کاندیدای جایزه نوبل اقتصاد گفت: ‌صادرات غیر نفتی راهکار خروج از اثرات منفی تحریم است و نیز تورم داخلی زایده تحریم‌ها نیست.

به گزارش فارس، همایش چالش‌های اقتصاد جهانی عصر امروز در دانشگاه صنعتی شریف با حضور مسعود نیلی مشاور اقتصادی رئیس جمهور و هاشم پسران کاندیدای جایزه نوبل اقتصاد برگزار شد.

در این همایش هاشم پسران با اشاره به شرایط اقتصاد ایران و نیز تحریم‌های نفتی اظهار داشت: از مهمترین مسائلی که سابقه نداشته تحریم نفت ایران است که یکی در زمان مصدق برای مدت سه سال نفت ایران تحریم شد و پس از آن در حال حاضر این تحریم‌ها اعمال می‌شود.

وی با تأکید بر اینکه اقتصاد اکنون بزر‌گ‌تر شده و وابستگی آن به نفت بیشتر شده است، تصریح کرد: تحریم بر روی صادرات نفت با تحریم روی قیمت‌ها یکی نیست و باید قیمت را از صادرات نفت جدا کرد و این نکته بسیار مهم است که تحریم روی صادرات نفت بوده است.

کاندیدای جایزه نوبل اقتصاد با بیان اینکه این در حالی رقم می‌خورد که کشورهای تحریم‌کننده قیمت‌های نفت را تغییر نمی‌دهند تصریح کرد: قیمت نفت در سطح جهانی تعیین می‌شود و باید برای ارتباط نفتی و غیرنفتی ایران مباحث کلان اقتصادی بررسی شود.

وی در این راستا تأکید کرد: یک مدل اقتصادی که 33 کشور مطرح دنیا در آن بود تهیه شده که ایران نیز به آن افزوده شده است که نشان می‌دهد، تجارت خارجی ما به همراه صادرات نفت با دیگر کشورها در چه سطح قرار دارد که تا قبل از سال 1990 بیشترین سهم تجاری با هند بوده و کره، برزیل، آرژانتین و دیگر کشورها نیز حضور دارند.

به گفته پسران، در سالهای 2007 تا 2009 تجارت خارجی با کشورهای مختلف نشان می‌دهد، چین و هند به ترتیب بیشترین سهم را دارند که البته مقدار قابل توجه آن مربوط به فروش نفت است.

این اقتصاددان با اشاره به اینکه شوک‌های تحریمی نفت ایران در حال حاضر 60 درصد است اظهار داشت: در صورتی که این عمل 11 درصد باشد، معقول است و باید دید اینکه اقتصاد ایران می‌تواند با چنین شوک تحریمی مقابله کند یا خیر؟ و اثرات شوک را تعدیل کند.

وی عنوان کرد: اگر در بازارهای جهانی به سهام آمریکا شوک داده شود، اثرات منفی روی دنیا دارد، زیرا بازار آمریکا ارتباط گسترده‌ای با کشورهای مختلف از جمله اروپا دارد و برای اینکه بتوانیم اثرات شوک صادرات نفت را کاهش دهیم، باید به دنبال کشورهایی باشیم که از این تحریم ضرر می‌کنند.

به گفته کاندیدای جایزه نوبل اقتصاد، کشور چین به دلیل نداشتن بازار سرمایه با شروع چالش‌های اقتصادی آمریکا و اروپا که در سال 2007 شروع شد، بیشترین منفعت را برد و اروپا نیز از این موضوع ضرر کرد و آمارها و گزارش‌ها نشان می‌دهد اقتصاد ایران عکس اقتصاد آمریکا عمل می‌کند و البته این موضوع خیلی هم قطعی نیست.

وی با اشاره به روابط تجاری ایران و چین گفت: به دلیل ارتباط تجاری که میان این دو کشور وجود دارد، تولید را تحت تأثیر قرار داده است و مشاهده می‌شود که صادرات ایران کاهش یافته و برای اینکه بتوانیم تولید را به حالت تعادل برگرداند، 2 سال زمان می‌برد.

این اقتصاد دان ایرانی در دانشگاه کمبریج کاهش رشد اقتصادی را به دلیل تحریم دانست و افزود: تحریم شوک عمده است، اما دلیل این نیست که راه دیگری وجود ندارد و باید به دنبال مقابله با آن بود که یکی از موضوعات مهم توسعه صادرات غیرنفتی بوده و باید مطمئن شویم که ارز آن به کشور باز می‌گردد.

وی تأکید کرد: ارز فروش نفت به داخل می‌آید، اما صادرات غیرنفتی معلوم نیست، ارز آن به دلیل مشکلات اقتصادی موجود برخواهد گشت یا خیر.

پسران با بیان اینکه برای حل مشکلات باید به گذشته برگشت و آن را مرور کرد گفت: اثر تورم زایده تحریم نیست و عمدتاً عامل اصلی نیست.

وی همچنین در بخش دیگری از سخنان خود به اقتصاد جهان پرداخت و گفت: ارتباطات جهانی مهمتر از ارتباطات داخلی بوده که تکنولوژی از تبادل تجارت با دنیا به دست نمی‌آید.

پسران با اشاره به اینکه باید به دنبال جریان‌های مالی بود که منفعت به همراه داشته باشد و در عین حال از ریسک جلوگیری شود، تصریح کرد: تعداد متغیرهایی که اثرات آن در اقتصاد کلان است، زیاد بوده و شاید 4 متغیر در دنیا باشد که مربوط به گذشته است، زیرا اثرات آن در دهه‌های گذشته طولانی ‌مدت خواهد بود.

وی عدم وجود مؤسساتی که با ریسک مقابله کرده را یکی از معضلات اقتصاد دانست و افزود: به همین دلیل است که اقتصاد با بحران‌های مختلف روبه‌رو می‌شود و در این بین متغیرهای درون‌زا و برون‌زا مطرح است که قیمت نفت و قیمت واردات از عوامل برون‌زا محسوب می‌شود و برای مثال گسترش اقتصاد چین برای ایران عامل برون‌زا و بدون بازگشت است اما در عین حال به دلیل کوچکی اقتصاد ما نمی‌توانیم، تأثیر چندانی روی اقتصاد چین داشته باشیم.

به گفته این اقتصاددان حدود 34 کشور دنیا 95 درصد تولید دنیا را تحویل می‌دهند که آمریکا مهمترین اقتصاد را در حال حاضر دارد و چین در رده‌های بعدی قرار می‌گیرد.

این اقتصاددان عنوان کرد: مباحث مالی برای تأثیرگذاری روی تورم و تولید در ایران در رده‌های اصلی قرار نمی‌گیرد و عامل اصلی نیست.

پسران با اشاره به اینکه از سال 1972 تا 2000 اقتصاد چین رشد چندانی نداشت، عنوان کرد: از سال 2010 به بعد اقتصاد چین توسعه یافت و به موازات آن یورو نیز پیشرفت کرد و وابستگی چین و برزیل منفی شد، اما در حال حاضر وابستگی دنیا در اقتصاد افزایش پیدا کرده است و بیش از 2 برابر شده که نشان از افزایش ارتباطات است.