امارات متحدۀ عربی، کشوری کوچک در جنوب آب های خلیج فارس، اما مهم در مناسبات تجاری ایران است.

تجارت با امارات، بویژه با امیر نشین دوبی، به دلایل گوناگون، از جمله همسایگی و نیز سهولت قوانین مربوط به تجارت، آنچنان برای بازرگانان ایرانی در طول دو دهۀ گذشته جذاب بوده که پیدا کردن جایگزین برای آن را تقریبأ غیر ممکن کرده است.

روزنامۀ واشنگتن پست در گزارشی از دوبی می نویسد، امارات متحدۀ عربی، با وجود اختلاف با ایران بر سر جزایر خلیج فارس و نیز پیروی از سیاست های آمریکا در قبال جمهوری اسلامی، همواره توانسته است به رغم تشدید تحریم ها علیه ایران، در روابط خود با هر دو کشور نوعی توازن ایجاد کند.

این روزنامه از آگاهی حاکمان امارات از نقش همزیستی با ایران در شکل گیری پایه های اقتصاد می نویسد و از قول یک کارشناس امور حقوقی و بازرگانی
در امارات می گوید: «مسئولان اماراتی فرمولی برای دلجویی از غرب و درعین حال، تداوم رابطه با همسایۀ خود پیدا کرده اند.»

افزایش تحریم های بین المللی علیه ایران در طول دو سال گذشته، در کنار برخی عوامل سیاسی و اقتصادی دیگر، موجب افت شدید سطح مبادلات تجاری ایران و امارات شده است.

به گزارش خبرگزاری رویترز، حجم کل تجارت بین دو کشور در سال ۲۰۱۲ کاهش ۳۱ درصدی نسبت به سال پیش از آن را تجربه کرد، هر چند در شش ماهه نخست سال ۲۰۱۳ این روند نزولی شیب ملایم تری به خود گرفت و تنها ۱۳ درصد نسبت به مدت مشابه سال قبل کمتر بود.

ارزش کل صادرات امارات به ایران در سال ۱۳۹۱ بیش از ۱۰ میلیارد دلار بوده که تنها حدود ۳ درصد ارزش کل صادرات امارات بوده است؛ اما روابط تجاری بین دو کشور آنقدر پراهمیت هست که درپی رویکرد جدید جمهوری اسلامی در صحنۀ سیاست خارجی، وزرای خارجۀ آنها را در فاصلۀ کوتاهی از یکدیگر وادار به دیدار از همسایۀ خود کند.