردند.
در این سوی مرز، گازوئیل لیتری 300 تا 400تومان و آنسوی مرز، بالای 3هزار تومان است و این تفاوت قیمت هم ریسک قاچاق را پوشش می‌دهد و هم منبع درآمدی برای برخی ساکنان منطقه شده است.
در عین حال نمی‌شود این جمعیت عظیم که مبادرت به قاچاق سوخت می‌کنند را مورد برخورد شدید یا نظامی قرار داد، اینها هم مشکلات اقتصادی خانواده خود را با همین کار رفع می‌کنند و برخورد خشن در این راستا جواب نمی‌دهد، در عین حال که می‌پذیریم در کنار خودش سوء استفاده‌های امنیتی زیادی را دارد.
از این طرف معلوم هست که گازوئیل خارج می شود، اما از آنطرف نمی‌توان دقیقا گفت که چه چیز وارد می‌شود، آیا فقط پول فروش گازوئیل است یا چیز دیگر.
در قالب همین کاروانهای گازوئیل نیز گاه پیش می‌آید که برخی گروهکهای مخالف نظام مثل جندالشیطان و انصار و امثالهم و در راستای همکاری با سرویس‌های بیگانه اقدام به عملیاتهای تروریستی می‌کنند.
هر چند که همانها هم دیگر مهار شده‌اند و اکنون فقط در حد همان نوار مرزی می‌توانند کار کنند که البته در این زمینه گلایه‌مندی شدیدی از دولت پاکستان داریم که مأمن و جایگاه آنها در داخل خاک پاکستان است و از آنجا می‌آیند و برمی‌گردند و باید دولت پاکستان به تردد این گروهکهای تروریستی که پناهگاه آنها داخل خاک این کشور است پایان بخشد.
هرچند که رفت و آمدها و گفت وگوهایی صورت گرفته، و حتی کار بجایی رسید که اعلام کردیم اگر دولت پاکستان نمی‌تواند با این تروریستها در کشور خودش مقابله کند ما ناچار خواهیم شد که تروریستها را در آنسوی مرز نیز رهگیری و نسبت به رفع شر این اشرار حتی در خاک پاکستان اقدام کنیم.

در غرب کشور هم گویا اتفاقاتی رخ داده، از آنسوی کشور چه خبر؟
- در غرب کشور هم بازدیدی داشتم، انصافا ارتفاعاتی که تا بحال ایران نتوانسته بود هیچ حضوری داشته باشد، مثل ارتفاعات قندیل در مرز با اقلیم کردستان عراق که تا بحال هیچ حضور در مرز نداشتیم و تبدیل شده بود به مأمنی برای برخی گروهها از جمله پژاک، الان یک حضور مقتدرانه داریم و مرزبانهای ما از جمله نیروی مرزبانی و سپاه در آنجا حضور دارند و پاسگاه مرزی داریم.
این در حالی است که این منطقه حتی در تابستان هم گاه برف و کولاک مانع ادامه مسیر می‌شود و شرایط جوی بسیار سخت است، اما با تمام این موارد در قله‌های این ارتفاعات نیروها مستقر شده‌اند و امنیت را بهبود بخشیده‌اند، هرچند هنوز شرارت در آن منطقه هم صددرصد مهار نشده است.

جناب محسنی ثانی، مسأله را به آنسوی مرزها ببریم، جایی که توافق ژنو رخ داده و جنابعالی معتقد بودید نیازی به دخالت مجلس نیست، اکنون این توافق و مذاکرات کارشناسی از یک سو دچار کندی شده و از دیگر سو برخی رفتارهای عهدشکنانه دیده می‌شود، چه نظری در این خصوص دارید؟
- وقتی مذاکره انجام می شود اگر نتیجه مثبت باشد هر طرف می‌گوید ما بردیم، اگر نتیجه منفی باشد هر طرف می‌گوید طرف مقابل نگذاشت، نخواست یا عدول کرد از شرایط مذاکره، این نفس مذاکره است و در این زمینه هم گروههای فشاری در هر دو طرف مذاکره هستند، در آمریکا گروههای فشاری از لابی‌های صهیونیستی و در دو تا مجلس آنها وجود دارند، مثل وضعیتی که توسط برخی‌ها در کشور ما بوجود آمده است.
الان مجلس نظرش این است که باید در مذاکرات بیش از آنچه در توافق ژنو آمده است می‌طلبیدیم و کمتر از این تعهد می‌دادیم، در آنسو هم مانند اینگونه فشارها وجود دارد.
مهم این است که در مذاکره که یکسری بده بستان وجود دارد، ما بر مبنای اصول و خط قرمزهایمان مذاکراتمان را تعریف کنیم و در این راستا هم مجلس از آنها کوتاه نخواهد آمد هر زمان هم که ببیند مذاکره از این اصول خارج می شود، قطعا ورود پیدا می‌کند.
اما اکنون که می‌بینیم مذاکرات از اصول و خط قرمزها خارج نشده است، باید دست مذاکره کنندگان را باز بگذارند تا کارشان را انجام دهند و حمایت شود.
آنچه تا بحال انجام شده است به غیر از آنچه در رسانه‌های گروههای فشار منتشر شده است که بعضی وقتها هم برای راضی کردن این گروهها از سوی مسؤولان آمریکایی حرفهایی زده می شود تا شدت انتقادها و برخوردها را بکاهند و تا مذاکره ادامه پیدا کند، اما در مجموع آنچه اتفاق افتاد در ژنو مبارک بود و برخلاف برخی گروهها و رسانه های آنها که نظر مثبتی ندارند، در کل و جمع بندی معدل این توافق خوب بود و می‌تواند آغازی باشد برای رسیدن به یک نقطه پایان مشخص، چراکه در این توافق نقطه آغاز و پایان مشخص بود.
این در حالی است که در نقطه پایانی که تمام این تنگناها رفع می‌شود و محدودیتها برداشته شده در صورت ادامه مذاکره ما هم به باشگاه کشورهای انرژی هسته‌ای می‌پیوندیم و می‌توانیم حتی غنی سازی داشته و تأمین نیازهایمان را خودمان تأمین کنیم.