حکومت آخوندی هم درهمان تنگنایی گرفتار بود که بشار اسد با تکذیب نیرنگ آمیز می کوشید از آن راه گریزی بیابد، هم درکنفرانس حضور داشته باشد و هم دم لای تله پذیرش بیانیه نشست ژنو 1 درمورد تشکیل دولت انتقالی ندهد. ازاین رو، جمهوری اسلامی ازابتدا اعلام کرد که هیچ شرطی را برای حضور درکنفرانس ژنو 2 نمی پذیرد و آن را با عزت و حرمت حکومت گره زد. به گزارش20 ژانویه "خبرگزاری فرانسه"، حسین امیرعبدالهیان، معاون عربی و افریقای وزارت امور خارجه درباره حضور رژیم در اجلاس ژنو 2 اظهارکرد: «ما در ژنو 1 حضور نداشته ایم و اصرار برای اعلام پذیرش بیانیه ژنو 1 غیرقابل قبول و مردود است». روز یکشنبه 19 ژانویه اعلام شد که بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل از رژیم تهران برای شرکت دراین کنفرانس دعوت کرده و گفته رژیم تهران اعلامیه ژنو 1 را پذیرفته و متعهد شده نقشی مثبت و سازنده درسوریه ایفا کند.

به گزارش خبرگزاری فرانسه، درواکنش به این دعوت سخنگوی وزارت خارجه امریکا گفت: «اگر رژیم ایران بیانیه کنفرانس ژنو 1 درباره تشکیل دولت انتقالی در سوریه را نپذیرد، باید این دعوت لغو شود. دعوتی که ازسوی دبیرکل سازمان ملل برای حضور جمهوری اسلامی در کنفرانس ژنو 2 مطرح شده مشروط است و آنها باید به طور واضح و علنی مفاد بیانیه ژنو 1 که در روز 30 ژوئن 2012 صادرشده را بپذیرند». لوران فابیوس، وزیرامورخارجه فرانسه هم همین مضمون را تکرار کرد: «تهران باید آشکارا تشکیل دولت انتقالی در سوریه را بپذیرد. اگر تهران تشکیل دولت انتقالی درسوریه را با اختیارات کامل اجرایی نپذیرد، نباید اجازه داشته باشد که درکنفرانس ژنو 2 شرکت کند».

پس از اعلام دعوت از جمهوری اسلامی برای شرکت در کنفرانس ژنو 2، ائتلاف ملی سوریه (اپوزیسیون) نیز با آن مخالفت و اعلام کرد چنانچه رژیم تهران در نشست ژنو 2 حضور داشته باشد، درآن شرکت نخواهدکرد. ائتلاف ملی سوریه تهدید کرد که اگر دبیرکل سازمان ملل دعوت از رژیم تهران را پس نگیرد، درنشست ژنو 2 حضور نخواهد یافت.

درگیرودار این مخالفت ها با دعوت از حکومت آخوندی برای حضور درنشست ژنو 2، دستگاه دیپلوماسی آخوندی نه تنها خود را برای اجابت دعوت دبیرکل سازمان ملل آماده کرد، بلکه به سرعت طرحی نیز برای آن سرهم بندی کرد. به گزارش "رادیوفردا": «در آستانه کنفرانس ژنو 2، جمهوری اسلامی ازیک طرح چهار مرحله ای برای حل بحران سوریه خبرداد. وزیرامورخارجه جمهوری اسلامی درنشست مطبوعاتی روز شنبه با اشاره به این طرح گفت: "پایان درگیری ها، گفت و گو میان طرفین درگیر و مبارزه با افراط و فرقه گرایی" محورهای طرح پیشنهادی جمهوری اسلامی برای حل بحران سوریه است. آقای ظریف براساس این طرح چهار مرحله ای، رسیدن به راه حلی غیرنظامی ازطریق صندوق رأی را تنها راه برای حل بحران سوریه دانست».

خوشحالی ناشی از سورچرانی سیاسی حکومت آخوندی چندان به درازا نکشید. به گزارش "آسوشیتد پرس" درتاریخ دوشنبه 20 ژانویه: «بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل اعلام کرد که دعوتی را که روز یکشنبه برای جمهوری اسلامی منتشرکرد پس می گیرد. ائتلاف ملی سوریه نیز تهدید خود برای بایکوت کردن ژنو 2 را پس گرفت. مارتین نسیرکی سخنگوی دبیرکل سازمان ملل روز دوشنبه با اعلام خبر لغو دعوت جمهوری اسلامی گفت بان کی مون همچنان از جمهوری اسلامی می خواهد که با توافق های به عمل آمده در ژنو 1 همسو باشد».

دعوت از حکومت آخوندی برای شرکت در نشست ژنو 2 و پس گرفتن آن درفاصله 24 ساعت خطایی دوگانه بود که از دیپلومات باتجربه ای چون بان کی مون انتظار نمی رفت. دو خطایی که ضربه و لطمه ای شدید برپیکر حیثیت و اعتبار سازمان ملل و دبیرکل آن زد و کیست که نداند که دنیای آشفته و پرآشوب کنونی چقدر به این حیثیت و اعتبار نیازداشته و دارد. حتی پذیرش توضیح های سخنگوی سازمان ملل مبنی براین که دستگاه دیپلوماسی جمهوری اسلامی ابتدا شفاها شرط پذیرش بیانیه ژنو 1 و تشکیل دولت انتقالی – بدون حضور بشار اسد – را قبول کرده و پس از ارسال دعوت نامه نقض عهد کرده و برموضع پیشین خود پافشاری نموده نیز، به نوعی عذر بدتر از گناه است زیرا از بان کی مون که دیپلوماتی با تجربه و کارکشته است بسیار بعید می نماید که فریب دروغگویی و دغلبازی های گماشتگان حکومت آخوندی را بخورد.

درعین حال، این دعوت و پس گرفتن آن برای دستگاه دیپلوماسی نظام ولایت مطلقه فقیه، آن هم درست در روز مهروموم و پلمب کردن تأسیسات هسته ای، ضربه و لطمه ای به مراتب شدیدتربود. این که از دروغ و فریب به عنوان ماده اولیه اصلی ساخت سیاست خارجی استفاده شود، ناگزیر این سرانجام را دارد که به بی آبرویی مفتضحانه ای ازنوع آنچه که وزارت خارجه حکومت آخوندی تجربه کرده منجرشود. اما، اگر بخشی ازاین رواج دروغگویی و دغلبازی را ناشی از سرشت پلید و اهریمنی و آموزه های عقیدتی حکومت بدانیم، بی گمان بخشی دیگرناشی از روان پریشی و توهم زدگی آن است که نمونه های فراوان آن را می توان در بسیاری از کارگزاران و پایوران بلندپایه نظام و به ویژه شخص مقام معظم رهبری یافت. این بیماری که درمان آن نیز بسیار دشوار است، دربیشتر حکومت های خودکامه قابل ردیابی است و نمونه ای کوچک از آن را می توان در یاوه گویی حجت الاسلام علی شیرازی مسئول نمایندگی ولی فقیه درنیروی قدس سپاه پاسداران (نقل از "ایران پرس نیوز") یافت: «امروز به برکت ولایت ولایت فقیه و به برکت رهبری حکیمانه ی حضرت امام (ره) و رهبری حکیمانه ی مقام معظم رهبری، جهان اسلام پشت سر جمهوری اسلامی قرارگرفته است»! بی گمان، این درجه از یاوه گویی ضدواقعیت را نمی توان تنها به چاپلوسی، ریاکاری، دروغگویی و وقاحت آخوندی نسبت داد و ذهنی که این گونه یاوه ها از آن می تراود مبتلا به مرحله حاد بیماری روان پریشی و توهم است و شوربختانه آن را درسطح جامعه نیز می پراکند و سرایت می دهد. به گزارش نشریه اینترنتی "روز آنلاین": «طبق آخرین آمارهای رسمی که ازسوی وزارت بهداشت اعلام شده، 21 درصد مردم کل کشور و 34 درصد مردم شهر تهران دارای اختلالات روانی هستند که در مجموع شمار آنها به 16 میلیون نفر می رسد».